• வணக்கம், வைகை தளத்திற்கு உங்களையும் உங்கள் தேடலையும் அன்புடன் வரவேற்கிறோம். 🙏🙏🙏🙏
  • இத்தளத்தில் எழுத விரும்புவோர் vaigaitamilnovels@gmail.com என்ற மின்னஞ்சலில் தொடர்புக்கொள்ளவும்.

பனி - 10

MK28

Vaigai - Avid Readers (Novel Explorer)
Dec 4, 2024
38
31
18
Chennai
பனி - 10


அமியும், லதிஷாவும் காதலின் பல பக்கங்களை அவர்களது பாபாரேஷி பண்ணை வீட்டிலும், தாலில் ஷிகாராவிலும்... பெரும் பகுதியை லதிஷா பாடியே இனிமையாக கழித்தனர்.
திகட்ட திகட்ட பகல்பொழுதை இரவாக மாற்றியே கொண்டாடினார்கள்.

ரிச்சின் அம்மா அப்பா அமியின் திருமணத்திற்கு வந்ததே ரிச்சிற்கு அமி கொடுத்த ஆச்சரியம்.

ராபர்ட், லாரா இருவரும் ஆன்மிக பயணம் சென்றார்கள், ரிச்சுடன்.
இந்தியாவின் பழமையை கண்டு கழிக்க முடிந்தது.

அமியின் இல்லத்தில்
திருமணத்தின் ஏழாவது நாளில் சதிம் தோஹ் எனப்படும் இறுதிச் சடங்கு நடைபெற்றது. லதிஷா எலுமிச்சை நிற துப்பட்டாவுடன் டீல் நீல நிற கராரா அணிந்து, ஜரி மற்றும் டப்கா வேலைகளில் கையால் எம்ப்ராய்டரி லெஹாங்கா அணிந்திருந்தாள்.
அமி வெள்ளை நிற சுரிதார் மற்றும் அச்சிடப்பட்ட இலை ஜாக்கெட்டுடன் ஆழமான பாட்டில்-பச்சை குர்தாவுடன் இருந்தான்.இந்த மாதிரியே ரிசசும் ஆடை அணிந்திருந்தான்.

அமியும், லதிஷாவும் காதலின் பல பக்கங்களை அவர்களது பாபாரேஷி பண்ணை வீட்டிலும், தாலில் ஷிகாராவிலும்... பெரும் பகுதியை லதிஷா பாடியே இனிமையாக கழித்தனர்.
திகட்ட திகட்ட பகல்பொழுதை இரவாக மாற்றியே கொண்டாடினார்கள்.

ரிச்சின் அம்மா அப்பா அமியின் திருமணத்திற்கு வந்ததே ரிச்சிற்கு அமி கொடுத்த ஆச்சரியம்.

ராபர்ட், லாரா இருவரும் ஆன்மிக பயணம் சென்றார்கள், ரிச்சுடன்.
இந்தியாவின் பழமையை கண்டு கழிக்க முடிந்தது.

அமியின் இல்லத்தில்
திருமணத்தின் ஏழாவது நாளில் சதிம் தோஹ் எனப்படும் இறுதிச் சடங்கு நடைபெற்றது. லதிஷா எலுமிச்சை நிற துப்பட்டாவுடன் டீல் நீல நிற கராரா அணிந்து, ஜரி மற்றும் டப்கா வேலைகளில் கையால் எம்ப்ராய்டரி லெஹாங்கா அணிந்திருந்தாள்.
அமி வெள்ளை நிற சுரிதார் மற்றும் அச்சிடப்பட்ட இலை ஜாக்கெட்டுடன் ஆழமான பாட்டில்-பச்சை குர்தாவுடன்
இருந்தான்.இருவரும் ராஜா, ராணி போல் இருந்தார்கள்.

அமியின் ஆடை மாதிரியே ரிசசும் ஆடை அணிந்திருந்தான்.



இருவரையும் கண்டவர்களின் கண்கள் இவர்கள் மேல் இரண்டு நிமிடமாவது வைத்த கண் எடுக்காமல் சென்றனர்.



லத்திஷாவின் குடும்பத்தில் இருந்து விருந்தினர்கள் அமியின் வீட்டில் விருந்துக்கு அழைக்கப்பட்டனர் மற்றும் வாஸ்வானும் இங்கு பரிமாறப்பட்டது.

வாஸ்வான்' என்பது சிறப்பு காஷ்மீரி சமையல்காரர்களால் தயாரிக்கப்பட்டு, மணப்பெண் குடும்பத்திலிருந்து பையனின் வீட்டிற்கு அனுப்பப்படும் பிரத்யேக பாரம்பரிய உணவைக் குறிக்கிறது. வாஸ்வான் என்புது காஷ்மீரில் இருக்கும் ஒரு நுண்ணிய மூலிகைகள் மற்றும் மசாலாப் பொருட்களுடன் தயாரிக்கப்பட்ட சுமார் ஐம்பது முதல் அறுபது உணவு வகைகளை கொண்டிருக்கும்.

ராபர்ட், லாரா, ரிச் வாஸ்வான் விருந்தை உண்டு சுவைத்து மகிழ்ந்தனர்.

விருந்தினர்கள் சென்றவுடன் ரிச்சின் குடும்பமும் அமியின் குடும்பமும் ரிச்சின் திருமணம் பற்றிய விவாதத்தில் இருந்தனர். அப்போது ரிச்சின் காதல் ் கலட்டாக்களை அமி சொல்லிவிட்டான்.

ராபர்ட் தம்பதியினர் மிகவும் மகிழ்ந்தனர்.
ரிச்சின் தொழில், ரிச்சின் மனைவி எல்லாமே இநதியாவில் அமைந்ததால் ராபர்ட், லாரா மிகவும் மகிழ்ந்தனர்

இன்று இரவு ரிச்சின் குடும்பம் லண்டன் செல்ல வேண்டும்.கூடவே தேன்நிலவிற்கு அமியும் லதிஷாவும் செல்கிறார்கள்.

.திருமண பரிசுகளுடன் ரிச் குடும்பம், அமி லதிஷாவும் பயணப்பட்டனர்.கார் ஸ்ரீ நகர் விமான நிலைத்தில் நுழைந்தது. விமானம் பறக்க ஆரம்பித்தது.லதிஷாவின் முதல் பயணம் இனிமையான கணவனுடன்.

லண்டன் யுனைடெட் கிங்டம் மற்றும் முழு உலகிலும் உள்ள மிகவும் வரலாற்று நகரங்களில் ஒன்றாகும்,எங்கும் வண்ண வளக்குகள் இரவா பகலா என்பதை அறியாத பகுதி.

துரதிர்ஷ்டவசமாக இரண்டாம் உலகப் போரின் போது லண்டனின் பெரும்பகுதி இழக்கப்பட்டது மற்றும் ஐரோப்பாவின் பெரும்பாலான பாரம்பரிய பாணியில் மீண்டும் கட்டப்படவில்லை. லண்டனின் வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இடங்கள் மிகக் குறைவாகவும் பரந்து விரிந்தும் உள்ளன. முழு நகரமும் பழமையானது மற்றும் சோர்வாக உள்ளது.


ராபர்ட்டும் லாராவும் இன்முகத்துடன் லதிஷாவை வரவேற்றனர்.
தேன்நிலவு தம்பதிகளை அவர்களின்
ஓய்வுவீடான பெத்னால் க்ரீனில் தங்க ஏற்பாடு செய்தனர்., லண்டனின் இதயத்தில் இருப்பதைப் போன்ற அழகிய இடமாகும் இந்த பெத்னால் க்ரீன்.

இவர்களை விட்டுவிட்டு ரிச்குடும்பம் தேம்ஸ் சென்றனர்.ரிச்சின் வில்லா அழகிய நீலநிறத்தில் இருந்தது.எங்கும் நீலகட்டிடங்கள். வீட்டின் தெருக்கள் தோரும்
மேப்பில் மரங்கள் ஆரஞ்சும் மஞ்சளும் கலந்த கலவையில் பார்க்க பரவசப்பட வைத்தது.

அமியும் லதிஷாவும் லண்டனின் பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகம்,லண்டன் டன்ஜியன்,வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் அபே மற்றும் பார்லிமென்ட், செயின்ட் பால்ஸ்,
அறிவியல் மற்றும் இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகங்கள் (ஒன்றொன்றுக்கு அடுத்ததாக) மற்றும் பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகம்,போரோ மார்க்கெட் (ஒரு முழு சந்தை)லீசெஸ்டர் சதுக்கம்,பிரிக் லேன் சந்தை,ஹாரி பாட்டரில்
பேருந்துப் பயணம் - லண்டனின் அரை நாள் மற்றும் முழு நாள் பேருந்துப் பயணங்களையும் மயக்கும் இடங்களையும், காதலுடன் ரசித்து மகிழ்ந்தனர்.

தேனிலவின் இரண்டு மாதங்கள் எப்படி போனதென்றே அமிக்கும், லதிஷாவிற்கும் தெரியவில்லை. கடைசிநாள் ராபர்ட், லாரா லதிஷாவிற்கு அழகிய பிளாட்டினத்தில் ரூபிகற்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட (தோடு சங்கிலி மோதிரம் ) நகைப்பெட்டியை பரிசளித்தனர்
நீ எங்களின் மகன், மகள் என்று ஆசிர்வாதத்துடன் வழியனுப்பினர்.

ரிச்...... பாபி...... என்ன பாபி எங்க ஊர் பிடிச்சிருநததா என்றான்.
லதிஷா புன்னகையுடன்....மிகவும் மிகவும் பிடித்திருந்தது என்றாள்.

சீக்கிரம் பாபி எனக்கு ஒரு குட்டி பாபி குடுங்க என்றான்.

லதிஷாவின் கன்னம் குங்குமப்பூப்போல் சிவந்தது.அமியின் பின்னே சென்று கன்னச் சிவப்பை மறைந்தாள்.

ஆமி..... ரிச்... சும்மா இருடா.... என்னைய ஏன்டா இம்சை பண்ற... சும்மா இருடா என்றான்.

அமியை அணைத்துக் கொண்ட மித்.... கவலை படாததே,இப்போ நான் உன்னை கட்டிக்கிறேன்.அப்புறம் பாபி இந்த வேலையை சிறப்பாக செய்வாங்க என்றான்.

அமி டேய் உன்னை கொல்ல போறேன் பாரு என்றான்.

அதற்கு ரிச்... அப்பவும் உன்கூட தான் காற்றாய் இருபபேன் என்றான்.

உன்ன விட்டு நான் எங்கியும் போகமாட்டேன். என்று சிரியோ.... சிரி என்று சிரித்தான்.

அமி புன்னகையுடன்.... சிரிப்பழகா இந்த கன்னக்குழியில் பெண்கள் மட்டும் விலவில்லை, நானும் தான் டா கண்ணா விழுந்து விட்டேன் என்றான்.

ரிச் அமியை கட்டி கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்றை கொடுத்தான்.

இதை கண்ட ரிச்சின் பெற்றோர்களும், லதிஷாவுமே பெருமிதம் கொணாடார்கள்.
அமியும் லதிஷாவும் ஆசிர்வாதம் வாங்கினார்கள்.

அதை பார்த்த ரிச் எனக்கும் வேண்டும் என்று அவன் பெற்றோர்களின் காலில் விழுந்தான். லாராவுக்கும் ராபர்ட்டுக்கும் ரிச் இரண்டுவயது குழந்தையாக இருந்தபோது
கன்னக்குழியுடன், வாயில் உமிழ்நீருடன் செம்பட்டை நிறத்தில் அழகிய பொக்கை வாயுடன் சிரித்தது நினைவில் வந்தது.

லாரா வாரி அணைத்து முத்தமழை பொழிந்தார். ரிச்சை அமியின் கைளில் ஒப்படைத்து இவன் உன்னுடைய பொறுப்பு என்றனர்.

அமி நான் இருக்கிறேன் உங்க வாரிசை நான் என் உயிரைப் போலவே பாதுகாப்பேன் என்று வாக்குறுதி அளித்தான்.

லாரா எனது இரட்டை குழந்தைகள் நீங்கள் போய் வாருங்கள் எனாறார்.

அமி புரியாமல் நீ...... எங்க ரிச் என்றான்...

ரிச்..... ஓ.... உங்களுக்கு தேனிலவு கொண்டட்த்துல எனனைய நினைக்க வேயில்லை அப்படித்தானே....

நானும் வர்ரேன் என் பீட்ரூட்ட பார்க்க என்றான்.

டேய் எப்படா நடந்தது இது எலலாம் என்றான்....

ரிச்...... மித் நீங்க கடந்த ஒரு இரண்டு மாதங்களா இந்த உலகத்துல இலல சரியா


நிறைய நடந்து இருககு, கேட்க நீங்கதான் இல்ல .... என்றான்.

ராபர்ட் அமி, உங்க அம்மா அப்பா நீங்க எல்லோரும் இமானி வீட்டாரிடம் பேசி முடிவெடுங்கள்.நீங்கள் அழைந்ததும் வந்துவிடுகிறோம்.

ரிச்...... கண்டிப்பா இமானியை பார்த்தே ஆகனும்னு கிளம்பிட்டான்.

விமானநிலைய அறிவிப்பை அழகிய பெண் குரலில் ஒலித்தது.நன்றி கூறி விடைப் பெற்றனர்.

ராபர்டும், லாராவும் தங்களுக்கும் இந்தியாவில் சொந்தம் பந்தம் வரவிருக்கிறது என்ற பூரிப்புடன் கைகளை அசைத்து வழியனுப்பி வைத்தார்கள்.

சட்டென்று ஒருநிமிடம் கை அசைத்த ரிச். குட்டி ரிச்சாக சிரித்தது.

புன்சிரிப்புடன் பெருமை கொண்டனர் ராபர்ட்டும் லாராவும்.



ஸ்ரீ நகரில் விமானம் தரையிரங்கியதும் ரிச்சிற்கு முதல் பயணம் நினைவு வந்தது.
ஸ்ரீ நகரில் கால் வைத்ததும் இறக்கை இல்லாமல் பறந்தான் தேம்ஸ் நாயகன்.

பீட்ரூட்.... பீட்ரூட்... இதோ வந்து உன்னை தேம்ஸ் மாளிகையில் குடிவைத்துவிடுவேன்.

உன்னை விட்டு என்னால் ஒரு கணம் நகர மாட்டேன் என் அருமை பீட்ரூட் என்று காதல் விரகத்தில் தவித்தான்.

அமி...... என்ன... ரிச்..... எத்தனை கிலோ
பீட்ரூட் வேணும்.


கஷ்மீர் பீட்ரூட்..... வாங்கிக்கோ..... என்றான்.

ரிச்..... கைகளை பிசைந்து வெட்க பட்டான்.

அதை பார்த்த லதிஷா விழுந்து விழுந்து சிரித்தாள்.

ஏற்கனவே அமி லதிஷாவிடம் ரிச்சின் காதல் கதைகளையும், தான் பட்ட பாட்டையும் கூறியதால்.... அவளுக்கு சிரிப்பு வந்தது.

சிரிக்காதிங்க பாபி...... என்றான்.

பார்த்துடா.... ரொம்ப வெக்கபடாதே..... கடைசில உன் முகம் பீட்ரூட் ஆயிடும் என்றான்.

இப்படியே பேசி மகிழ்ந்து லதிஷாவின் மாளிகை வந்தனர்.

நதிரா, நூரி பெரிய விருந்து வைத்தனர்.
சாப்பிட்டவுடன் தூக்கம் தழுவியது எல்லோருக்கும்.

சூரியன் எப்போதும் போல் தால்ஏரியில் தனது ஓளிவெள்ளத்தை பாய்ச்சி பனிப்படுகைகளை தட்டி எழுப்பினான்.


காலை எழுந்தவுடன் லதிஷாவிற்கு தலைசுற்றியது, வாந்தி வந்தது.

அமி பயத்துடன், நூரி... நூரி என்று பெரும் கத்து கதறினான்.

அனைவரும் மூச்சிரைக்க ஓடிவந்தனர்....
அமி... லதிஷாவுக்கு உடம்பு சரியில்ல.... நான் என்ன செய்வது என்று கண்கள் கலங்கினான்.

நூரி.... கோபத்துடன்..... என்னாச்சு என்றார்.

வாந்தி எடுத்துட்டா......

அப்புறம் சொல் என்றார் நூரி.....

தலை சுத்துதாம்..... என்றான்...
லதிஷா சோர்வாக படுத்திருந்தாள்....


நூரியும், நதிராவும் புன்னகைத்துக் கொண்டே எல்லோரும் வெளியே போங்கள்.
என்றார்.

ஆமி..... ஏன்..... ஏன்...... நடங்க டாக்டர்கிட்ட போகனும்.அதைவிட்டு எங்களை எங்க போக சொல்றீங்க என்றான் கோபத்துடன்.


நூரி அவன் காதை திருகி, ரிச்சிடம் இவனை வெளியே கூட்டிட்டு போ என்றார்.

ரிச்..... மித கேக்கறது சரிதான..... எங்களை எதுக்கு வெளியில் போக சொல்றீங்க
டாக்டர் கிட்ட போகனும் என்றான்.

இருவரின் காதையும் திருகினாள் நூரி...


ஆஆஆஆஆ வலிக்குது..... என்று கதறினார்கள்.

எல்லோரையும் வெளியே அனுப்பிவிட்டு கதவை அடைத்தார்.

நதிராவும், நூரியும் லத்திஷாவிடம் நாள்கணக்கை கேட்டு, நாடி பார்த்து தெரிநது கொண்டார்கள்.

பேரானந்தம்.... நதிராவிற்கு பிள்ளைபேறு பலவருடங்கள் கழித்து கிடைத்த செல்வம் இப்போது கிடைத்ததை சீராட்டினார்கள்.
தாய்மையுடன் லதிஷாவை பார்த்து ஆனந்தகண்ணீர் வடித்தார்கள் இருவரும்.

காக்க வைத்தது போதும் என்று கதவைதிறந்தார்கள்.

என்ன ஆச்சு.... என்று நான்கு குரல் ஒலித்தது.

எதுவும் பேசாமல் சமையல்அறை சென்றார்கள் இருவரும்.
நால்வருக்கும் கோபம் தலைக்கேறியது...

கத்த வாய் எடுத்தவர்களின் வாயில் இனிப்பை வைத்து அடைத்தனர் நதிராவும், நூரியும்.

நாலவருக்கும் எதுவும் புரியவில்லை..

இனிப்பு எதற்கு, பேந்த பேந்த முழித்தார்கள்.

அப்போது நூரி லதிஷா தாயானதை தெரிவித்தாள்.

அடுத்த நொடி நால்வரும் கட்டிக் கொண்டு மகிழ்ச்சியை அடைந்னர்.

அமி லதிஷாவின் அறை சென்று முத்தமழை பொழிந்தான்.
என் மகள்.... என் மகள்..... வரபோகிறாள் என்றான்.

என் காதலின் சாட்சி என்று கர்வம் கொண்டது அமியின் இதயம்.

ஏற்கனவே அமியின் வீட்டலிருந்து இங்கே வந்து கொண்டிருந்தார்கள் சாங்தாங் போக,

அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் வந்திரங்கினார்கள் அமியின் அமமாவும் அப்பாவும்.உள்ளே வந்தவர்களை அமி ஓடிச் சென்று கட்டிக் கொண்டான்.

என்ன அமி..... ஏன் என்னாச்சு என்றனர் இருவரும்.

நதிராவும் ஷாவும் உங்களின் வாரிசு வருகிறது எனாறவுடன்

கடவுளுக்கு மனதார நன்றிகளை தெரிவித்தனர்.

லதிஷாவிடம் நலம் விசாரித்தனர். பிறகு அமி நூரி லதிஷா மருத்துவமனைக்கு லதிஷாவை அழைத்து சென்னர்.

நதிரா அமியின் அம்மா ரிச் மூவரும் இமானிக்கு நகைகள், அழகிய நங்கநிறத்தில் வேலைபாடுகள் நிறைந்த காஷ்மீர் பட்டு சேலை எடுத்தனர்.

எல்லோரும் வந்தவுடன் இரவு உணவை உண்டுவிட்டு பேசி சிரித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

ஷாவும் நதிராவும் அமியின் அப்பா அம்மா ரிச்சை கூட்டிக் கொண்டு நாங்கள் சாங்தாங் செல்கிறோம், ரிச் எங்களுக்கு மகன் மாதிரி என்றனர்.
அமி லதிஷா, முல்லா, நூரி தாலில் இருப்பதாக முடிவெடுத்தனர்.

அமிககு என்ன சேய்வதென்று தெரியவில்லை

ரிச்சுடன் தான் போக வேண்டுமா, இல்லை லதிஷாவுடன் இருக்க வேண்டுமா என்று குழம்பி நின்றான்.

ரிச்..... மித்..... நீ இங்க இரு, இப்போ நீ பாபிகிட்ட கட்டாயம் இருக்க வேண்டும்.
அதுதான பெரியவங்க வருகிறாங்க இல்ல.நீ கவலை படாதே மித் என்றான்.

ஏனோ.... அமிக்கு முடிவெடுக்க முடியாமல் மனது திண்டாடியது. குழப்பமான மனநிலையில் இருந்தான்.
அநத நொடி பெரும் குழப்பம்.ஷாவும், நதிராவும் அமி நீ லதிஷாகூட இரு இப்போ அவளுக்கு நீ தேவை. நாங்க சீக்கிரம் வந்துவிடுவோம்.

நீ கவலை படாதே, சீக்கிரம் நிக்கா இங்கதானே நடக்க போகுது என்றார்.எல்லோரும் முடிவெடுத்தவுடன் உறங்க சென்றனர்.

டிசம்பர் மாதத்தின் மூன்றாவது வாரம்
அதிகாலை என்பதே தெரியாமல் விடிந்தது. சூரியன் குளிர காரணமாக நடுங்கி வெளியே வராமல் உள்ளே,வெளியே விளையாட்டை வானத்தில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்.

காலை உணவை முடித்துக கொண்டு இமானியின் பொருட்களை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினார்கள்.

காரின் ஓட்டுனர் அமியின் அப்பா வீட்டில் வெகு நாட்களாக வேலை செய்பவர், எப்பேர்பட்ட பனியிலும, பள்ளம் மேடுகளிலும் வண்டி ஓட்டி சமாளித்தவர், மொத்ததில் அனுபவசாலி.

கருப்பு நிற ஜீப்.... தயாராக நின்றது. வழி அனுப்பி வைக்க எல்லோரும் நின்றாரகள்.
ரிச் லதிஷாவிடம் வந்து பாபி நன்றாக உடம்பை பார்த்துக் கோங்க. நான் தான் உங்க சம்பந்தி,வேற யாரும் இல்ல புரியுதா.
பாபி, மறக்ககூடாது பாபி

மறக்க கூடாது..... பாபி என்று கன்னத்தில்குழி விழுக சிரித்தான். லதிஷா ஒருசிறிய நகை பெட்டியை ரிச்சின் கைகளில் குடுத்தாள். அதில் இருவருக்கும் தம்பதிகள் மோதிரம் இதயதுடிப்ப வடிவத்தில் இருந்தது.

அதைக் கண்டதும் ரிச்.... நன்றி பாபி என்றான்.

லதிஷா சிரித்துக் கொண்டு உங்க பீட்ரூட்டை கேட்டேன்னுசொல்லுங்க என்றாள்.
ரிச்.... நூரியிடம்.... லவ் யூ நூரி என்றுகன்னத்திலா முத்தமிட்டான்.

நூரி நல்லதே நடக்கும் என் கண்ணா என்றார்.

ரிச், நூரி என்னை மறந்திட மாட்டிங்க இல்ல.... அமியைமட்டும கொஞ்ச கூடாது, என்னையும் என்றான்.

நூரி கைகள் இரண்டையூம் வழித்து திருஷ்டி சுற்றி வெள்ளை அழகா.... உன்னை எப்படி மறப்பேன், போய் இமானியை கூட்டி வா கடவுள் உன்னுடன் இருப்பார் என்று ஆசிர்வதித்தார்.ஒ

முல்லா, நூரியிடம் ஆசி பெற்று, அமியிடம் வந்தான்.....
மித் என்று இறுக கட்டிக் கொண்டான்.
அமி... என்னட இது.... சின்னக் குழந்தை மாதிரி.... ஏன்டா இப்படி பண்ற....
சரி... நா வரேன்... என்றான்.

ரிச்.... மித...மித்..... நீ பாபிகூட இரு..... நான் போரேன்.....

தயவுசெய்து வராதே.... நீ வந்தா எங்களை காதலிக்க விடமாட்ட..... உனக்கு கோடி கும்பிடு..... நீ உன் மனைவியைகொஞ்சு...... நான் போய்.... உனக்கு சம்பந்தியாக இப்பவே தயாராக போறேன் என்றான்.

அமி.... டேய்.... டேய்.... அவசரபடாதே டா.... இமானி பாவம்டா...... எல்லாமே திருமணத்திற்கு பிறகு என்றான்.

ரிச்..... முடியாதே..... முடியாதே..... என்றான் நக்கலாக.

நூரி.... நேரம் ஆகுது ரிச்.... என்றார்

ரிச் அமியிடம்..... மித்.... ஐ லவ் யு..... மித் என்றான்.

ஹேய் ரிச் என்ன இது என்றான்.... என்னமோ இன்னைக்கு உன்மேல எனக்கு அதிகமா பாசம் வருது.

எனனை மறக்க மாட்டில்ல என்றான்...
அமி அவனை அணைத்துக் கொண்டு கண் கலங்கினான்.

என் ஆருயீர் நட்புடா நீ.... உன்னை எப்படிடா மறப்பேன்.என்னோட இதயத்துல பாதி நீடா....ரிச்..... உன்னை இந்த ஜென்மம் இல்ல ஏழுஏழு ஜென்மம் எடுத்தாலும் நமது "நட்பியல் "தொடரும்.

போய் வா என்று ஜீப்பில் உட்கார வைத்தான் டிரைவர் சீட் பக்கத்தில் ரிச்சும், பின்பகுதியில் நதிராவும் ஷாவும், அமி அப்பா அம்மா உட்கார்ந்து கொண்டார்கள். கார நகர்ந்ததும் ரிச்... மித் மறக்காதே நீயும நானும் சம்பந்தி என்று கத்திக கொண்டே சென்றான்.

ஜீப் மறைந்ததும் சிரிப்புடன் அனைவரும் வீட்டிற்குள் சென்றனர்.




பனி (தொடரும் )
 
Last edited:

MK28

Vaigai - Avid Readers (Novel Explorer)
Dec 4, 2024
38
31
18
Chennai
பனி - நிறைகிறது


ஜீப் ஸ்ரீ நகரிலிருந்து சாங்தாங் நோக்கி சென்றது. ரிச் பழைய நினைவுகளை அசை போட்டுக் கொண்டே சென்றான்.
பின்னால் நால்வரும் உறங்கி கொண்டு வந்தார்கள் இரவு கார்கில் கிராமத்தில் ஒர் ஹோட்டலில தங்கினார்கள். டிசம்பர் மாத பனிமழை மைனஸ் டிகிரியில் இருந்தது. கிராமம் மொத்தமும் பனியால் உறைந்து இருந்தது.

ரிச்சிற்கு தூக்கம் என்பது வரவேயில்லை இன்னும் ஒரு நூறு கிலோமீட்டர்தான் என்று அவனை தேற்றிக் கொண்டான்.

கனவுகளின் வண்ணத்தில் இமானியுடன்
உலகை வலம் வந்தான்.

கார்கில் கிராமத்தின் விடியல் எல்லோரும் கிளம்பினார்கள் ஜீப்.......லே நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தது.

ரிச்சின் மகழ்ச்சிக்கு அளவீடுகளே இல்லாமல் இருந்தது. மேகங்களையும், காற்றையும் தூது விட்டான்.

அயல்தேசத்திலிருந்து வந்த நினைவே ரிச்சிற்கு இல்லை, தன்னை இந்திய பிரஜையாகவே உணர்ந்தான்.

வானத்தில் சிறகை விடுத்து பறந்து கொண்டிருந்தான், பீட்ரூட்..... குள்ள பீட்ரூட்.... இதோ நான் வந்து விட்டேன் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தவன், கண்முன்னே பெரிய பனிமலை சரிய தொடங்கியது. கண்களை கசக்கி விட்டு பார்த்தவனுக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது.

ஹேய் என்று கத்திக் கொண்டு வாய் மூடுவதற்குள் பனிமலை இவர்களின் ஜீப்பை தூக்கி எறிந்தது.
ரிச் ஜீப்பிலிருந்து தூக்கி எறியப்பட்டான், ஜீப் உருளுவதற்குள் பனிமழை ஜீப்பை மூடிக் கொண்டது.

ரிச் எங்கோ பறந்தான் பீட்ரூட் என்பதற்குள் எங்கோ எறியப்பட்டான். நினைவுகள் மறைந்தது.

இவர்களின் பின்னே வந்த இரண்டு வாகனங்களும் மூடிக் கொண்டது.

லேயில்.......உள்ள அரசு மருத்துவமனையில் கண்கள் மட்டுமே தெரியும் அளவு கட்டுடன் ரிச் சுயநினைவு இல்லாமல் கிடந்தான்.

ரிச்சிடம் இருந்த வேலட்டை வைத்து அமிக்கு தகவல் கொடுக்கப்பட்டது.

அமி,முல்லா இருவரும் கிளம்பினார்கள்.
வீட்டில் உள்ளவர்களிடம் சாங்தாங்கில் இமானி வீட்டார் பிரச்சனை செய்கிறார்கள் நாங்கள் செல்கிறோம் என்று கிளம்பினார்கள்.

அசுரவேகத்தில் லே மருத்துவமனையை அடுத்த நாள் காலை அடைந்தார்கள் நதிரா ஷா, அமியின் அப்பா அம்மா டிரைவர் கடவுளின் பாதம் அடைந்தார்கள்.


அமியும், முல்லாவும் கதறி தீர்த்தார்கள். சட்டென்று அமிக்கு பொறி தட்டியது ரிச் எங்கே..... அவனை காட்ட வில்லையே என்று........

தாதியிடம் கேட்டதற்கு கொஞ்சம் நபர்கள் அவசர சிகிச்சை பகுதியில் இருப்பதாக கூறியதும் அமியின் கால்கள் பறந்தன.
கண்கள் அலை பாய்ந்தது.

பெரிய கட்டுகளுடன் சுயநினைவு இல்லாமல் இருந்தவனை பார்த்ததும் அமி கதறினான்.


என்னோட ரிச்... எங்கே என்று..... தேடினான்,
மூன்றாவது வெள்ளதிரையை விலக்கி கொண்டு பார்த்தவனுக்கு அது ரிச் என்று நம்ப முடியவில்லை. கண்ணை கசக்கி கொண்டு பார்த்தான்.

அங்கே வந்த மருத்துவர்....... யார் நீங்கள் இவருக்கு நீங்கள் என்ன வேண்டும் என்றார்.

என் நண்பன்...... என் பாதி என்றன்..... சுரத்தே இல்லாமல்....

பலமாக அடிபட்டதால் அவரால் இனி நடக்க முடியும் என்று தெரியவில்லை சுயநினைவு கடவுளின் அருளினால் வரவேண்டும். மூளையின் பின்பகுதியில் பலத்த அடி
இங்கே வைத்து வைத்தியம் பார்பதை விட,


ஒருவேளை பொளத்த விஹாரத்தில் உள்ள சஞ்சிவி மூலிகை மருந்துகளால் குணமடைவார் என்று கூறினார்.

அப்போதுதான் அமிக்கு.....லாமா நினைவு வந்தது.மருத்துவமனை விதிகளை முடித்துக் கொண்டு உடல்களை தருவார்கள் என்பதால் அமி ரிச்சை மடாலயம் கொண்டு செல்ல முடிவெடுத்தான்.

முல்லாவை மருத்துவமனையில் விட்டுவிட்டு ஆம்புலஸின் உதவியுடன் ரிச்சை கொண்டு சென்றான்.


ரிச்சின் கைகளை பற்றிக் கொண்டு அமி கதறினான், ரிச் என்னை பாரேன், என்னை பாரேன், நான் என்ன சொல்வது உன் பெற்றோர்களுக்த உன்னை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்வேன் என்று உறுதி அளித்தேனே...... நான் என்ன சொல்வேன் அவர்களுக்கு,ரிச்...... என்னை பார்த்து ஓரே ஒரு தடவை சிரி.

நீ பேசாத இந்த துன்பத்தை என்னால் தாங்க முடியவில்லை ரிச்...என அன்பிற்குரியவர்கள் கடவுளிடம் சென்று விட்டார்கள், நான் என்ன செய்வது ரிச் எழுந்து வா..... டா..... தம்பி என்று
பேசிக் கொண்டே சென்றான்.

பொளத்த மடாலயம் வந்தவுடன் ரிச்சை விஹாரத்தின் மூலிகை மடத்திற்க்கு கொண்டு சென்றனர்.

அங்கு பச்சைஇலை பரப்பிய படுக்கையில் படுக்க வைத்தனர்.
பிஷுக்கள் ஆராய்ந்தனர். லாமா வந்தார் நடந்ததை அமி சொன்னவுடன் அமியை லாமா சாந்தபடுத்தினார்.

ரிச்சிற்கு மூலிகை மருத்துவத்தை ஆரம்பித்தார்கள்.

அமிக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதையே மறந்து விட்டான்.லாமா விஹாரத்தில் உள்ள பொளத்தரிடம் உட்கார வைத்தார். அமியின் கண்கள் பொளத்தரை வெறிக்க பார்த்தன.

பௌத்த சாஸ்திரங்களின்படி, உயிரினங்களுக்கு மூன்று அடிப்படைத் துன்பங்கள் உள்ளன: சாதாரண துன்பம், மாற்றத்தால் ஏற்படும் துன்பம் மற்றும் சீரமைப்பின் பரவலான துன்பம்.

லாமா அமியிடம் வந்து.... நீ முதலில் செல், அங்கே உனக்கு உயிர் கொடுத்தவர்களின் இறுதிகாரியங்களை நீ தான் செய்ய வேண்டும், இது உன் கடமை..... நீ செல்... நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்றார்.

ரிச்சை லாமாவிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு இமானி, ரிச்சை பற்றியும் கூறினான்.இமானியையும் சேர்த்து பாரத்துக் கொள்ளுமாறு கூறிக் கொண்டு விடை பெற்றான்.

லாமா கருணையுடன் போய்வா என்று வழி அனுப்பினார்.


அமி ரிச்சிடம் வந்து விரைவில் நான் வந்து விடுவேன். நீ விரைவில் என்னுடைய... ரிச்சாக எழுந்திரு என்றுகூறி விடை பெற்றான்.

ரிச் சாங்தாங் சென்றான்
ஏரிக்கரையோரம் யாரும் இல்லை ஊருக்குள் சென்றான், புயல் வேகத்தில் டென்ஸினை பார்தவன் நடந்தவைகள் அனைத்தையும் கூறினான்.
டென்ஸின் கண்களில் கண்ணீர் வழிந்தது அதறகுள் இமானி, நிஷ்தி இமானியின் அப்பா ஓடி வந்தனர்.

இமானி ரிச்சை தேடினாள், விழிகள் முழுதும் காதல்

எங்கே என் கியாங்..... ஓ விளையாட்டு காட்டுகிறான். என்று நினைத்துக் கொண்டு ஏரியில் இருப்பானோ....

எனக்காக காத்திருப்பான் களளன்..... சரி இங்கிருந்து ஓடி விடலாம் யாருக்கும் தெரியாமல் நகர்ந்தாள்.

அப்போது டென்ஸின் நடந்த உண்மைகளை கூறிக் கொண்டே ரிச் மடலயத்தில் நினைவில்லாமல் இருப்பதையும், அவன் அபாய கட்டத்தில் இருப்பதையும்,

இமானியின் காதில் மெதுவாக நுழைந்தது.
என்ன..... என்.... கியாங்..... நினைவ இல்லாமலா.... அவளின் இதயம் அதிர்ந்தது....


இதைக்கேட்டவுடன் இமானி கொடிமரம் போல் மயங்கி கீழே விழுந்தாள்.நிஷ்தி தாங்கி கொண்டு இமானியை எழுப்பினாள். நிஷ்தி அழுது கொண்டே இமா..... இமா..... எழுந்துரு இமா..... என்று எழுப்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

இமானியின் அப்பாவிடம்

ரிச் இமானி திருமணத்திற்கு சம்மதம் வாங்கதான் எனது குடும்பத்தினர் வந்தார்கள், ஆனால் யாவரும் இல்லை என்றவுடன் எல்லோருமே கண் கலங்கி ழுது கொண்டே நின்றார்கள்.

டென்ஸின் அமியிடம் நான் இவர்களையும் ரிச்சையும் பார்த்துக கொள்கிறேன்,நீங்கள் உங்களுடைய கடமையை செய்து விட்டு வாருங்கள் என்று அனுப்பி வைத்தார்.

அமி இமானியிடம் வந்து நோமோ லே நீ எழுந்துரு, ரிச்சிடம் சீக்கிரம் போ உன் காதல் ரிச்சை காப்பாற்றும்,நான் சீக்கிம் வந்து விடுவேன், அதுவரை உன் காதல், காதலன் உன்னுடைய பொறுப்பு என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான்.

அமி சாங்கதாங்கிலிருந்து லே மருத்துவமனை சென்றான், அங்கே எல்லாமே முடிந்து ஐவரின் உடல்களை எடுத்துக் கொண்டு தால் நோக்கி விரைந்தது வண்டிகள்.


தொலைபேசியில் முல்லா.... நூரியிடம் சொன்னதும், நூரி கதறி கதறி அழுக ஆரம்பித்தார்.

முல்லா நூரியிடம் நாம்தான் அமியையும், லதிஷாவையும் பார்க்க வேண்டும்,
லதிஷா வயிற்றில் குழந்தை வேறு உள்ளது. கலங்காதே,இது அழுவதற்கான நேரம் இல்லை. லதிஷா குழந்தை நமக்கு மிக முக்கியம்,லதிஷாவை தேற்று என்று நூரியை ஆறுதல் படுத்தி இருந்தார்.

அத்துடன் ராபர்ட்டுக்கும், லாராவுக்கும் சொல்லுமாறும் கூறினார்.
மறுநாள் மாலை லதிஷாவின் வீட்டின்முன் உறவினர்கள் நிறையபேர் காத்து இரருந்தனர்.அப்போது வண்டிகள் வந்தன. இறுதிசடங்கிற்கான ஏற்பாடுகள் தயாரகி இருந்தது.
,
இறுதிசடங்கில் , ஷரியா (இஸ்லாமிய மதச் சட்டம் ) உடலை விரைவில் அடக்கம் செய்ய அழைப்பு விடுக்கிறது, அதற்கு முன்னதாக குளிப்பது மற்றும் உடலை மூடி மறைப்பது போன்ற ஒரு எளிய சடங்கு, அதைத் தொடர்ந்து சலாத் அல்-ஜினாஸா (இறுதிச் சடங்கு) அடக்கம் செய்வதற்கு முன் மரணத்திற்கான காரணத்தை தீர்மானிக்க வேண்டியது அவசியம். இறந்தவரின் துக்கம் மூன்று நாட்கள் அனுசரிக்கப்படுகிறது, அது 4 மாதங்கள் மற்றும் 10 நாட்கள் ஆகும் . ஐவரும் கடவுளிடம் சேர்க்கப்பட்னர்.

இரண்டாம் நாள் ராபர்ட்டும்,லாராவும் வந்தார்கள். லதிஷாவை கட்டிக் கொண்டு ஆறுதல் படுத்தினார்கள்.அமி அவர்களிம் மன்னிப்பு கேட்டான், ராபர்ட்டும் லாராவும் எல்லாம் கடவுளின் சித்தம் நீ இதற்கு காணமில்லை இத்தனை துன்பத்தை நீ தாங்குவதை எங்களால் தாங்கி கொள்ள முடியவில்லை, கடவுள் உனக்கு அமைதி அளிக்கட்டும் என்றனர்.

நான்காம் நாள் அமி, ராபர்ட், லாரா சாங்தாங் நோக்கி சென்றார்கள். யாருக்கும் யாரிடமும் பேச முடியாத துக்கம்.

நான்கு உயர்ந்த உண்மைகள், கௌதம புத்தர் தனது சீடர்களுக்கு அருளியதாகும். துக்கம்: பிறப்பு, நோய், முதுமை, இறப்பு மற்றும் பசி மனிதர்களால் தவிர்க்க இயலாத துன்பங்கள். மேலும் பகை, கொலை, வெகுளி, இழப்பு, மயக்கம் போன்றவைகளையும் மனிதருக்குத் துன்பத்தைத் தருபவைகள். ஆசை பற்று
இவையே துன்பத்துக்கான காரணம்.


இயற்கையை ரசிக்கும் நமக்கு சில நேரங்களில்,இயற்கையை வெறுக்கவும் வைக்கிது.

அடுத்தநாள் நண்பகல் மடாலயதில் கார் நின்றது.மூவரும் விஹாரம் சென்றனர்.
பின்பகுதியில் ஓரு இலைவிரிப்பில் ரிச் கட்டுக்கள் அகற்றப்பட்டு படுக்க வைக்கப்பட்டிருந்தான். கால் அருகே இமானி உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

இவர்களை பாரத்ததும் இமானி கதற ஆரம்பித்தாள்.

நோமோ..... நோமோ.....
என்னோட கியாங்க பாரு நோமோ.....
பேச சொல்லு நோமோ..... சிரிக்க சொல்லு நோமோ என்று அழுக ஆரம்பித்தாள்.

லாரா ரிச்சிடம் சென்று ரிச் கண்ணா எங்க சிரி..... சிரி கண்ணா..... என்றார். ராபர்ட் ரிச்சின் தலையை தடவிக் கொண்டிருந்தார்.

அமி நின்று வெறித்துக் கொண்டே இருந்தான்.

இமானி அமியை உழுக்கி எடுத்து அழுது கொண்டிருந்தாள்.

அமி பொம்மை போல் நடந்து சென்று புத்தர்முன் உர்கார்ந்தான்.

அமியின் கேள்விகள் ஏராளம்..... ஆனால் பதில் இல்லை. வெற்று அமைதி மட்டுமே கிடைத்தது.மனம் ஒரு குரங்கு அது கேட்டது ஆயிரம் கேள்விகள்.
இத்தனை நாட்களில் சிறிது....சிறிதாக ரிச்சிற்கு நினைவு வந்து வந்து.. போனது.

அமி ரிச்சிடம் வந்தான. ரிச்சின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டு ரிச்... எங்கிட்ட பேசுடா.... எத்தனை பொறுப்புகளை நான் எடுக்கறது என்னால முடியல நீ வாடா.... என்னால துக்கம் தாங்க முடயலடா..... நெஞசு வெடிக்கற மாதிரி இருக்கு என்றான்.

பேசுடா........ தம்பி.....என்று தலை கவிழ்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தான்

அப்போது ரிச் விரல்களை அசைத்தான். அமி பேசிக் கொண்டே இருந்தான்.

அப்போது.... மித் என்று ஒலித்தது. அமியின் ஐம்புலங்களும் விழித்துக் கொண்டன.
நிமிர்ந்து பாரத்தவன் மித்... என்றான்... ரிச் என்று முத்தமழை பொழிந்தன அமி...


வாடா.... வாடா.... தம்பி என்றான்...

லாரா ராபர்ட் இருவரையும் பார்த்து ரிச் சிரித்தான், பின்னர் இமானியிடம் திரும்பியவன் பீட்ருட்.... குள்ள பீட்ரூட் என்றான்.


இமானி ஓடி வந்து இதழில் முத்தத்தை பதித்தவள், ரிச்சின் கைகளை எடுத்து வயிற்றில் வைத்தாள். ரிச்சிற்கு புரியவில்லை என்ன என்றான்...

குட்டி கியாங் என்றாள்.... என்ன.... என்ன
என்ன கன்னத்தில் குழி விழுக சிரித்தான்.

இரண்டு ஆச்சரியங்கள் ஒன்று ரிச் கண்விழித்தது.மற்றொன்று இமானி ரிச்சின் "காதல்சின்னம்"

அந்த கணம் சந்தோஷம் எல்லோரிடமும் பரவியது.

ரிச் லாராவிடமும், ராபர்ட் டிடமும், குட்டி ரிச் வந்து விட்டான் என்றான்.லாராவிடம் இமானி, குழந்தை உங்களுடைய பொறுப்பு என்றன்.

அமியை பான்த்து... மித் நாம சம்பந்தி என்றான்,அமி..... சிரித்துக் கொண்டே....சரி என்றான்.


அமியிடம் நகைபெட்டி கேட்டான். அதே நேரம் அங்கு லாமா வந்தார் ரிச்சை பார்த்து புன்னகை சிந்தியவரின் முகம் சட்டென்று மாறியது.

ரிச்சின் தலையில் தன் கையை வைத்து.... சாந்தி..... சாந்தி..... என்றார்.

ரிச்...... லாமாவின் முன்னால் இமானிக்கு மோதிரத்தை அணிவித்தான், இமானி வெட்கத்துடன் ரிச்சின் விரல்களில் மோதிரத்தை அணிவித்தாள்.புத்த வஹாரத்தில் ஒரு திருமணம் நிறைவேறியது.

இமனியிடம் குட்டி கியாங் பத்திரம் என்றான்.அதற்குள் இமானியை அருகில் வருமாறு அழைத்து அவளின் ஆழிலை வயிற்றில தன்மகனுக்கு முத்தம் இட்டான். இமானியின் உதடுகளில் காதலுடன் தன் முத்திரையை பதித்தான்.இமானி அவன் இதயத்தில் முத்தமிட்டு சாய்து கொணாடாள்.

லாரா, ராபர்ட் இமானி, அமியின் கைகளை கேட்டான்......ரிச்...

நால்வரின் கைகளை பிடித்தவன் சிரித்தான் கன்னத்தில் குழி விழுக சிரித்தான்.... சிரித்தான்.... பின்தலையில் இருந்து இரத்தம் வழிந்தது.ரிச்சின் இதழ்களில் சிரிப்பு உறைந்துபோனது.

லாமா கண்களை மூடிக் கொண்டார்....

நால்வரும் அப்படியே உறைந்து நின்றனர்.
அதுவரை கண்ணீர் வடிக்காத அமி கதறி கதறி அழுதான்.

இமானி இடிந்து ரிச்சின் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள்.

லாராவும் ராபர்ட்டும் செய்வதறியாது துடிதுடித்து அழுதனர்.

ரிச்சின் வாழ்கை பயணம் தேம்ஸ் நதிகரையில் தொடங்கி பொளத்த மடாலயத்தில் முடிந்தது.

ரிச்சின் இறுதிசடங்கு சாங்தாங் கிரமத்திலேயே நடந்தது.இமானி ரிச் இறந்த கணம் சுயநினைவை இழந்தவள் இன்றும் அப்படயே சித்த பிரமையில்லேயே இருக்கிறாள்.

இமானியின் அப்பாவிடமும், நிஷ்தி டென்ஸினிடமும் கிராம மக்களிடமும் சொல்லிக் கொண்டு இமானியை கூட்டிக் கொண்டு கிளம்பினார்கள்.

எல்லோரும் அமியின் வீடு வந்தார்கள்,நூரியும், லதிஷாவும் நெஞ்சு வெடிக்க கதறினார்கள்.

இமானியின் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு லாரா ராபர்ட் அமியின் வீட்டில் தங்கிகொண்டார்கள். மாதங்கள் ஓடின இமானிக்கு பித்து பிடித்த நிலை ஏப்போதும் வெறித்துக் கொண்டே இருப்பாள்.

லாரா நூரி லதிஷா மூவரும் இமானியை கண்போல் பார்த்துக் கொண்டனர். சாப்பாடு ஊட்டுவது, குளிக்க வைப்பது எல்லாமே யாராவது செய்ய வேண்டும்.
மாதங்கள் போக போக இமானி, லதிஷா குழந்தைகள் நன்றாக வளர்ந்தன.

அமி முல்லா ராபர்ட்டும் தொழில் சம்பந்த வேலைகளை பார்த்துக் கொண்டனர்.

இமானிக்கு பத்து மாதங்கள் ஆனபோது, லதிஷாவிற்கு எட்டு மாதங்கள் ஆனது.இருவருக்கும் நூரி வீட்டிலேயே வளைகாப்பு நடத்தினார்கள்.

அதில் ரிச் ஆசையாக இமானிக்கு எடுத்த தங்கசரிகை சேலையை கட்டி விட்டார்கள்.
ரிச் இவளை பார்க்க இல்லையே என்று வருதப்பட்டார்கள்.

திடிரென்று இமானிக்கு பிரசவ வலி எடுத்தது. மருத்துவமனையில் சேர்த்தனர். இமானியின் மகன் சாதாரண பிரசவத்தில் வெளிவந்தான்.

குட்டி ரிச் அப்படியே ரிச்சை உறித்து பிறந்தான். சித்தபிரமை தெளிந்த இமானி தன் மகனை வாரி அணைத்து காதல்மகனை ஆசையாக பார்த்து எங்களின் காதல்பரிசு என்று கண்ணீர் வடித்து ஓ...... வென வெடித்து அழுக ஆரம்பித்தாள்.

கியாங்..... டோங்...... இங்க பாரு.... ஹீ மாதிரியே அழகா நம் மகன்.... பாரு கியாங் என்று கதறி அழுதாள்.

எல்லோரும் சமாதான படுத்தியும் சமாதானம் ஆகாமல்,லாரவின் கைகளில் குட்டிரிச்சை கொடுத்தவள்,
லத்திஷா, நூரியிடம் நன்றியை தெரித்தாள்.
அமியை பார்த்து நோமோ..... இந்தாங்க உங்க நண்பன் என்றாள், அமியின் கைகளில் குட்டி ரிச் பொக்கை வாயுடன் சிரித்தான், அமி என் ரிச்.... என்று முத்தமிட்டு கலங்கி நின்றான்.

குட்டிரிச்சை வாங்கிய அமி தன்னுடைய ரிச் மண்டும் பிறப்பெரடுத்து விட்டான் என்று ஆனந்தம் கொண்டான்.

சிறிதுநேரத்தில் ரிச்சிடம் காதலுடன் போய் சேர்ந்தாள் இமானி.தன் மகனை ரிச்சின் அப்பா அம்மாவிடம் சேர்க்கவே இத்தனை நாட்கள் இருந்திருக்கிறாள் என்பதை அனைவரும் உணர்ந்தனர்.அனைவரும் துக்கம் தாங்காமல் அழுது தீர்த்தனர்.

காதல் கொடிது...மிகவும் கொடியது
காதலில் காத்து இருப்பது மிகமிக கொடியது.

இமானியின் உடல் சாங்தாங் கொண்டு செல்லப்பட்டு ரிச்சின் அருகே இமானியை சேர்த்தனர்.

இந்த காதலர்கள் வாழ்கிறார்கள் இந்த கல்லறையில்.இமானியின் மூச்சுக் காற்றும் ரிச்சின் மூசாசுக்காற்றும் சாங்தாங் பள்ளத்தாக்கில் காதல் பூக்களாக என்றுமே நிறைந்திருப்பார்கள்.

லதிஷா அடுத்த மாதத்தில் வெண்ணை கட்டியை பெற்றெடுத்தாள்.

ரிச்சின் மகனின் பெயர் ஜோன் ஹென்றி
ஜோவையும், தித்தா வெண்ணைக்கட்டியும் லதிஷாவே வளர்த்தாள்.இரண்டு வருடங்கள் ஓடின.ஜோவை லதிஷாவிடம் விட்டு விட்டு, லாராவும், ரிச்சர்ட்டும் லண்டனில் சிலவேலைகளை முடித்து விட்டுவர கிளம்பினார்கள்.

தித்தாவின் மூன்றாவது வயது நெருங்கும் போதுதான் அமி அனைவரையும் அழைத்தான். லாராவும் ராபர்ட்டும் தேம்ஸிலிருந்து இந்தியாவே வந்து விட்டனர். ஜோவிற்கு லத்தி வேண்டும். லத்தியின் பாட்டு வேண்டும் நூரியும் வேண்டும், அமியும் வேண்டும் குறிப்பாக தித்தா வேண்டும்.

லாரா ராபர்ட், நூரி, முல்லா லதிஷாவை அழைத்தான் தனது சொத்துகளை லத்திஷா பேரிலும், குழந்தைகள் பேரிலும் பல பத்திரங்களை கொடுத்தவன்.

பெரிய பேரிடியை எல்லோர் தலையிலும் இறக்கினான். லதிஷா கலங்கி நின்றாள். எல்லோரும் சொல்லியும் அமி அமைதியாகவே இருந்தான்.ரிச்சின் ஆசையை நிறைவேற்றுமாறு எல்லோரிடமும் கேட்டுக் கொண்டான்.

கணவனாக, மகனாக, அப்பாவாக எல்லா கடமைகளை முடித்துக் கொண்டான். முல்லா, ராபர்ட்டிடம் தொழில் பொறுப்புகளை ஒப்படைத்தான்.

அவனின் பாதை வேறாக இருந்தது. ஞானம் வாழ்கை பாடத்தை கடந்து பார்த்தவுடன் வந்துவிடும்.

லதிஷா ஜோவையும், தித்தாவையும் இரு கண்களாக காத்து வளர்ததாள். நூரியும், லாராவும் லதிஷாவை தாங்கினார்கள்.



ரிச்சின் ஐந்தாவது நினைவுநாளிற்காக சாங்தாங் எல்லோரும் கிளமபினார்கள் அடுத்தநாள் சாங்தாங்கை அடைந்தனர்.

நிஷ்தி ரிச்சை தூக்கி கொண்டு கண்ணீர் விட்டாள். இமானியையும் ரிச்சையும் ஜோவின் முகத்தில் கண்டாள்.சாங்தாங மக்கள் இவர்களை உபசரித்தார்கள்.

ரிச் இமானியின் நினைவாக பாஷ்மினா நெசவைலண்டனல சென்று சேர்க்கும் வகையில்

"ரினி நெய்தல்'

என்ற பெயருடன் ஏற்றுமதி நிறுவனத்தை
நிறுவி இருந்தான் அமி,.
அதற்கான ஏற்பாட்டை அமி சாங்தாங் கிராம மக்களின் நலத்தை கொண்டு போக்குவரத்து இன்னும் பிற வசதிகளை செய்திருந்தான்.

ரிச் இமானிக்கு சடங்குகள் முடிந்தவுடன் விடைபெற்றார்கள் சாங்தாங் பீடபூமியில் இருந்து.


கார் மடாலயம் நோக்கி சென்றது கார் நின்றதும் தித்தாவும, ஜோவும் படிக்கட்டின் வழியாக ஓடி சென்றனர், பூக்களூடனும் வண்ணத்து பூச்சிகளடனும் விளையாடிக் கோண்டே விஹாரம் நோக்கி ஓடினர். அங்கே நடந்து வந்து கொண்டிருந்த ஒரு புத்தபிஷு மேல் மோதினர்.

பிஷு பன்னகையுடன் குழந்தைகளை வரவேற்றர். குழந்தைகள் அவரை கீழே குனிய வைத்து முத்தமிட்டனர். பிஷு அமைதியாகவே இருந்தார்.

அப்போது அங்கு வந்த எல்லோரும் புத்தபிஷுவை வணங்கினர்கள். நிமிர்ந்தவர்கள் அதிர்ச்சியாயினர்.
எல்லோரின் கண்களிலும் கண்ணீர் வழிந்து ஓடியது.

இரண்டு வருடங்களுக்கு பிறகு அமியை பார்க்கிறார்கள் புத்த பிஷுவாக.
அமியின் கண்களில் ஓளியும், முகத்தில் அமைதியும் தெரிந்தது.


அமி நான் இந்த ஞான நிலையை அடைந்ததற்கு உனக்கு நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறேன் என்றான் லதிஷாவிடம்.

லதிஷா அமி மீது கோபப்பட்டாள். இரண்டு
ஆண்டுகள் பிரிந்திருந்த கோபம் அது. தன்னை விட்டுவிட்டு , தன் காதலை குழந்தை எல்லோரையும் விட்டுப்பிரிந்து போனதில் ஏற்பட்ட கோபம் அது.

'
லதிஷா அமியை உற்றுநோக்கினாள், அமியின் கண்களிருந்து ஆயிரம் போதனைகளை உணர்ந்தாள்.
தனது பழைய காதல் அமி இவர் இல்லை. இவர் பதியவர், இந்த புதியவருக்குள் அமி மறைந்துவிட்டான் என்பதை உணர்ந்தாள்,
பிஷு காலில் விழுந்து வணங்கினாள்

பிஷு புத்தரின் முன்னே தியானத்தில் அமர்ந்து விட்டார். இனி இவர் பிஷு என்று லதிஷா கிளம்பினாள்.


புத்தரின் மிக்பெரும் போதனை ஜாதி மதங்கள் தாண்டி மனிதன் மனிதானாக இருக்க வேண்டடும்.அமைதியே சிறந்தது என்பதே.

அமைதி...... அமைதி....... அமைதி......!!

லாமா வந்தவுடன் அவரிடம்
எல்லோரும் விடை பெற்றார்கள்.தால் வந்தார்கள்.

பனிபடர்ந்த இளங்காலை எப்போதும் போல் லதிஷா அவளது கடமைகளை பார்க்க ஷிகாராவில் கிளம்பினாள்.அவளின் காதலையும், வலியையும் "லதிஷா 'பாடிக்கொண்டே....லதிஷா தால்ஏரியில் பயணிக்கிறாள். ஷிகாராவில் சிவந்த தாமரை மலர்புதையலுக்குள், தித்தாவும், ஜோவும் இரு தாமரைகளாய் சிரித்துக் கொண்டு வந்தன, குழந்தைகளின் சிரிப்பு சப்தம் தால்ஏரியில் இன்னிசையாக ஒலித்தது.


இன்றும் தாலில் லதிஷா ஓலிக்கிறது.....!!


பனி (நிறைந்தது)
 
Last edited:
  • Like
  • Love
Reactions: Kameswari and MK3

MK3

Vaigai - Avid Readers (Novel Explorer)
Jul 25, 2023
131
106
43
Tamil nadu
பனி - நிறைகிறது


ஜீப் ஸ்ரீ நகரிலிருந்து சாங்தாங் நோக்கி சென்றது. ரிச் பழைய நினைவுகளை அசை போட்டுக் கொண்டே சென்றான்.
பின்னால் நால்வரும் உறங்கி கொண்டு வந்தார்கள் இரவு கார்கில் கிராமத்தில் ஒர் ஹோட்டலில தங்கினார்கள். டிசம்பர் மாத பனிமழை மைனஸ் டிகிரியில் இருந்தது. கிராமம் மொத்தமும் பனியால் உறைந்து இருந்தது.

ரிச்சிற்கு தூக்கம் என்பது வரவேயில்லை இன்னும் ஒரு நூறு கிலோமீட்டர்தான் என்று அவனை தேற்றிக் கொண்டான்.

கனவுகளின் வண்ணத்தில் இமானியுடன்
உலகை வலம் வந்தான்.

கார்கில் கிராமத்தின் விடியல் எல்லோரும் கிளம்பினார்கள் ஜீப்.......லே நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தது.

ரிச்சின் மகழ்ச்சிக்கு அளவீடுகளே இல்லாமல் இருந்தது. மேகங்களையும், காற்றையும் தூது விட்டான்.

அயல்தேசத்திலிருந்து வந்த நினைவே ரிச்சிற்கு இல்லை, தன்னை இந்திய பிரஜையாகவே உணர்ந்தான்.

வானத்தில் சிறகை விடுத்து பறந்து கொண்டிருந்தான், பீட்ரூட்..... குள்ள பீட்ரூட்.... இதோ நான் வந்து விட்டேன் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தவன், கண்முன்னே பெரிய பனிமலை சரிய தொடங்கியது. கண்களை கசக்கி விட்டு பார்த்தவனுக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது.

ஹேய் என்று கத்திக் கொண்டு வாய் மூடுவதற்குள் பனிமலை இவர்களின் ஜீப்பை தூக்கி எறிந்தது.
ரிச் ஜீப்பிலிருந்து தூக்கி எறியப்பட்டான், ஜீப் உருளுவதற்குள் பனிமழை ஜீப்பை மூடிக் கொண்டது.

ரிச் எங்கோ பறந்தான் பீட்ரூட் என்பதற்குள் எங்கோ எறியப்பட்டான். நினைவுகள் மறைந்தது.

இவர்களின் பின்னே வந்த இரண்டு வாகனங்களும் மூடிக் கொண்டது.

லேயில்.......உள்ள அரசு மருத்துவமனையில் கண்கள் மட்டுமே தெரியும் அளவு கட்டுடன் ரிச் சுயநினைவு இல்லாமல் கிடந்தான்.

ரிச்சிடம் இருந்த வேலட்டை வைத்து அமிக்கு தகவல் கொடுக்கப்பட்டது.

அமி,முல்லா இருவரும் கிளம்பினார்கள்.
வீட்டில் உள்ளவர்களிடம் சாங்தாங்கில் இமானி வீட்டார் பிரச்சனை செய்கிறார்கள் நாங்கள் செல்கிறோம் என்று கிளம்பினார்கள்.

அசுரவேகத்தில் லே மருத்துவமனையை அடுத்த நாள் காலை அடைந்தார்கள் நதிரா ஷா, அமியின் அப்பா அம்மா டிரைவர் கடவுளின் பாதம் அடைந்தார்கள்.


அமியும், முல்லாவும் கதறி தீர்த்தார்கள். சட்டென்று அமிக்கு பொறி தட்டியது ரிச் எங்கே..... அவனை காட்ட வில்லையே என்று........

தாதியிடம் கேட்டதற்கு கொஞ்சம் நபர்கள் அவசர சிகிச்சை பகுதியில் இருப்பதாக கூறியதும் அமியின் கால்கள் பறந்தன.
கண்கள் அலை பாய்ந்தது.

பெரிய கட்டுகளுடன் சுயநினைவு இல்லாமல் இருந்தவனை பார்த்ததும் அமி கதறினான்.


என்னோட ரிச்... எங்கே என்று..... தேடினான்,
மூன்றாவது வெள்ளதிரையை விலக்கி கொண்டு பார்த்தவனுக்கு அது ரிச் என்று நம்ப முடியவில்லை. கண்ணை கசக்கி கொண்டு பார்த்தான்.

அங்கே வந்த மருத்துவர்....... யார் நீங்கள் இவருக்கு நீங்கள் என்ன வேண்டும் என்றார்.

என் நண்பன்...... என் பாதி என்றன்..... சுரத்தே இல்லாமல்....

பலமாக அடிபட்டதால் அவரால் இனி நடக்க முடியும் என்று தெரியவில்லை சுயநினைவு கடவுளின் அருளினால் வரவேண்டும். மூளையின் பின்பகுதியில் பலத்த அடி
இங்கே வைத்து வைத்தியம் பார்பதை விட,


ஒருவேளை பொளத்த விஹாரத்தில் உள்ள சஞ்சிவி மூலிகை மருந்துகளால் குணமடைவார் என்று கூறினார்.

அப்போதுதான் அமிக்கு.....லாமா நினைவு வந்தது.மருத்துவமனை விதிகளை முடித்துக் கொண்டு உடல்களை தருவார்கள் என்பதால் அமி ரிச்சை மடாலயம் கொண்டு செல்ல முடிவெடுத்தான்.

முல்லாவை மருத்துவமனையில் விட்டுவிட்டு ஆம்புலஸின் உதவியுடன் ரிச்சை கொண்டு சென்றான்.


ரிச்சின் கைகளை பற்றிக் கொண்டு அமி கதறினான், ரிச் என்னை பாரேன், என்னை பாரேன், நான் என்ன சொல்வது உன் பெற்றோர்களுக்த உன்னை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்வேன் என்று உறுதி அளித்தேனே...... நான் என்ன சொல்வேன் அவர்களுக்கு,ரிச்...... என்னை பார்த்து ஓரே ஒரு தடவை சிரி.

நீ பேசாத இந்த துன்பத்தை என்னால் தாங்க முடியவில்லை ரிச்...என அன்பிற்குரியவர்கள் கடவுளிடம் சென்று விட்டார்கள், நான் என்ன செய்வது ரிச் எழுந்து வா..... டா..... தம்பி என்று
பேசிக் கொண்டே சென்றான்.

பொளத்த மடாலயம் வந்தவுடன் ரிச்சை விஹாரத்தின் மூலிகை மடத்திற்க்கு கொண்டு சென்றனர்.

அங்கு பச்சைஇலை பரப்பிய படுக்கையில் படுக்க வைத்தனர்.
பிஷுக்கள் ஆராய்ந்தனர். லாமா வந்தார் நடந்ததை அமி சொன்னவுடன் அமியை லாமா சாந்தபடுத்தினார்.

ரிச்சிற்கு மூலிகை மருத்துவத்தை ஆரம்பித்தார்கள்.

அமிக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதையே மறந்து விட்டான்.லாமா விஹாரத்தில் உள்ள பொளத்தரிடம் உட்கார வைத்தார். அமியின் கண்கள் பொளத்தரை வெறிக்க பார்த்தன.

பௌத்த சாஸ்திரங்களின்படி, உயிரினங்களுக்கு மூன்று அடிப்படைத் துன்பங்கள் உள்ளன: சாதாரண துன்பம், மாற்றத்தால் ஏற்படும் துன்பம் மற்றும் சீரமைப்பின் பரவலான துன்பம்.

லாமா அமியிடம் வந்து.... நீ முதலில் செல், அங்கே உனக்கு உயிர் கொடுத்தவர்களின் இறுதிகாரியங்களை நீ தான் செய்ய வேண்டும், இது உன் கடமை..... நீ செல்... நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்றார்.

ரிச்சை லாமாவிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு இமானி, ரிச்சை பற்றியும் கூறினான்.இமானியையும் சேர்த்து பாரத்துக் கொள்ளுமாறு கூறிக் கொண்டு விடை பெற்றான்.

லாமா கருணையுடன் போய்வா என்று வழி அனுப்பினார்.


அமி ரிச்சிடம் வந்து விரைவில் நான் வந்து விடுவேன். நீ விரைவில் என்னுடைய... ரிச்சாக எழுந்திரு என்றுகூறி விடை பெற்றான்.

ரிச் சாங்தாங் சென்றான்
ஏரிக்கரையோரம் யாரும் இல்லை ஊருக்குள் சென்றான், புயல் வேகத்தில் டென்ஸினை பார்தவன் நடந்தவைகள் அனைத்தையும் கூறினான்.
டென்ஸின் கண்களில் கண்ணீர் வழிந்தது அதறகுள் இமானி, நிஷ்தி இமானியின் அப்பா ஓடி வந்தனர்.

இமானி ரிச்சை தேடினாள், விழிகள் முழுதும் காதல்

எங்கே என் கியாங்..... ஓ விளையாட்டு காட்டுகிறான். என்று நினைத்துக் கொண்டு ஏரியில் இருப்பானோ....

எனக்காக காத்திருப்பான் களளன்..... சரி இங்கிருந்து ஓடி விடலாம் யாருக்கும் தெரியாமல் நகர்ந்தாள்.

அப்போது டென்ஸின் நடந்த உண்மைகளை கூறிக் கொண்டே ரிச் மடலயத்தில் நினைவில்லாமல் இருப்பதையும், அவன் அபாய கட்டத்தில் இருப்பதையும்,

இமானியின் காதில் மெதுவாக நுழைந்தது.
என்ன..... என்.... கியாங்..... நினைவ இல்லாமலா.... அவளின் இதயம் அதிர்ந்தது....


இதைக்கேட்டவுடன் இமானி கொடிமரம் போல் மயங்கி கீழே விழுந்தாள்.நிஷ்தி தாங்கி கொண்டு இமானியை எழுப்பினாள். நிஷ்தி அழுது கொண்டே இமா..... இமா..... எழுந்துரு இமா..... என்று எழுப்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

இமானியின் அப்பாவிடம்

ரிச் இமானி திருமணத்திற்கு சம்மதம் வாங்கதான் எனது குடும்பத்தினர் வந்தார்கள், ஆனால் யாவரும் இல்லை என்றவுடன் எல்லோருமே கண் கலங்கி ழுது கொண்டே நின்றார்கள்.

டென்ஸின் அமியிடம் நான் இவர்களையும் ரிச்சையும் பார்த்துக கொள்கிறேன்,நீங்கள் உங்களுடைய கடமையை செய்து விட்டு வாருங்கள் என்று அனுப்பி வைத்தார்.

அமி இமானியிடம் வந்து நோமோ லே நீ எழுந்துரு, ரிச்சிடம் சீக்கிரம் போ உன் காதல் ரிச்சை காப்பாற்றும்,நான் சீக்கிம் வந்து விடுவேன், அதுவரை உன் காதல், காதலன் உன்னுடைய பொறுப்பு என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான்.

அமி சாங்கதாங்கிலிருந்து லே மருத்துவமனை சென்றான், அங்கே எல்லாமே முடிந்து ஐவரின் உடல்களை எடுத்துக் கொண்டு தால் நோக்கி விரைந்தது வண்டிகள்.


தொலைபேசியில் முல்லா.... நூரியிடம் சொன்னதும், நூரி கதறி கதறி அழுக ஆரம்பித்தார்.

முல்லா நூரியிடம் நாம்தான் அமியையும், லதிஷாவையும் பார்க்க வேண்டும்,
லதிஷா வயிற்றில் குழந்தை வேறு உள்ளது. கலங்காதே,இது அழுவதற்கான நேரம் இல்லை. லதிஷா குழந்தை நமக்கு மிக முக்கியம்,லதிஷாவை தேற்று என்று நூரியை ஆறுதல் படுத்தி இருந்தார்.

அத்துடன் ராபர்ட்டுக்கும், லாராவுக்கும் சொல்லுமாறும் கூறினார்.
மறுநாள் மாலை லதிஷாவின் வீட்டின்முன் உறவினர்கள் நிறையபேர் காத்து இரருந்தனர்.அப்போது வண்டிகள் வந்தன. இறுதிசடங்கிற்கான ஏற்பாடுகள் தயாரகி இருந்தது.
,
இறுதிசடங்கில் , ஷரியா (இஸ்லாமிய மதச் சட்டம் ) உடலை விரைவில் அடக்கம் செய்ய அழைப்பு விடுக்கிறது, அதற்கு முன்னதாக குளிப்பது மற்றும் உடலை மூடி மறைப்பது போன்ற ஒரு எளிய சடங்கு, அதைத் தொடர்ந்து சலாத் அல்-ஜினாஸா (இறுதிச் சடங்கு) அடக்கம் செய்வதற்கு முன் மரணத்திற்கான காரணத்தை தீர்மானிக்க வேண்டியது அவசியம். இறந்தவரின் துக்கம் மூன்று நாட்கள் அனுசரிக்கப்படுகிறது, அது 4 மாதங்கள் மற்றும் 10 நாட்கள் ஆகும் . ஐவரும் கடவுளிடம் சேர்க்கப்பட்னர்.

இரண்டாம் நாள் ராபர்ட்டும்,லாராவும் வந்தார்கள். லதிஷாவை கட்டிக் கொண்டு ஆறுதல் படுத்தினார்கள்.அமி அவர்களிம் மன்னிப்பு கேட்டான், ராபர்ட்டும் லாராவும் எல்லாம் கடவுளின் சித்தம் நீ இதற்கு காணமில்லை இத்தனை துன்பத்தை நீ தாங்குவதை எங்களால் தாங்கி கொள்ள முடியவில்லை, கடவுள் உனக்கு அமைதி அளிக்கட்டும் என்றனர்.

நான்காம் நாள் அமி, ராபர்ட், லாரா சாங்தாங் நோக்கி சென்றார்கள். யாருக்கும் யாரிடமும் பேச முடியாத துக்கம்.

நான்கு உயர்ந்த உண்மைகள், கௌதம புத்தர் தனது சீடர்களுக்கு அருளியதாகும். துக்கம்: பிறப்பு, நோய், முதுமை, இறப்பு மற்றும் பசி மனிதர்களால் தவிர்க்க இயலாத துன்பங்கள். மேலும் பகை, கொலை, வெகுளி, இழப்பு, மயக்கம் போன்றவைகளையும் மனிதருக்குத் துன்பத்தைத் தருபவைகள். ஆசை பற்று
இவையே துன்பத்துக்கான காரணம்.


இயற்கையை ரசிக்கும் நமக்கு சில நேரங்களில்,இயற்கையை வெறுக்கவும் வைக்கிது.

அடுத்தநாள் நண்பகல் மடாலயதில் கார் நின்றது.மூவரும் விஹாரம் சென்றனர்.
பின்பகுதியில் ஓரு இலைவிரிப்பில் ரிச் கட்டுக்கள் அகற்றப்பட்டு படுக்க வைக்கப்பட்டிருந்தான். கால் அருகே இமானி உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

இவர்களை பாரத்ததும் இமானி கதற ஆரம்பித்தாள்.

நோமோ..... நோமோ.....
என்னோட கியாங்க பாரு நோமோ.....
பேச சொல்லு நோமோ..... சிரிக்க சொல்லு நோமோ என்று அழுக ஆரம்பித்தாள்.

லாரா ரிச்சிடம் சென்று ரிச் கண்ணா எங்க சிரி..... சிரி கண்ணா..... என்றார். ராபர்ட் ரிச்சின் தலையை தடவிக் கொண்டிருந்தார்.

அமி நின்று வெறித்துக் கொண்டே இருந்தான்.

இமானி அமியை உழுக்கி எடுத்து அழுது கொண்டிருந்தாள்.

அமி பொம்மை போல் நடந்து சென்று புத்தர்முன் உர்கார்ந்தான்.

அமியின் கேள்விகள் ஏராளம்..... ஆனால் பதில் இல்லை. வெற்று அமைதி மட்டுமே கிடைத்தது.மனம் ஒரு குரங்கு அது கேட்டது ஆயிரம் கேள்விகள்.
இத்தனை நாட்களில் சிறிது....சிறிதாக ரிச்சிற்கு நினைவு வந்து வந்து.. போனது.

அமி ரிச்சிடம் வந்தான. ரிச்சின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டு ரிச்... எங்கிட்ட பேசுடா.... எத்தனை பொறுப்புகளை நான் எடுக்கறது என்னால முடியல நீ வாடா.... என்னால துக்கம் தாங்க முடயலடா..... நெஞசு வெடிக்கற மாதிரி இருக்கு என்றான்.

பேசுடா........ தம்பி.....என்று தலை கவிழ்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தான்

அப்போது ரிச் விரல்களை அசைத்தான். அமி பேசிக் கொண்டே இருந்தான்.

அப்போது.... மித் என்று ஒலித்தது. அமியின் ஐம்புலங்களும் விழித்துக் கொண்டன.
நிமிர்ந்து பாரத்தவன் மித்... என்றான்... ரிச் என்று முத்தமழை பொழிந்தன அமி...


வாடா.... வாடா.... தம்பி என்றான்...

லாரா ராபர்ட் இருவரையும் பார்த்து ரிச் சிரித்தான், பின்னர் இமானியிடம் திரும்பியவன் பீட்ருட்.... குள்ள பீட்ரூட் என்றான்.


இமானி ஓடி வந்து இதழில் முத்தத்தை பதித்தவள், ரிச்சின் கைகளை எடுத்து வயிற்றில் வைத்தாள். ரிச்சிற்கு புரியவில்லை என்ன என்றான்...

குட்டி கியாங் என்றாள்.... என்ன.... என்ன
என்ன கன்னத்தில் குழி விழுக சிரித்தான்.

இரண்டு ஆச்சரியங்கள் ஒன்று ரிச் கண்விழித்தது.மற்றொன்று இமானி ரிச்சின் "காதல்சின்னம்"

அந்த கணம் சந்தோஷம் எல்லோரிடமும் பரவியது.

ரிச் லாராவிடமும், ராபர்ட் டிடமும், குட்டி ரிச் வந்து விட்டான் என்றான்.லாராவிடம் இமானி, குழந்தை உங்களுடைய பொறுப்பு என்றன்.

அமியை பான்த்து... மித் நாம சம்பந்தி என்றான்,அமி..... சிரித்துக் கொண்டே....சரி என்றான்.


அமியிடம் நகைபெட்டி கேட்டான். அதே நேரம் அங்கு லாமா வந்தார் ரிச்சை பார்த்து புன்னகை சிந்தியவரின் முகம் சட்டென்று மாறியது.

ரிச்சின் தலையில் தன் கையை வைத்து.... சாந்தி..... சாந்தி..... என்றார்.

ரிச்...... லாமாவின் முன்னால் இமானிக்கு மோதிரத்தை அணிவித்தான், இமானி வெட்கத்துடன் ரிச்சின் விரல்களில் மோதிரத்தை அணிவித்தாள்.புத்த வஹாரத்தில் ஒரு திருமணம் நிறைவேறியது.

இமனியிடம் குட்டி கியாங் பத்திரம் என்றான்.அதற்குள் இமானியை அருகில் வருமாறு அழைத்து அவளின் ஆழிலை வயிற்றில தன்மகனுக்கு முத்தம் இட்டான். இமானியின் உதடுகளில் காதலுடன் தன் முத்திரையை பதித்தான்.இமானி அவன் இதயத்தில் முத்தமிட்டு சாய்து கொணாடாள்.

லாரா, ராபர்ட் இமானி, அமியின் கைகளை கேட்டான்......ரிச்...

நால்வரின் கைகளை பிடித்தவன் சிரித்தான் கன்னத்தில் குழி விழுக சிரித்தான்.... சிரித்தான்.... பின்தலையில் இருந்து இரத்தம் வழிந்தது.ரிச்சின் இதழ்களில் சிரிப்பு உறைந்துபோனது.

லாமா கண்களை மூடிக் கொண்டார்....

நால்வரும் அப்படியே உறைந்து நின்றனர்.
அதுவரை கண்ணீர் வடிக்காத அமி கதறி கதறி அழுதான்.

இமானி இடிந்து ரிச்சின் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள்.

லாராவும் ராபர்ட்டும் செய்வதறியாது துடிதுடித்து அழுதனர்.

ரிச்சின் வாழ்கை பயணம் தேம்ஸ் நதிகரையில் தொடங்கி பொளத்த மடாலயத்தில் முடிந்தது.

ரிச்சின் இறுதிசடங்கு சாங்தாங் கிரமத்திலேயே நடந்தது.இமானி ரிச் இறந்த கணம் சுயநினைவை இழந்தவள் இன்றும் அப்படயே சித்த பிரமையில்லேயே இருக்கிறாள்.

இமானியின் அப்பாவிடமும், நிஷ்தி டென்ஸினிடமும் கிராம மக்களிடமும் சொல்லிக் கொண்டு இமானியை கூட்டிக் கொண்டு கிளம்பினார்கள்.

எல்லோரும் அமியின் வீடு வந்தார்கள்,நூரியும், லதிஷாவும் நெஞ்சு வெடிக்க கதறினார்கள்.

இமானியின் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு லாரா ராபர்ட் அமியின் வீட்டில் தங்கிகொண்டார்கள். மாதங்கள் ஓடின இமானிக்கு பித்து பிடித்த நிலை ஏப்போதும் வெறித்துக் கொண்டே இருப்பாள்.

லாரா நூரி லதிஷா மூவரும் இமானியை கண்போல் பார்த்துக் கொண்டனர். சாப்பாடு ஊட்டுவது, குளிக்க வைப்பது எல்லாமே யாராவது செய்ய வேண்டும்.
மாதங்கள் போக போக இமானி, லதிஷா குழந்தைகள் நன்றாக வளர்ந்தன.

அமி முல்லா ராபர்ட்டும் தொழில் சம்பந்த வேலைகளை பார்த்துக் கொண்டனர்.

இமானிக்கு பத்து மாதங்கள் ஆனபோது, லதிஷாவிற்கு எட்டு மாதங்கள் ஆனது.இருவருக்கும் நூரி வீட்டிலேயே வளைகாப்பு நடத்தினார்கள்.

அதில் ரிச் ஆசையாக இமானிக்கு எடுத்த தங்கசரிகை சேலையை கட்டி விட்டார்கள்.
ரிச் இவளை பார்க்க இல்லையே என்று வருதப்பட்டார்கள்.

திடிரென்று இமானிக்கு பிரசவ வலி எடுத்தது. மருத்துவமனையில் சேர்த்தனர். இமானியின் மகன் சாதாரண பிரசவத்தில் வெளிவந்தான்.

குட்டி ரிச் அப்படியே ரிச்சை உறித்து பிறந்தான். சித்தபிரமை தெளிந்த இமானி தன் மகனை வாரி அணைத்து காதல்மகனை ஆசையாக பார்த்து எங்களின் காதல்பரிசு என்று கண்ணீர் வடித்து ஓ...... வென வெடித்து அழுக ஆரம்பித்தாள்.

கியாங்..... டோங்...... இங்க பாரு.... ஹீ மாதிரியே அழகா நம் மகன்.... பாரு கியாங் என்று கதறி அழுதாள்.

எல்லோரும் சமாதான படுத்தியும் சமாதானம் ஆகாமல்,லாரவின் கைகளில் குட்டிரிச்சை கொடுத்தவள்,
லத்திஷா, நூரியிடம் நன்றியை தெரித்தாள்.
அமியை பார்த்து நோமோ..... இந்தாங்க உங்க நண்பன் என்றாள், அமியின் கைகளில் குட்டி ரிச் பொக்கை வாயுடன் சிரித்தான், அமி என் ரிச்.... என்று முத்தமிட்டு கலங்கி நின்றான்.

குட்டிரிச்சை வாங்கிய அமி தன்னுடைய ரிச் மண்டும் பிறப்பெரடுத்து விட்டான் என்று ஆனந்தம் கொண்டான்.

சிறிதுநேரத்தில் ரிச்சிடம் காதலுடன் போய் சேர்ந்தாள் இமானி.தன் மகனை ரிச்சின் அப்பா அம்மாவிடம் சேர்க்கவே இத்தனை நாட்கள் இருந்திருக்கிறாள் என்பதை அனைவரும் உணர்ந்தனர்.அனைவரும் துக்கம் தாங்காமல் அழுது தீர்த்தனர்.

காதல் கொடிது...மிகவும் கொடியது
காதலில் காத்து இருப்பது மிகமிக கொடியது.

இமானியின் உடல் சாங்தாங் கொண்டு செல்லப்பட்டு ரிச்சின் அருகே இமானியை சேர்த்தனர்.

இந்த காதலர்கள் வாழ்கிறார்கள் இந்த கல்லறையில்.இமானியின் மூச்சுக் காற்றும் ரிச்சின் மூசாசுக்காற்றும் சாங்தாங் பள்ளத்தாக்கில் காதல் பூக்களாக என்றுமே நிறைந்திருப்பார்கள்.

லதிஷா அடுத்த மாதத்தில் வெண்ணை கட்டியை பெற்றெடுத்தாள்.

ரிச்சின் மகனின் பெயர் ஜோன் ஹென்றி
ஜோவையும், தித்தா வெண்ணைக்கட்டியும் லதிஷாவே வளர்த்தாள்.இரண்டு வருடங்கள் ஓடின.ஜோவை லதிஷாவிடம் விட்டு விட்டு, லாராவும், ரிச்சர்ட்டும் லண்டனில் சிலவேலைகளை முடித்து விட்டுவர கிளம்பினார்கள்.

தித்தாவின் மூன்றாவது வயது நெருங்கும் போதுதான் அமி அனைவரையும் அழைத்தான். லாராவும் ராபர்ட்டும் தேம்ஸிலிருந்து இந்தியாவே வந்து விட்டனர். ஜோவிற்கு லத்தி வேண்டும். லத்தியின் பாட்டு வேண்டும் நூரியும் வேண்டும், அமியும் வேண்டும் குறிப்பாக தித்தா வேண்டும்.

லாரா ராபர்ட், நூரி, முல்லா லதிஷாவை அழைத்தான் தனது சொத்துகளை லத்திஷா பேரிலும், குழந்தைகள் பேரிலும் பல பத்திரங்களை கொடுத்தவன்.

பெரிய பேரிடியை எல்லோர் தலையிலும் இறக்கினான். லதிஷா கலங்கி நின்றாள். எல்லோரும் சொல்லியும் அமி அமைதியாகவே இருந்தான்.ரிச்சின் ஆசையை நிறைவேற்றுமாறு எல்லோரிடமும் கேட்டுக் கொண்டான்.

கணவனாக, மகனாக, அப்பாவாக எல்லா கடமைகளை முடித்துக் கொண்டான். முல்லா, ராபர்ட்டிடம் தொழில் பொறுப்புகளை ஒப்படைத்தான்.

அவனின் பாதை வேறாக இருந்தது. ஞானம் வாழ்கை பாடத்தை கடந்து பார்த்தவுடன் வந்துவிடும்.

லதிஷா ஜோவையும், தித்தாவையும் இரு கண்களாக காத்து வளர்ததாள். நூரியும், லாராவும் லதிஷாவை தாங்கினார்கள்.



ரிச்சின் ஐந்தாவது நினைவுநாளிற்காக சாங்தாங் எல்லோரும் கிளமபினார்கள் அடுத்தநாள் சாங்தாங்கை அடைந்தனர்.

நிஷ்தி ரிச்சை தூக்கி கொண்டு கண்ணீர் விட்டாள். இமானியையும் ரிச்சையும் ஜோவின் முகத்தில் கண்டாள்.சாங்தாங மக்கள் இவர்களை உபசரித்தார்கள்.

ரிச் இமானியின் நினைவாக பாஷ்மினா நெசவைலண்டனல சென்று சேர்க்கும் வகையில்

"ரினி நெய்தல்'

என்ற பெயருடன் ஏற்றுமதி நிறுவனத்தை
நிறுவி இருந்தான் அமி,.
அதற்கான ஏற்பாட்டை அமி சாங்தாங் கிராம மக்களின் நலத்தை கொண்டு போக்குவரத்து இன்னும் பிற வசதிகளை செய்திருந்தான்.

ரிச் இமானிக்கு சடங்குகள் முடிந்தவுடன் விடைபெற்றார்கள் சாங்தாங் பீடபூமியில் இருந்து.


கார் மடாலயம் நோக்கி சென்றது கார் நின்றதும் தித்தாவும, ஜோவும் படிக்கட்டின் வழியாக ஓடி சென்றனர், பூக்களூடனும் வண்ணத்து பூச்சிகளடனும் விளையாடிக் கோண்டே விஹாரம் நோக்கி ஓடினர். அங்கே நடந்து வந்து கொண்டிருந்த ஒரு புத்தபிஷு மேல் மோதினர்.

பிஷு பன்னகையுடன் குழந்தைகளை வரவேற்றர். குழந்தைகள் அவரை கீழே குனிய வைத்து முத்தமிட்டனர். பிஷு அமைதியாகவே இருந்தார்.

அப்போது அங்கு வந்த எல்லோரும் புத்தபிஷுவை வணங்கினர்கள். நிமிர்ந்தவர்கள் அதிர்ச்சியாயினர்.
எல்லோரின் கண்களிலும் கண்ணீர் வழிந்து ஓடியது.

இரண்டு வருடங்களுக்கு பிறகு அமியை பார்க்கிறார்கள் புத்த பிஷுவாக.
அமியின் கண்களில் ஓளியும், முகத்தில் அமைதியும் தெரிந்தது.


அமி நான் இந்த ஞான நிலையை அடைந்ததற்கு உனக்கு நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறேன் என்றான் லதிஷாவிடம்.

லதிஷா அமி மீது கோபப்பட்டாள். இரண்டு
ஆண்டுகள் பிரிந்திருந்த கோபம் அது. தன்னை விட்டுவிட்டு , தன் காதலை குழந்தை எல்லோரையும் விட்டுப்பிரிந்து போனதில் ஏற்பட்ட கோபம் அது.

'
லதிஷா அமியை உற்றுநோக்கினாள், அமியின் கண்களிருந்து ஆயிரம் போதனைகளை உணர்ந்தாள்.
தனது பழைய காதல் அமி இவர் இல்லை. இவர் பதியவர், இந்த புதியவருக்குள் அமி மறைந்துவிட்டான் என்பதை உணர்ந்தாள்,
பிஷு காலில் விழுந்து வணங்கினாள்

பிஷு புத்தரின் முன்னே தியானத்தில் அமர்ந்து விட்டார். இனி இவர் பிஷு என்று லதிஷா கிளம்பினாள்.


புத்தரின் மிக்பெரும் போதனை ஜாதி மதங்கள் தாண்டி மனிதன் மனிதானாக இருக்க வேண்டடும்.அமைதியே சிறந்தது என்பதே.

அமைதி...... அமைதி....... அமைதி......!!

லாமா வந்தவுடன் அவரிடம்
எல்லோரும் விடை பெற்றார்கள்.தால் வந்தார்கள்.

பனிபடர்ந்த இளங்காலை எப்போதும் போல் லதிஷா அவளது கடமைகளை பார்க்க ஷிகாராவில் கிளம்பினாள்.அவளின் காதலையும், வலியையும் "லதிஷா 'பாடிக்கொண்டே....லதிஷா தால்ஏரியில் பயணிக்கிறாள். ஷிகாராவில் சிவந்த தாமரை மலர்புதையலுக்குள், தித்தாவும், ஜோவும் இரு தாமரைகளாய் சிரித்துக் கொண்டு வந்தன, குழந்தைகளின் சிரிப்பு சப்தம் தால்ஏரியில் இன்னிசையாக ஒலித்தது.


இன்றும் தாலில் லதிஷா ஓலிக்கிறது.....!!


பனி (நிறைந்தது)
ரிச்க்கும் இமானிக்கும் இப்படியொரு முடிவை எதிர்பார்க்கவில்லை. அமி ஏன் இப்படி முடிவெடுத்தான். ரிச்சின் குழந்தையும் அவள் பொறுப்பில் விட்டுவிட்டு அமி எடுத்த முடிவு சரியா?. லதிஷாவின் குரல் தாலில் ஒலிக்கட்டும். எல்லா எபிலயும் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் இருக்கு சிஸ். அது மட்டும் கரெக்ட் பண்ணிக்கோங்க. போட்டியில் வெற்றி பெற வாழ்த்துக்கள்.
 
Last edited:

MK28

Vaigai - Avid Readers (Novel Explorer)
Dec 4, 2024
38
31
18
Chennai
ரிச்க்கும் இமானிக்கும் இப்படியொரு முடிவை எதிர்பார்க்கவில்லை. அமி ஏன் இப்படி முடிவெடுத்தான். ரிச்சின் குழந்தையும் அவள் பொறுப்பில் விட்டுவிட்டு அமி எடுத்த முடிவு சரியா?. லதிஷாவின் குரல் தாலில் ஒலிக்கட்டும். எல்லா எபிலயும் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் இருக்கு சிஸ். அது மட்டும் கரெக்ட் பண்ணிக்கோங்க. போட்டியில் வெற்றி பெற வாழ்த்துக்கள்.
Thank u sister.. ❤️❤️
🌹🤝
 

Kameswari

Vaigai - Avid Readers (Novel Explorer)
Jan 31, 2022
375
181
43
Tirupur
ரிச் மற்றும் இமானியின் முடிவை எதிர்பார்க்கவில்லை.

அமி எடுத்த முடிவு சரியாகப்படவில்லை. துறவுநிலையை திருமணத்திற்கு முன் எடுத்திருந்தால் சிறப்பு!

திருமணம் என்ற ஒன்று ஆனபிறகு இவனுடைய தனிப்பட்ட முடிவுகளை மனைவிமீது திணிக்க உரிமையில்லை. அவனுடைய தனிப்பட்ட விருப்பத்தினால் இங்கு தண்டனை அனுபவிப்பது லதிஷா தான்! 😢

மகனுக்கான கடமையை மட்டும்தான் செய்திருக்கிறான். அவனுடைய கடமையிலிருந்து தவறிவிட்டான்.

கணவனாக தந்தையாக கடமையாற்ற தவறிவிட்டான்.

மற்றுமொரு சித்தார்த்தனின் மனைவி போல் அமியின் லதிஷா! 💔