- Joined
- Jul 30, 2021
- Messages
- 566
ஒரு ஆணின் சாபம்
" இந்த வீட்டில் யாரும் எடுக்குற பொருளை எடுக்குற இடத்தில் வைப்பதே இல்லை . வீடே குப்பையா இருக்கு " என்று வாய்க்குள்ளே புலம்பிக் கொண்டிருந்தார் பார்வதி .
தண்ணீர் குடிக்க வந்த ஆர்த்தியின் காதில் தப்பாமல் விழுந்து விட்டது .
" இப்போ நீங்க என்ன தான சொல்லுறீங்க. " ஆர்த்தி சண்டை போட தயாரானாள் .
" நான் உன் பேரை சொல்லி சொல்லலையே " பார்வதி .
" பின்ன ... இந்த வீட்டில் கிச்சனில் வேலை செய்வது நீங்களும், நானும் தான் . உங்கள நீங்களே திட்டிக்க நீங்க ஒன்னும் லூ… "
" ஏய் ! வார்த்தைய அளந்து பேசு . இப்படி தான் பெரியவங்கக்கிட்ட மரியாதை இல்லாம பேச உங்க வீட்டில சொல்லித்தந்தாங்களா ? "
" தேவையில்லாம எங்க வீட்ட பத்தி பேசாதீங்க . உங்கள மாதிரி ஆளுங்க கூட இருந்தா எல்லாரும் இப்படி தான் பேசுவாங்க . காலையிலிருந்து நைட் தூங்க போகும் வரை எல்லா வேலைகளையும் செய்துட்டு தான இருக்கேன். ஆனா , நீங்க நான் செய்ற வேலை எல்லாத்துலையும் குறை தான் சொல்லுறீங்க . நீங்க என்ன பாராட்ட வேண்டாம் அட்லீஸ்ட் குறை சொல்லாமல் இருந்தா போதும். நானும் மனுஷி தான் "
" உன்ன வேலை செய்ய சொல்லிட்டு நான் ஒன்னும் இங்க சும்மா படுத்துக் கிடக்கல . நானும் வேலை செய்துட்டு தான் இருக்கேன் . வேலை செய்றது மட்டும் பெரிய விசயமில்ல செய்ற வேலையை உருப்படியா செய்யணும் புரியுதா "
" அப்படி இங்க நான் என்ன உருப்படியா செய்யல " என்றாள் ஆர்த்தி கோபமாக .
" இங்க பாரு சமைக்குறேன் என்ற பெயரில் அடுப்பு திட்டு முழுக்க எண்ணைய ஊத்தி வச்சிருக்க . அத துடச்சிருக்க ஆன , கொஞ்சம் கூட பிசுபிசுப்பு போகல . வாஷ்பேஷனை அழுத்தி தேக்கவே மாட்டேங்குற. ஒரே வழுவழுன்னு இருக்கு . மசாலா டப்பாவ எடுக்குற இடத்துல ஒழுங்கா வைக்கிறதே கிடையாது . வீடு பெருக்குற. ஆனா , ஒழுங்கா செய்றதே இல்ல. நீ குப்பைய கொட்டுறதுக்கு முன்னாடியே, நீ பெருக்குன இடத்துல தூசி பறக்குது. " என்றாள் பார்வதி ஆவேசமாக .
கண்ணில் கண்ணீர் நிற்க , முகம் முழுவதும் கோபத்தில் சிவக்க . மாமியார் முன் அழ பிடிக்காமல் வேகமாக தன் அறைக்கு சென்றவள், தன் கோபத்தை கதவின் மேல் காட்ட... வேகமாக சத்தத்துடன் மூடப்பட்டது கதவு.
" மரியாதை கிலோ எவ்வளவுனு கேட்பா போல. எனக்கு இந்த வீட்ல கொஞ்சம் கூட மட்டு மரியாதை இல்லை. " என்று தன் கணவன் படத்தை பார்த்து கண் கலங்கியவர் , ஆர்த்தி வேகமாக கதவை அடைக்கவும் மீண்டும் கோபமாக , " கதவை இன்றைக்கே உடைச்சி எடுத்துடுவா போல " என்ற பார்வதி அடுப்பை மீண்டும் துடைக்க ஆரம்பித்தார் .
ரூம் உள்ளே வந்த ஆர்த்தி பெட்டில் விழுந்து அழ ஆரம்பித்தாள் .
ஆர்த்தி ரூம் உள்ளே வந்ததிலிருந்து , ஸ்டடி டேபிளில் எழுதிக் கொண்டிருந்த சரவணன் எழுதுவதை நிறுத்தி , அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் .
அவள் அழுவதை பார்க்க முடியாதவன் , " ஏன் டா அழற ? " என்று கேட்க , ஆர்த்தியிடம் பதில் இல்லை .
அவளை தன்னை பார்க்க திருப்பியவன் மீண்டும் அதே கேள்வியைக் கேட்க .
ஆர்த்தியோ , " நீங்க இந்த வீட்டில் தான இருக்கீங்க. நாங்க சண்ட போட்ட சத்தத்திற்கு பக்கத்து வீட்டு பாட்டியே இன்னைக்கு சாயந்திரம் வந்து உங்க அம்மா கிட்ட நாங்க பேசுனத புட்டுப் புட்டு வைப்பாங்க . அந்த பாட்டி கிட்டக்கூட என்ன பத்தி குறை தான் செல்லுவாங்க உங்க அம்மா . இந்த பாட்டியும் நல்லா உங்க அம்மாவ ஏத்திவிட்டு போவாங்க . ஆனா , உங்களுக்கு மட்டும் எதுவும் கேட்காது . நான் எங்க வீட்ல மகாராணி மாதிரி வளர்ந்தேன் . இந்த வீட்டில் வேலைக்காரிக்கு கிடைக்குற மரியாதை கூட எனக்கில்லை . நிம்மதியா ஒரு நாள் கூட இந்த வீட்டில் நான் வாழ்ந்ததில்லை."
" அம்மா அந்த காலத்து ஆளுங்க. அதுவுமில்லாமல் அப்பா இல்லாம அவங்க ரொம்ப கஷ்டப்படுறாங்க டா . புரிஞ்சுக்கோ. அவங்க கோபமா பேசினாலும் நீ அமைதியா இரு மா " சரவணன் .
" நீங்க எப்பவும் உங்க அம்மாவுக்கு தான் சப்போர்ட் பண்ணுவீங்க . என்கிட்ட எதுவும் பேசாதீங்க " என்ற ஆர்த்தி காதை மூடிக்கொண்டு அழுதாள் .
இனி தான் என்ன பேசினாலும் இவளுக்கு புரியாது என்பதை உணர்ந்து சரவணன் மீண்டும் டைரியில் எழுத தொடங்கினான் .
தன்னால் முடிந்தளவு அழுதவள் பின் மனம் லேசாக சரவணனை திரும்பி பார்க்க , அவன் எழுதுவதை பார்த்து மீண்டும் கோபமானாள் .
' அழும் என்னை சமாதானம் செய்யாமல் , எப்போ பார்த்தாலும் டைரியில் எழுதுக்கொண்டிருக்கிறார் ' மனதில் நினைத்தவள் ஒன்றை மறந்துவிட்டாள். தாம் தான் சமாதானம் பேச வந்தவனை பேச விடாமல் அனுப்பிவிட்டோம் என்பதை .
சரவணன் எழுந்து வெளியே சென்றான் .
பார்வதி அருகே போனவன் , " அம்மா " என்று அவன் சொல்லி முடிக்கும் முன் பார்வதி , " இங்க பாரு டா உன் பொண்டாட்டிக்கு சப்போர்ட்டா என்கிட்ட எதுவும் பேசாத டா . அப்படி நான் இங்கு இருப்பது அவளுக்கு பிடிக்கலனா என்னை முதியோர் இல்லத்தில் சேர்த்துவிடு . எனக்கு தான் யாருமில்லையே . என் கணவரும் போய் சேர்ந்துட்டாரு . என்னையும் கூட கூட்டிட்டு போகணும்னு அறிவு கூட அந்த மனுசனுக்கில்ல . நல்லா என் பிள்ளைய முந்தானையில் முடிஞ்சி வைச்சிருக்கா ".
சொல்ல முடியாத வேதனையை கண்களில் காட்டிய சரவணன் , " அம்மா நான் வெளிய போயிட்டு வரேன். " என்றவனுக்கு அந்த வீட்டில் மூச்சு முட்ட அருகில் உள்ள கடற்கரைக்கு தன்னை மறக்கச் சென்றான் .
பார்வதி பேசியது தெளிவாக ஆர்த்தி காதில் விழ , வேகமாக எழுந்தவள் , " என்ன பேச்சு பேசுறாங்க . இவங்க பிள்ளைய நான் முந்தானையில் முடிஞ்சி வைச்சிருந்தா இப்படி ஒன்னுமே கேட்காம போவாங்களா ? இவங்க எதுக்கு முதியோர் இல்லத்திற்கு போகணும். நான் போறேன் எங்க வீட்டுக்கு. " என்றவள் பையில் தன் பொருட்களை அடுக்க அப்போது அவள் கண்ணில் பட்டது அந்த டைரி .
இது நாள் வரை அதை படிக்க அவளுக்கு தோன்றியதே இல்லை , இன்று ஏதோ உந்த , ' என்னை விட அவருக்கு இந்த டைரி தான் முக்கியம் ' என்று மனதில் நினைத்தவள் அதை எடுத்துப் பிரித்தாள்.
டைரியின் முதல் பக்கம் , " ஒரு ஆணின் வரம் " என்று எழுதியிருந்தது .
டைரியை எடுத்துக் கொண்டு பெட்டில் உட்கார்ந்தவள்,அந்த டைரியை படிக்க தொடங்கினாள் .
படிக்க படிக்க அவள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வந்துக் கொண்டிருந்தது . கடைசி மூன்று பக்கங்கள் ,
'
10.10.2020 ,
" அத்தம்மா என்ன தனியா பேசிட்டிருக்கீங்க " ஆர்த்தி .
" தப்பா எடுத்துக்காத டா.இனிமே கொஞ்சம் அழுத்தி அடுப்பை தொடமா . இங்க பாரு அழுக்கு போகவே இல்லை " பார்வதி
" சாரி அத்தை , எனக்கு இன்னைக்கு பீரியட்ஸ் ரொம்ப வலியா இருந்தது. என்னால சரியா வேலை செய்ய முடியல. அதான் லேசா தொடச்சேன் " என்றாள் ஆர்த்தி சோர்வாக .
" முன்னையே சொல்லமாட்டியா . நானே அடுப்பை சுத்தம் செய்திருப்பேன் . நீ போய் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடு " பார்வதி .
" அத்தை நீங்களே எப்படி எல்லா
வேலையும் செய்வீங்க . நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றேன் " ஆர்த்தி .
" இரண்டு வருஷமா தான் நீ இந்த வீட்டிலிருக்க. அதற்கு முன்ன இருந்து நான் தான் எல்லா வேலையும் செய்றேன் . நீ போய் ரெஸ்ட் எடு "
" தேங்க்ஸ் அத்தம்மா. லவ் யூ. " என்றவள், பார்வதியின் கண்ணத்தில் முத்தமிட்டு ஓடி விட்டாள் .
" விளையாட்டு பிள்ளையாவே இருக்கா " என்று நினைத்தவர் தன் வேலையை தொடர… காலிங் பெல் சத்தம் இசைத்தது.
யாரென்று கதவை திறந்து வெளியே பார்க்க… அங்கு பக்கத்து வீட்டு பாட்டி நின்றுக்கொண்டிருந்தார் .
" உள்ள வாங்க மா " பார்வதி .
உள்ளே வந்து சோபாவில் உட்கார்ந்தவர் , ஆர்த்தி இல்லாததை குறித்துக் கொண்டார் .
" ஏன் பார்வதி நீ தான் எல்லா வேலையும் செய்றியா உன் மருமக ஒன்னும் செய்றதில்லையா ? " பாட்டி .
" அவளுக்கு வயிரு வலி அதான் நான் அவளை ரெஸ்ட் எடுக்கச் சொன்னேன். "
" நீ இப்படி லூசா இருந்தா, எல்லாரும் உன் தலையில் மிளகாய் அரைச்சிட்டு போயிடுவாங்க . வயிரு வலி எல்லாருக்கும் வருவது தானே. இதுக்கு போய் யாராவது வேலை செய்யாமல் இருப்பாங்களா ? உனக்கு வேற யாரும் இல்லை.பார்த்து நடந்துக்கோ " பாட்டி .
" ஆமா , நேத்து நைட் உன் மருமக கோபமா பேசிட்டிருந்தா . ஏன் நீ ஒன்னும் பேசாம அமைதியா இருந்த ? " பாட்டி .
" அவளுக்கு தூரம் வந்ததும் கஷ்டமாகிடுச்சு . கொஞ்ச நாளா குழந்தை இல்லனு ஸ்ட்ரஸ்ல இருக்கா . அதுவும் இல்லாம அந்த டைம்ல ஹார்மோன்ல சேஞ்ச் இருக்கும் . அந்த டைம்ல அவ கோபமாதான் பேசுவா எனக்கு தெரியும். அதை நான் பெரிசா எடுத்துக்க மாட்டேன் . இன்னைக்கு காலைலே வந்து என் கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டா " பார்வதி .
" என்னமோ சொல்லுற பார்வதி . துணை இல்லாத பெற்றோரை தான் அதிகமா முதியோர் இல்லத்தில் சேர்க்குறாங்க பார்த்துக்கோ . நான் வரேன் " பாட்டி .
பாட்டி வெளியே செல்ல , உள்ளே வந்தான் சரவணன் , " அம்மா , இன்னைக்கு நான் சீக்கிரமா வந்துட்டேன் . நாம வெளியே எங்கேயாவது போகலாமா ? "
" நான் வரல , உன் பொண்டாட்டிய கூட்டிட்டு போ ".
" நீங்களும் வாங்க மா ப்ளீஸ் ".
" சரவணா உனக்கு ஒருதரவ சொன்னா புரியாதா "
" அம்மா பசிக்குது காபி தாங்க ".
" காலையிலிருந்து வேலை செய்தது டயர்டா இருக்கு , உன் பொண்டாட்டிய கேளு , நான் கொஞ்ச நேரம் படுத்திருக்கேன் "
குழப்பமாக பார்வதியை பார்த்த சரவணன் பின் அவன் அறைக்கு சென்றான் .
" ஏன் டா வேலை செய்யாம படுத்திருக்க ? அம்மாவே எல்லாம் செஞ்சதால டயர்டா இருக்காங்க போல. என் கிட்ட கோபமா பேசுனாங்க " சரவணன்.
" எனக்கு வயிரு வலிக்குதுனு சொன்னேன் , அத்த தான் போய் படுத்துக்கோனு சொன்னாங்க "
" அப்போ ஏன் என் கிட்ட கோபமா பேசுனாங்க ? "
" நீங்க வரப்ப பக்கத்து வீட்டு பாட்டி இருந்தாங்களா ? " ஆர்த்தி.
" நான் வரப்பதான் அவங்க வெளியே போனாங்க " சரவணன் .
" அந்த பாட்டிக்கு இதே தான் வேலை . அத்த மனசுல மாமா இல்லாம தனியா இருக்கோம் என்ற எண்ணத்தை ஆழமா பதிய வெச்சிட்டு போயிடுவாங்க . அத்த கோபப்பட்டால் அமைதியா இருங்க . நாளு வார்த்த அன்பா பேசுனா போதும். அத்த பழைய மாதிரி அன்பா பேசுவாங்க. அது வரைக்கும் கோபமா தான் பேசுவாங்க. நீங்க அதைக் கண்டுக்கக் கூடாது " ஆர்த்தி .
" பரவாயில்லையே எங்க அம்மாவ நல்லா புரிஞ்சி வச்சிருக்க " சரவணன் .
" உங்க அம்மா இல்ல என் அத்தம்மா " என்ற ஆர்த்தி புன்னகைத்தாள் . அதில் சரவணனும் இணைய , அங்கு மகிழ்ச்சி விதைக்கப்பட்டது . '
என்று டைரியில் எழுதியிருந்த கடைசி பக்கத்தை முடித்தாள் ஆர்த்தி .
சொல்ல முடியாத வேதனை மனசு பாரமாக அவளுக்கு இருந்தது . குற்றவுணர்ச்சியை தாங்க முடியாமல் பார்வதி அறைக்குச் சென்றாள் ஆர்த்தி .
" அத்தம்மா என்ன மன்னிச்சிடுங்க . நான் உங்க கிட்ட கோபமா பேசிட்டேன் . நான் ஏன் ஒழுங்கா வேலை செய்யலனு சொல்லாம கோபமா பேசிட்டேன் . இனிமே இப்படி நான் நடந்துக்க மாட்டேன். இதுவரைக்கும் நான் உங்க பிள்ளைய ஒரு சுயநலவாதி , அவருக்கு உணர்வுகளே இல்லைனு நினைச்சேன் ஆன , இன்னைக்கு தான் எனக்கு புரியுது இந்த உலகத்துலே நான் சொல்லாமலே அவருக்கு மட்டும் தான் என் உணர்வுகள் புரியுது . என்ன சரியா புரிஞ்சிக்கிட்ட ஒரே ஆள் உங்க பையன் தான் . நான் தான் இத்தன நாளா சுயநலவாதியா இருந்திருக்கேன் என தெரிஞ்சிக்கிட்டேன் . நமக்குள்ள சண்ட வர காரணம், நமக்குள்ள புரிதல் இல்லை என்பதால் தான் . நம்ம இரண்டு பேரும் ஒருவரை ஒருவர் புரிஞ்சிக்கிட்டா நமக்குள்ள சண்டையே வராதுன்னு சரவணன் எழுதியிருக்கார் . இந்த டைரில இது நாள் வரை நம்ம சண்டப்போட்டத நமக்குள் புரிதல் இருந்திருந்தா, அந்த சண்ட எப்படி மாறியிருக்கும்னு எழுதியிருக்கார் . இன்னைக்கு நாம சண்ட போட்டது வரை எழுதி வைச்சிருக்கார் . இனி நான் உங்க கூட சண்ட போட மாட்டேன் அத்தம்மா . உங்களால முடிஞ்சா இந்த டைரிய படிச்சி பாருங்க " என்று ஆர்த்தி அந்த டைரியை டேபிள் மேல் வைத்துவிட்டு சென்றாள் .
ஆர்த்தி மேல் இருந்த கோபத்தால் அவள் அறைக்கு வந்ததிலிருந்து அவளை பார்க்காமல் திரும்பி படுத்திருந்த பார்வதி , அவள் பேச பேச அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் . அவள் வெளியே சென்றதும் எழுந்து உட்கார்ந்தவர் , தன் கண்ணாடியை மாட்டிக் கொண்டு டைரியை எடுத்து படிக்க ஆரம்பித்தார் .
படிக்க படிக்க அவரின் கண்ணீரை நிறுத்தும் வழி அவருக்கே தெரியவில்லை .
' கணவனை இழந்த பின் சரவணனை நன்றாக பார்த்துக்கொள்ளவில்லை அதுவும் அவனுக்கு திருமணம் ஆன பின் அவனிடம் அன்பாக ஒரு வார்த்தைக் கூட தான் பேசவில்லை என்பது புரிய அவனை பெற்ற வயிரு துடித்தது .
தவமாய் பெற்ற பிள்ளையை பார்த்துக்கொள்ளவில்லையே . அவனை சிரித்த முகமாக பார்த்து எத்தன வருடமாகிறது . இதைக்கூட நான் இவ்வளவு நாளா கவனிக்கலையே .
இவ்வளவு அனுபவம் உள்ள நானே சூழ்நிலையை சரியாக சமாளிக்காத போது ஆர்த்தி என்ன செய்வா , பாவம் அவள் பெற்றோரை விட்டுட்டு, புது சூழலில் வாழ வந்தவளை நான் நன்றாக பார்த்துக் கொள்ளவில்லையே. ' என்று வருந்திய பார்வதி ஒரு முடிவோடு வெளியே வந்தார் .
" ஆர்த்தி…" என்ற பார்வதி அவளை அணைத்துக் கொண்டார் .
" மன்னிச்சிடு டா.வீட்டிற்கு மூத்தவளா செய்ய வேண்டியதை நான் செய்யல . அதான் இந்த வீட்ல சந்தோஷமே இல்லாம போயிடுச்சு . என் பையன் சரியாத் தான் எழுதியிருக்கான் . இனிமே நான் கோபப்படாமல் உன் சூழ்நிலையை புரிஞ்சிப்பேன் . நாம் இனிமே நல்ல நண்பர்களாக இருக்கலாம். " பார்வதி .
சம்மதமாக தலை ஆட்டிய ஆர்த்தி , " நமக்குள் இனி புரிதல் இருக்கும் அத்தம்மா . இனி எந்த பிரச்சனையும் வராது " .
நேரமாவதை உணர்ந்த சரவணன் கடல் அலையிடமிருந்து தன் பார்வையை பிரித்து நிஜத்திற்கு வந்தவன் வீட்டை நோக்கி நடந்தான் .
' அம்மா பேச்சை கேட்டு கண்டிப்பா ஆர்த்தி அவங்க வீட்டிற்கு கிளம்பியிருப்பா . இனி நான் என்ன செய்றதோ ' என்று யோசித்துக் கொண்டே கதவை திறந்தவன் அங்கு கண்ட காட்சியை நம்ப முடியாமல் கண்ணை சரி செய்து மீண்டும், மீண்டும் பார்த்தான் . இருந்தாலும் நம்ப முடியாமல் கையை கிள்ளி பார்த்தான் .
நடப்பது நிஜம் என்பது புரிய அப்படியே அங்கு நின்றுக் கொண்டிருந்தான் .
" அத்தம்மா , இப்போ தான் நீங்க எப்படி இப்படி சூப்பரா தோசை ஊத்துறீங்கனு தெரியுது " என்றாள் ஆர்த்தி அடுப்பு திட்டில் உட்கார்ந்து தோசை சாப்பிட்டுக் கொண்டே .
" உனக்கு தோசை ஊத்த தெரியாதா ? " பார்வதி .
" தெரியாது அத்தம்மா " .
முன்பே கேட்காத தன் மடதனத்தை நினைத்து வருத்தப்பட்டவர் , " இனி எல்லாமே நான் சொல்லி தரேன் டா " பார்வதி .
சம்மதமாக தலை அசைத்தவள்,
அப்போது தான் நம்பாத பார்வையுடன் வாசலிலே நிற்கும் சரவணனை பார்த்தாள் ஆர்த்தி .
பின் மெதுவாக பார்வதியின் காதில் , " அத்தம்மா , சரவணன் வந்துட்டார் . அங்கே நிற்கிறார் " என்றாள் .
திரும்பி பார்த்த பார்வதி , " வா டா கண்ணா . சீக்கிரம் போய் கை கால் கழுவிட்டு வா சாப்பிடலாம் " என்றார் .
எதுவும் பேசாமல் தன் அறைக்கு சென்ற சரவணன் , அங்கு டேபிளில் இல்லாத டைரியை பார்த்தவன் வேகமாக வெளியே வந்து , " மாமியாருக்கும் மருமகளுக்கும் எந்த மரத்தடியில் ஞானம் கிடைச்சதுனு யோசிச்சேன் . இப்போ தான புரியுது.என் டைரிய படிச்சி தான் இரண்டு பேருக்கும் அறிவு வந்திருக்கு " என்றான் நக்கலாக .
" அத்தம்மா , நம்ம இரண்டு பேரும் இத்தனை நாளா அறிவில்லாமல் இருந்தோம்னு உங்க பையன் சொல்றாரு " .
" அது உண்மை என்றாலும் அவன் இப்படி வெளிப்படையா சொன்னா நாம சும்மா இருக்கக்கூடாது வா நம்ம பவர காட்டுவோம் " என்று பார்வதி சொல்ல , இருவரும் சரவணனை அடிக்க துரத்த .
" முடிஞ்சா என்ன பிடிங்க பாப்போம் " என்றவனோ இருவரின் கையிலும் சிக்காமல் ஓடினான் .
மூச்சு வாங்க சோபாவில் வந்து உட்கார்ந்தார் பார்வதி . அவரை தொடர்ந்து ஆர்த்தியும் அவர் அருகில் அமர்ந்து அவர் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள் .
இந்த காட்சி சரவணனின் பல நாள் மன காயங்களுக்கு மருந்தானது .
வேகமாக வந்து தன் தாயின் மடியில் தலை வைத்துப் படுத்தவன் , ஆர்த்தியை பார்த்து கண்ணடித்தான் .
மீண்டும் பழசை பேச விரும்பாமல் மூவரும் அமைதியாக இருக்க , மூவரின் மனதும் நிறைவாக இருந்தது . இனி அந்த வீட்டில் மகிழ்ச்சி மட்டுமே .
***
நன்றி.
