அத்தியாயம்-13
“ அண்ணனா தம்பியானு வரும் போது. அண்ணன் தான் வேணும்னு சொல்வேன். தம்பி இருந்தால் நாம தம்பியைப் பார்த்துக்கனும். ஆனால் அண்ணன் இருந்தால் அண்ணன் நம்மளைப் பார்த்துப்பான். எவ்வளவு டார்ச்சர் பன்னாலும் பொறுத்துப்பான். இப்படி அட்வாண்டேஜஸ் சொல்லிட்டுப் போயிட்டே இருக்கலாம். அதிலும் எங்க அண்ண இருக்கானே அப்படி ஒரு சைலண்டான ஆளு. ஆனால் எங்ககிட்ட மட்டும் நல்லா பேசுவான். என்ன கேட்டாலும் செஞ்சு தருவான். அப்ப அப்ப இப்படித்தான் மரியாதை இல்லாமல் பேசுவோம். அதையும் கண்டுக்க மாட்டான். மொத்தத்தில் எங்க பெஸ்ட் பிரண்ட் மாதிரி.
-இளமதி.
“முடியாது புரோ. எனக்கு மூணு வேணும்.”
“ஹே.. என்ன எக்ஸாம் வச்சுகிட்டு விளையாடுறியா?”
“இல்லை புரோ. பிளீஸ்”
“அண்ணா எனக்கு அவ்வளவு ஆசை இல்லை. ஆனால் இரண்டு மட்டும் போதும்.” என்றால் அகல் நிலா. இருவரும் பேசிக் கொண்டே நுழைந்தான் ஆதித். கன்னத்தில் இரண்டு நாள் தாடி அப்படியே இருந்தது.
அவன் கவனம் அந்த இரண்டு பெண்களிடம் மட்டுமே இருந்தது. ஒரு டேபிளைப் பார்த்து மூவரும் அமர்ந்தனர்.
இரண்டு மெனு கார்டுகளை எடுத்து மூவரும் ஆராய்ந்தனர். பின் மூவரும் பணியாளரிடம் ஆர்டர் கொடுத்துவிட்டு பேச ஆரம்பித்தனர்.
“அண்ணா. சூப்பர் இரண்டு ஆர்டர் பன்னிட்ட. எப்படியும் அதில் ஒன்னும் எங்களுக்குத்தான்.”
புன்னகைத்தப்படியே, “ஓகே சாப்பிடு.” என்றான் ஆதித்.
அப்போதுதான் அகல் நிலா ஆதித்தின் காதருகே குனிந்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
“அண்ணா. உன்னோட ரைட் சைட் கார்னரில் இருக்க கீரீன் செக்ட் டாப் பொண்ணு உன்னை அடிக்கடி பார்த்துட்டே இருக்கு.”
“ஹே சும்மா இரு. அவங்க வேற எங்காவது பார்த்துருப்பாங்க.”
“இல்லைனா.. பார்த்தால் சின்ன பொண்ணு மாதிரி இருக்கு. ஆனால் இதோட உன்னை பத்து தடவை பார்த்துருச்சு.”
“வாட்?”
சட்டென திரும்பிப் பார்த்தான் ஆதித். ஆனால் அப்போது சரியாக கடைப்பணியாளர் வித வித வண்ணங்களில் கண்ணாடி குடுவையில் ஐஸ்கீரீம் மற்றும் ஸ்பூன்களை வைக்க மூவரின் கவனமும் அதில் திரும்பியது.
மூவரும் ஐஸ்கீரிமை கதம் செய்ய ஆரம்பிக்க மற்றவர்களின் மீதெல்லாம் அவர்களின் கவனம் இல்லை.
சாப்பிடும் போது ஐஸ்கீரீம் உடையில் பட்டு விட சலித்துக் கொண்டே டிஸ்யூவில் துடைத்துக் கொண்டே எழுந்தாள் அகல் நிலா.
“ டிரஸ்சில் எப்ப ஐஸ்கீரீம் சாப்பிட வந்தாலும் கொட்டிடுது.”
“பரவால்லை. போய் வாஷ் ரூமில் கிளின் பன்னிட்டுவாக்கா. நானும் வரட்டா?” என்றாள் இளமதி.
“இல்லை. நீ சாப்பிடு. நான் பார்த்துக்கிறேன்.”
உடையைத் துடைத்துக் கொண்டே எழுந்தவள் சட்டென்று மோதி நின்றாள்.
“ஓ.. அச்சோ.. சாரி.. நான் பார்க்கலை.” நிமிர்ந்து எதிரே இருந்த பெண்ணிடம் சாரி கேட்டாள். அவள் எதிரே அந்த கீரின் செக்ட் ஷர்ட் நின்று கொண்டிருந்தாள்.
“இட்ஸ் ஓகே.” என புன்னகைத்தப்படி கூறினாள் அந்தப் பெண்.
“வாவ்! யூ ஆர் புயூட்டிபுள். இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட். நீங்க என்ன பிராண்ட் காஸ்மெட்டிக்ஸ் யூஸ் பன்றீங்க. போட்டுருக்க மாதிரியே தெரியலை.”
கல்லூரி படிக்கும் அவளுக்கு அழகு சார்ந்த விஷயங்களில் இயல்பாக ஆர்வம் இருப்பது உண்மைதான்.
அதற்கும் எதிரே இருந்தவள் புன்னகைத்தாள்.
“எனக்கு காஸ்மெட்டிக்ஸ் அலர்ஜி. ஹோம் பேஸ்ட் கோகநட் ஆயில் மட்டும் தான் யூஸ் பன்றேன்.”
“ஒ… கிரேட். எந்த ஸ்கூலில் படிக்கிறீங்க?”
இதற்கும் புன்னகையைப் பரிசளித்தாள் மனோஷா.
அவளுடையை பர்சைத் திறந்து ஒரு கார்டை எடுத்து நீட்டினாள்.
‘டாக்டர். மனோஷா. சைக்காலஜிஸ்ட்.’ முகவரியுடன் ஆரோரா போரியலிஸ் வண்ணத்தில் அச்சிடப்பட்டிருந்தது. அந்த விசிட்டிங்க் கார்ட்.
“டாக்டரா?” என வாயைப் பிளந்து கொண்டிருந்தாள் அகல் நிலா.
“டாக்டரேட் இன் சைக்காலஜி.”
“பட் நீங்க ரொம்ப யங்கா இருக்கீங்க.”
“நாட் ரியலி. நீங்களும் ப்யூட்டிபுல் இன்சைட் அவுட்.”
“தேங்க் யூ.”
அகல் நிலாவிடம் தலையசைத்தப்படி அந்த இடத்தை நகர்ந்தாள் மனோஷா. போகும் போது எதிரே அவளைக் கூர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தவனிடமும் ஒரு பார்வையைப் பதித்துச் சென்றாள்.
ஆடையை சுத்தம் செய்ய செல்வதாகக் கூறியவள் மீண்டும் தன் தங்கையின் அருகில் அமர்ந்தாள்.
“இளா அந்த அக்கா ரொம்ப அழகா இருக்காங்க. எந்த காஸ்மெட்டிஸூம் யூஸ் பன்ன மாட்டாங்களாம். கோகநட் ஆயில் மட்டும் யூஸ் பன்னுவாங்களாம். நம்பவே முடியலை. பார்த்தா ஸ்கூல் பொண்ணு மாதிரி இருக்காங்க. ஆனால் பி.ஹெ.டி முடிச்சுருக்காங்க. சைக்காலஜியில்.” அகல் நிலா ஆர்வத்தில் கூறிக் கொண்டே செல்ல இளமதியும் ஆர்வத்துடன் கேட்டாள். மேசையில் அவள் வைத்த கார்டை எடுத்துப் பார்த்த ஆதித் அவளுடைய தகவல்களைப் படித்தான். படித்தவன் திரும்பி பார்க்க கவுண்டரில் பணம் கொடுத்தப்படி அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மனோஷா.
பின்பு சட்டென்று பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டாள். தன் பேசுவதைக் கவனிக்காமல் தன் அண்ணனின் பார்வை வேறு எங்கோ செல்வதைக் கவனித்தாள் அகல் நிலா.
‘இவங்களை முன்னாடியே அண்ணனுக்கு தெரியுமா?’ என்ற கேள்வி அவள் மனதில் உதித்தது.
“அண்ணா.. பியூட்சரில் அண்ணி இவங்களை மாதிரியே இருக்கனும்.” என சட்டென்று கூறினாள் அகல்மதி.
உடனே ஆதித்தின் முகம் மாறியது.
‘நானும் இவளுமா? இவ மட்டும் உனக்கு அண்ணியா வந்தால் டெய்லியும் என்னோட எப்படி இப்படி சிவப்பா இருக்குனு நீ கேள்வி கேட்ப.. ’ என மனதில் ஒரு எண்ணம் எழுவதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.
தலையை வெறுமனே ஆட்டி வைத்தான்.
“ஒன் மினிட் ஒரு கால் செய்யனும்.” என தங்கைகளிடம் தன் கார்டை மட்டும் கொடுத்து விட்டு அங்கிருந்து எழுந்து சென்றான்.
அவன் எதிர்பார்த்தப்படி தன் காரின் அருகே யாரிடமோ பேசியபடி நின்று கொண்டிருந்தாள் மனோஷா.
“ரொம்ப தேங்க்ஸ்மா. இப்ப எல்லாம் என்னோட பொண்ணு சிரிக்கறா. எங்ககிட்ட பேசறா. எல்லாம் உங்களால் தான். நீங்க கோயம்புத்தூர் வந்தது ரொம்ப நல்லதா போச்சு.”
என அவள் கைகளைப் பிடித்து நன்றி கூறினார்.
“என்னோட கடமையை மட்டும் தான் நான் செஞ்சேன்.”
“ உனக்கு சம்பந்தமே இல்லாதவங்க தொலைச்ச சந்தோஷத்தைத் திருப்பித் தரக் கூடிய வரம் இருக்கு. காட் பிளஸ் யூ.” என வாழ்த்திவிட்டு சென்றார்.
தன் காரின் டிரைவர் சீட் பக்கம் வர நகர்ந்தவளின் எதிரே நின்றிருந்தான் ஆதி.
அத்தியாயம்-14
அழகு. அழகா இருந்தால் எல்லாருக்கும் நம்மளைப் பிடிக்கும்னு நினைக்க வேண்டாம். எவ்ளோ அழகா இருக்கறமோ அவ்ளோ ஹேட்டும் கிடைக்கும். அது மட்டுமில்லாமல் எல்லா மனிதர்களும் ஏதொரு வகையில் அழகுதான். அவங்களை உத்துப் பார்த்தால் தெரியும். இது எல்லாத்தையும் விட நம்ம மனசு ரொம்ப அழகா இருக்கறது முக்கியம்.
-மனோ.
அவள் தன் தொழிலைச் சரியாக செய்தாலும் அவளுக்கு அந்த பெண்மணி அளித்த பாராட்டு மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தி இருந்தது. முக மலர்வுடன் திரும்பியவளின் எதிரே நின்றிருந்தான் ஆதித். மனோஷாவின் முகம் மாறியது.
ஒன்றும் பேசாமல் அவனை உற்று நோக்கினாள்.
“ஹலோ டாக்டர். மனோஷா.”
“வாட் டூ யூ வாண்ட்?”
“யூ அப்படி சொல்லலாம். எதுக்கு ஐஸ்கீரிம் பார்லரில் என்னைப் பார்த்த?”
“வூப்ஸ். உன்னை மட்டும் இல்லை. நான் பொது இடத்துக்கு வரும் போது எல்லாரையும் இப்படித்தான் பார்ப்பேன்.”
“ஓ..ஓகே. விசிட்டிங்க் கார்டு நான் பார்க்கனும் தான கொடுத்த.”
“ஹான் பார்ரா? அப்படி வேற நினைப்பு இருக்கா?”
“சரி. பிஸ்னஸ் மார்கெட் பன்ன எல்லாருக்கும் கொடுக்கறதுதான். என்னோட ஸ்பெஷாலிட்டி சைல்ட் அண்ட் அடெலசண்ட்ஸ் கவுன்சிலிங்க். நான் கரக்டாதான் கொடுத்தேன். பட் நீங்க படிச்சா அதுக்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்?”
“உங்கிட்ட கிளையண்டா வர என்ன செய்யனும்?”
“என்ன கிளையண்டா வரவா?”
ஆச்சரியத்தில் கண்களை விரித்தாள் மனோஷா.
“யெஸ்.”
“நம்பர். ஒன் ரூல். அதுக்கு குழந்தையா இருக்கனும். ரூல் நம்பர் டூ தெரிஞ்சவங்க, பிரண்ட்ஸ், ஃபேம்லி இவங்களுக்கு கவுன்சிலிங்க் கொடுத்தால் அது நல்ல ரிசல்ட்ஸ் கொடுக்காது. இன்பேக்ட் பிரச்சினை கூட வரலாம்.”
“இது ரொம்ப இம்பார்ட்ண்டான விஷயம். உனக்குத்தான் நான் யாருனு தெரியாது இல்லை. அப்புறம் என்ன?”
“இங்க பாருங்க. நான் சொன்ன மாதிரி. நான் சைல்ட் அண்ட் அடெலசண்ட்ஸ்க்கு மட்டும் தான் பன்னிட்டு இருக்கேன். தட்ஸ் ஆல்.”
“ஓகே. இன்னிக்கு ஒத்துக்கலை அப்படினாலும் உன்னை இன்னும் ஒரு மாசத்துக்குள்ள நான் ஒத்துக்க வைப்பேன்.”
“ஓ காட்.. சொன்னால் புரியலை உங்களுக்கு. உங்க கூட பேசினால் நான் தனியா தெரபி போகனும் போல.” என சலிப்புடன் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.
அவளுக்கு வழிவிட்ட ஆதித், “இதுக்கு உன்னை நிச்சயமா ஒத்துக்க வைப்பேன் மனோஷா. ஒன்னை முடிவு செஞ்சால் நான் நடத்தாமல் விடறது இல்லை.”
அமைதியான நிதானமான குரலில் பேசிவிட்டு ஆதித் அங்கிருந்து நகர்ந்தான். எதிர்த்திசையில் காரை ஓட்டியவாறு ரியர் வியூ மிரரில் அவனைப் பார்த்தப்படி அங்கிருந்து சென்றாள் மனோஷா.
தன் வேலை முடிந்தது என்பது போல் ஆதித் இயல்பாக சென்று தன் தங்கைகளுடன் மீண்டும் ஐஸ்கீரிம் உண்டான். அவன் குளிர் நிலையில் இருக்க மனோஷா கொதி நிலையில் வீடு வந்து சேர்ந்தாள். வீட்டிலிருக்கவும் பிடிக்கவில்லை.
அதனால் பிட்னஸ் செண்டருக்கு கிளம்பிச் சென்றாள். இந்த முறை அவளின் வழக்கமான இன்ஸ்டர்க்டர் இல்லாமல் அருண் மட்டுமே இருந்தான்.
இது அருணின் செஷன் நடக்கும் நேரம்.
பலர் முன்பே ஆடிக் கொண்டிருக்க கடைசி வரிசையில் நின்று ஆட ஆரம்பித்தாள் மனோஷா. அருணும் அவள் வந்ததைப் பார்த்துவிட லேசாகப் புன்னகைத்து விட்டு நடனத்தை ஆரம்பித்தான்.
மனோஷாவின் முகம் மிகவும் சீரியசாக இருந்தது.
அவள் நடனத்தில் கவனத்தை வைத்து ஆட ஆரம்பித்தாள். அரை மணி நேரத்திற்குப் பிறகு முழுக்க முழுக்க வியர்வை சொட்ட நனைந்து கொண்டிருந்தாள்.
அனைவருக்கும் அருண் பிரேக் கொடுத்தான். சிலர் அங்கேயே அமர்ந்து கொள்ள சிலர் வெளியே சென்றனர்.
மனோஷாவும் அப்படியே அமர்ந்து கொண்டாள்.
“மனோஷா ஹவ் ஆர் யூ? கோபம் இப்ப போயிடுச்சா?”
அவனை விழிகளை வியப்போடு ஏறிட்டாலும், “எப்படி தெரியும்?” என்றாள்.
“இதுக்கு முன்னாடி பார்க்கும் போது இருந்த அதே எக்ஸ்பிரசன். யாரோ ஒரே ஆள்தான் உங்களை டென்சன் பன்னி இருக்கனும்.”
“நீங்களும் நல்லா கண்டுபிடிக்கிறீங்களே? நீங்களும் சைக்காலஜிஸ்ட் ஆகிருக்கலாம்.”
“ஹே அப்படி இல்லை. டேன்ஸ்.. பன்னறதுக்கு எக்ஸ்பிரசன் ரொம்ப முக்கியம். அதே சமயம் டான்ஸ் ஆட எனர்ஜி அதை விட முக்கியம். அதிலும் கோபமாக இருக்கும் போது எனர்ஜி லெவல் அதிகமாக இருக்கும். நீங்க உங்க கோபத்தை எல்லாம் அதில் டான்ஸ் ஆடி வெளிய விடறீங்க.. ஐம் ஐ ரைட்?”
“ஓ. இட்ஸ் நைஸ் தட் சம்ஒன் அண்டர்ஸ்டேண்ட்ஸ் மை மூட் சுவிங்கஸ். நைஸ் டூ ஹியர். யூ அர் நேட்சுரல்.”
“தேங்க் யூ.”
“எப்ப செஷன் முடியும்?”
தன் கடிகாரத்தைப் பார்த்தவன், “இன்னும் பிப்டீன் மினிட்ஸ் இருக்கு.” என்றான்.
“ஓகே. தட்ஸ் எனப்.”
“ஆமா.. ஒரு வாரத்திற்கு எத்தனை முறை இப்படி கோபம் வந்து டான்ஸ் ஆடுவீங்க?”
“அப்படி கணக்கெல்லாம் கிடையாது. இந்த வாரத்தில் மட்டும் என்னை இரண்டு தடவை ஒரு ஆள் டிஸ்டர்ப் பன்னிட்டான். அதான்.. “
“அது கேட்கலாமானு தெரியலை?”
அவன் முகத்தை கூர்ந்து பார்த்தாள் மனோஷா.
“இல்லை. அந்த மாதிரி பிராபளம் இல்லை. இது எப்படி சொல்லலாம். என்னோட பாஸ்ட்டில் இருந்த ஒரு ஆளு. இப்ப தெரியாமல் பிரசண்ட்டில் இருக்கான். அது அவனு தெரியாமல் ராங்க் பூட்டில் ஸ்டார்ட் பன்னிட்டோம். அவனுமே அப்படித்தான். ஆனால் நான் கொஞ்சம் லிமிட்டை கிராஸ் பன்னேனு சொன்னாலும் என் மேல் தப்பு இல்லைனு சொல்லுவேன். அடிச்சுட்டேன். அவனும் அதை ஏத்துகிட்டு அதுக்கு சாரியும் கேட்டுட்டான். சரி அதோட முடிஞ்சுது விட்டுட்டா. இன்னிக்கு மறுபடியும் என் முன்னாடி இருக்கான். அது ஒரு புது டிமாண்ட் வைக்கிறான்.”
“கொஞ்சம் காம்பிளிகேட்டடு. பட் எனக்கு என்னமோ நீங்க சொல்ற பர்சன் நிஜமாவே இன்னிக்கு ஏதோ தேவையோடதான் உங்ககிட்ட வந்துருக்கார்னு நினைக்கிறேன். எந்த ஒரு மேனும் தன்னை அடிச்ச பொண்ணுகிட்ட போய் சாரி கேட்கறது கஷ்டம். ஆனால் அதோட இன்னிக்கு உங்கிட்ட ஒரு ஹெல்ப்னு வந்து நிக்கிறார். ஏதோ நிஜமான பிராபளம் இருக்க வாய்ப்பு இருக்கலாம்தான்.”
“நீங்க சொல்றதும் கரக்ட்தான். இல்லைனு சொல்லலை. அது ஒரு பாசிபிளிட்டி. ஆனால் இது ஏன் அவனை அடிச்ச என்னை பழிவாங்க ஒரு சந்தர்ப்பமா போட்ட திட்டமா இருக்கக் கூடாது? ஆனால் அவன் அப்படிபட்டவன் இல்லை.”
-ஊஞ்சலாடும்..
“ அண்ணனா தம்பியானு வரும் போது. அண்ணன் தான் வேணும்னு சொல்வேன். தம்பி இருந்தால் நாம தம்பியைப் பார்த்துக்கனும். ஆனால் அண்ணன் இருந்தால் அண்ணன் நம்மளைப் பார்த்துப்பான். எவ்வளவு டார்ச்சர் பன்னாலும் பொறுத்துப்பான். இப்படி அட்வாண்டேஜஸ் சொல்லிட்டுப் போயிட்டே இருக்கலாம். அதிலும் எங்க அண்ண இருக்கானே அப்படி ஒரு சைலண்டான ஆளு. ஆனால் எங்ககிட்ட மட்டும் நல்லா பேசுவான். என்ன கேட்டாலும் செஞ்சு தருவான். அப்ப அப்ப இப்படித்தான் மரியாதை இல்லாமல் பேசுவோம். அதையும் கண்டுக்க மாட்டான். மொத்தத்தில் எங்க பெஸ்ட் பிரண்ட் மாதிரி.
-இளமதி.
“முடியாது புரோ. எனக்கு மூணு வேணும்.”
“ஹே.. என்ன எக்ஸாம் வச்சுகிட்டு விளையாடுறியா?”
“இல்லை புரோ. பிளீஸ்”
“அண்ணா எனக்கு அவ்வளவு ஆசை இல்லை. ஆனால் இரண்டு மட்டும் போதும்.” என்றால் அகல் நிலா. இருவரும் பேசிக் கொண்டே நுழைந்தான் ஆதித். கன்னத்தில் இரண்டு நாள் தாடி அப்படியே இருந்தது.
அவன் கவனம் அந்த இரண்டு பெண்களிடம் மட்டுமே இருந்தது. ஒரு டேபிளைப் பார்த்து மூவரும் அமர்ந்தனர்.
இரண்டு மெனு கார்டுகளை எடுத்து மூவரும் ஆராய்ந்தனர். பின் மூவரும் பணியாளரிடம் ஆர்டர் கொடுத்துவிட்டு பேச ஆரம்பித்தனர்.
“அண்ணா. சூப்பர் இரண்டு ஆர்டர் பன்னிட்ட. எப்படியும் அதில் ஒன்னும் எங்களுக்குத்தான்.”
புன்னகைத்தப்படியே, “ஓகே சாப்பிடு.” என்றான் ஆதித்.
அப்போதுதான் அகல் நிலா ஆதித்தின் காதருகே குனிந்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
“அண்ணா. உன்னோட ரைட் சைட் கார்னரில் இருக்க கீரீன் செக்ட் டாப் பொண்ணு உன்னை அடிக்கடி பார்த்துட்டே இருக்கு.”
“ஹே சும்மா இரு. அவங்க வேற எங்காவது பார்த்துருப்பாங்க.”
“இல்லைனா.. பார்த்தால் சின்ன பொண்ணு மாதிரி இருக்கு. ஆனால் இதோட உன்னை பத்து தடவை பார்த்துருச்சு.”
“வாட்?”
சட்டென திரும்பிப் பார்த்தான் ஆதித். ஆனால் அப்போது சரியாக கடைப்பணியாளர் வித வித வண்ணங்களில் கண்ணாடி குடுவையில் ஐஸ்கீரீம் மற்றும் ஸ்பூன்களை வைக்க மூவரின் கவனமும் அதில் திரும்பியது.
மூவரும் ஐஸ்கீரிமை கதம் செய்ய ஆரம்பிக்க மற்றவர்களின் மீதெல்லாம் அவர்களின் கவனம் இல்லை.
சாப்பிடும் போது ஐஸ்கீரீம் உடையில் பட்டு விட சலித்துக் கொண்டே டிஸ்யூவில் துடைத்துக் கொண்டே எழுந்தாள் அகல் நிலா.
“ டிரஸ்சில் எப்ப ஐஸ்கீரீம் சாப்பிட வந்தாலும் கொட்டிடுது.”
“பரவால்லை. போய் வாஷ் ரூமில் கிளின் பன்னிட்டுவாக்கா. நானும் வரட்டா?” என்றாள் இளமதி.
“இல்லை. நீ சாப்பிடு. நான் பார்த்துக்கிறேன்.”
உடையைத் துடைத்துக் கொண்டே எழுந்தவள் சட்டென்று மோதி நின்றாள்.
“ஓ.. அச்சோ.. சாரி.. நான் பார்க்கலை.” நிமிர்ந்து எதிரே இருந்த பெண்ணிடம் சாரி கேட்டாள். அவள் எதிரே அந்த கீரின் செக்ட் ஷர்ட் நின்று கொண்டிருந்தாள்.
“இட்ஸ் ஓகே.” என புன்னகைத்தப்படி கூறினாள் அந்தப் பெண்.
“வாவ்! யூ ஆர் புயூட்டிபுள். இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட். நீங்க என்ன பிராண்ட் காஸ்மெட்டிக்ஸ் யூஸ் பன்றீங்க. போட்டுருக்க மாதிரியே தெரியலை.”
கல்லூரி படிக்கும் அவளுக்கு அழகு சார்ந்த விஷயங்களில் இயல்பாக ஆர்வம் இருப்பது உண்மைதான்.
அதற்கும் எதிரே இருந்தவள் புன்னகைத்தாள்.
“எனக்கு காஸ்மெட்டிக்ஸ் அலர்ஜி. ஹோம் பேஸ்ட் கோகநட் ஆயில் மட்டும் தான் யூஸ் பன்றேன்.”
“ஒ… கிரேட். எந்த ஸ்கூலில் படிக்கிறீங்க?”
இதற்கும் புன்னகையைப் பரிசளித்தாள் மனோஷா.
அவளுடையை பர்சைத் திறந்து ஒரு கார்டை எடுத்து நீட்டினாள்.
‘டாக்டர். மனோஷா. சைக்காலஜிஸ்ட்.’ முகவரியுடன் ஆரோரா போரியலிஸ் வண்ணத்தில் அச்சிடப்பட்டிருந்தது. அந்த விசிட்டிங்க் கார்ட்.
“டாக்டரா?” என வாயைப் பிளந்து கொண்டிருந்தாள் அகல் நிலா.
“டாக்டரேட் இன் சைக்காலஜி.”
“பட் நீங்க ரொம்ப யங்கா இருக்கீங்க.”
“நாட் ரியலி. நீங்களும் ப்யூட்டிபுல் இன்சைட் அவுட்.”
“தேங்க் யூ.”
அகல் நிலாவிடம் தலையசைத்தப்படி அந்த இடத்தை நகர்ந்தாள் மனோஷா. போகும் போது எதிரே அவளைக் கூர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தவனிடமும் ஒரு பார்வையைப் பதித்துச் சென்றாள்.
ஆடையை சுத்தம் செய்ய செல்வதாகக் கூறியவள் மீண்டும் தன் தங்கையின் அருகில் அமர்ந்தாள்.
“இளா அந்த அக்கா ரொம்ப அழகா இருக்காங்க. எந்த காஸ்மெட்டிஸூம் யூஸ் பன்ன மாட்டாங்களாம். கோகநட் ஆயில் மட்டும் யூஸ் பன்னுவாங்களாம். நம்பவே முடியலை. பார்த்தா ஸ்கூல் பொண்ணு மாதிரி இருக்காங்க. ஆனால் பி.ஹெ.டி முடிச்சுருக்காங்க. சைக்காலஜியில்.” அகல் நிலா ஆர்வத்தில் கூறிக் கொண்டே செல்ல இளமதியும் ஆர்வத்துடன் கேட்டாள். மேசையில் அவள் வைத்த கார்டை எடுத்துப் பார்த்த ஆதித் அவளுடைய தகவல்களைப் படித்தான். படித்தவன் திரும்பி பார்க்க கவுண்டரில் பணம் கொடுத்தப்படி அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மனோஷா.
பின்பு சட்டென்று பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டாள். தன் பேசுவதைக் கவனிக்காமல் தன் அண்ணனின் பார்வை வேறு எங்கோ செல்வதைக் கவனித்தாள் அகல் நிலா.
‘இவங்களை முன்னாடியே அண்ணனுக்கு தெரியுமா?’ என்ற கேள்வி அவள் மனதில் உதித்தது.
“அண்ணா.. பியூட்சரில் அண்ணி இவங்களை மாதிரியே இருக்கனும்.” என சட்டென்று கூறினாள் அகல்மதி.
உடனே ஆதித்தின் முகம் மாறியது.
‘நானும் இவளுமா? இவ மட்டும் உனக்கு அண்ணியா வந்தால் டெய்லியும் என்னோட எப்படி இப்படி சிவப்பா இருக்குனு நீ கேள்வி கேட்ப.. ’ என மனதில் ஒரு எண்ணம் எழுவதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.
தலையை வெறுமனே ஆட்டி வைத்தான்.
“ஒன் மினிட் ஒரு கால் செய்யனும்.” என தங்கைகளிடம் தன் கார்டை மட்டும் கொடுத்து விட்டு அங்கிருந்து எழுந்து சென்றான்.
அவன் எதிர்பார்த்தப்படி தன் காரின் அருகே யாரிடமோ பேசியபடி நின்று கொண்டிருந்தாள் மனோஷா.
“ரொம்ப தேங்க்ஸ்மா. இப்ப எல்லாம் என்னோட பொண்ணு சிரிக்கறா. எங்ககிட்ட பேசறா. எல்லாம் உங்களால் தான். நீங்க கோயம்புத்தூர் வந்தது ரொம்ப நல்லதா போச்சு.”
என அவள் கைகளைப் பிடித்து நன்றி கூறினார்.
“என்னோட கடமையை மட்டும் தான் நான் செஞ்சேன்.”
“ உனக்கு சம்பந்தமே இல்லாதவங்க தொலைச்ச சந்தோஷத்தைத் திருப்பித் தரக் கூடிய வரம் இருக்கு. காட் பிளஸ் யூ.” என வாழ்த்திவிட்டு சென்றார்.
தன் காரின் டிரைவர் சீட் பக்கம் வர நகர்ந்தவளின் எதிரே நின்றிருந்தான் ஆதி.
அத்தியாயம்-14
அழகு. அழகா இருந்தால் எல்லாருக்கும் நம்மளைப் பிடிக்கும்னு நினைக்க வேண்டாம். எவ்ளோ அழகா இருக்கறமோ அவ்ளோ ஹேட்டும் கிடைக்கும். அது மட்டுமில்லாமல் எல்லா மனிதர்களும் ஏதொரு வகையில் அழகுதான். அவங்களை உத்துப் பார்த்தால் தெரியும். இது எல்லாத்தையும் விட நம்ம மனசு ரொம்ப அழகா இருக்கறது முக்கியம்.
-மனோ.
அவள் தன் தொழிலைச் சரியாக செய்தாலும் அவளுக்கு அந்த பெண்மணி அளித்த பாராட்டு மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தி இருந்தது. முக மலர்வுடன் திரும்பியவளின் எதிரே நின்றிருந்தான் ஆதித். மனோஷாவின் முகம் மாறியது.
ஒன்றும் பேசாமல் அவனை உற்று நோக்கினாள்.
“ஹலோ டாக்டர். மனோஷா.”
“வாட் டூ யூ வாண்ட்?”
“யூ அப்படி சொல்லலாம். எதுக்கு ஐஸ்கீரிம் பார்லரில் என்னைப் பார்த்த?”
“வூப்ஸ். உன்னை மட்டும் இல்லை. நான் பொது இடத்துக்கு வரும் போது எல்லாரையும் இப்படித்தான் பார்ப்பேன்.”
“ஓ..ஓகே. விசிட்டிங்க் கார்டு நான் பார்க்கனும் தான கொடுத்த.”
“ஹான் பார்ரா? அப்படி வேற நினைப்பு இருக்கா?”
“சரி. பிஸ்னஸ் மார்கெட் பன்ன எல்லாருக்கும் கொடுக்கறதுதான். என்னோட ஸ்பெஷாலிட்டி சைல்ட் அண்ட் அடெலசண்ட்ஸ் கவுன்சிலிங்க். நான் கரக்டாதான் கொடுத்தேன். பட் நீங்க படிச்சா அதுக்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்?”
“உங்கிட்ட கிளையண்டா வர என்ன செய்யனும்?”
“என்ன கிளையண்டா வரவா?”
ஆச்சரியத்தில் கண்களை விரித்தாள் மனோஷா.
“யெஸ்.”
“நம்பர். ஒன் ரூல். அதுக்கு குழந்தையா இருக்கனும். ரூல் நம்பர் டூ தெரிஞ்சவங்க, பிரண்ட்ஸ், ஃபேம்லி இவங்களுக்கு கவுன்சிலிங்க் கொடுத்தால் அது நல்ல ரிசல்ட்ஸ் கொடுக்காது. இன்பேக்ட் பிரச்சினை கூட வரலாம்.”
“இது ரொம்ப இம்பார்ட்ண்டான விஷயம். உனக்குத்தான் நான் யாருனு தெரியாது இல்லை. அப்புறம் என்ன?”
“இங்க பாருங்க. நான் சொன்ன மாதிரி. நான் சைல்ட் அண்ட் அடெலசண்ட்ஸ்க்கு மட்டும் தான் பன்னிட்டு இருக்கேன். தட்ஸ் ஆல்.”
“ஓகே. இன்னிக்கு ஒத்துக்கலை அப்படினாலும் உன்னை இன்னும் ஒரு மாசத்துக்குள்ள நான் ஒத்துக்க வைப்பேன்.”
“ஓ காட்.. சொன்னால் புரியலை உங்களுக்கு. உங்க கூட பேசினால் நான் தனியா தெரபி போகனும் போல.” என சலிப்புடன் கூறிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.
அவளுக்கு வழிவிட்ட ஆதித், “இதுக்கு உன்னை நிச்சயமா ஒத்துக்க வைப்பேன் மனோஷா. ஒன்னை முடிவு செஞ்சால் நான் நடத்தாமல் விடறது இல்லை.”
அமைதியான நிதானமான குரலில் பேசிவிட்டு ஆதித் அங்கிருந்து நகர்ந்தான். எதிர்த்திசையில் காரை ஓட்டியவாறு ரியர் வியூ மிரரில் அவனைப் பார்த்தப்படி அங்கிருந்து சென்றாள் மனோஷா.
தன் வேலை முடிந்தது என்பது போல் ஆதித் இயல்பாக சென்று தன் தங்கைகளுடன் மீண்டும் ஐஸ்கீரிம் உண்டான். அவன் குளிர் நிலையில் இருக்க மனோஷா கொதி நிலையில் வீடு வந்து சேர்ந்தாள். வீட்டிலிருக்கவும் பிடிக்கவில்லை.
அதனால் பிட்னஸ் செண்டருக்கு கிளம்பிச் சென்றாள். இந்த முறை அவளின் வழக்கமான இன்ஸ்டர்க்டர் இல்லாமல் அருண் மட்டுமே இருந்தான்.
இது அருணின் செஷன் நடக்கும் நேரம்.
பலர் முன்பே ஆடிக் கொண்டிருக்க கடைசி வரிசையில் நின்று ஆட ஆரம்பித்தாள் மனோஷா. அருணும் அவள் வந்ததைப் பார்த்துவிட லேசாகப் புன்னகைத்து விட்டு நடனத்தை ஆரம்பித்தான்.
மனோஷாவின் முகம் மிகவும் சீரியசாக இருந்தது.
அவள் நடனத்தில் கவனத்தை வைத்து ஆட ஆரம்பித்தாள். அரை மணி நேரத்திற்குப் பிறகு முழுக்க முழுக்க வியர்வை சொட்ட நனைந்து கொண்டிருந்தாள்.
அனைவருக்கும் அருண் பிரேக் கொடுத்தான். சிலர் அங்கேயே அமர்ந்து கொள்ள சிலர் வெளியே சென்றனர்.
மனோஷாவும் அப்படியே அமர்ந்து கொண்டாள்.
“மனோஷா ஹவ் ஆர் யூ? கோபம் இப்ப போயிடுச்சா?”
அவனை விழிகளை வியப்போடு ஏறிட்டாலும், “எப்படி தெரியும்?” என்றாள்.
“இதுக்கு முன்னாடி பார்க்கும் போது இருந்த அதே எக்ஸ்பிரசன். யாரோ ஒரே ஆள்தான் உங்களை டென்சன் பன்னி இருக்கனும்.”
“நீங்களும் நல்லா கண்டுபிடிக்கிறீங்களே? நீங்களும் சைக்காலஜிஸ்ட் ஆகிருக்கலாம்.”
“ஹே அப்படி இல்லை. டேன்ஸ்.. பன்னறதுக்கு எக்ஸ்பிரசன் ரொம்ப முக்கியம். அதே சமயம் டான்ஸ் ஆட எனர்ஜி அதை விட முக்கியம். அதிலும் கோபமாக இருக்கும் போது எனர்ஜி லெவல் அதிகமாக இருக்கும். நீங்க உங்க கோபத்தை எல்லாம் அதில் டான்ஸ் ஆடி வெளிய விடறீங்க.. ஐம் ஐ ரைட்?”
“ஓ. இட்ஸ் நைஸ் தட் சம்ஒன் அண்டர்ஸ்டேண்ட்ஸ் மை மூட் சுவிங்கஸ். நைஸ் டூ ஹியர். யூ அர் நேட்சுரல்.”
“தேங்க் யூ.”
“எப்ப செஷன் முடியும்?”
தன் கடிகாரத்தைப் பார்த்தவன், “இன்னும் பிப்டீன் மினிட்ஸ் இருக்கு.” என்றான்.
“ஓகே. தட்ஸ் எனப்.”
“ஆமா.. ஒரு வாரத்திற்கு எத்தனை முறை இப்படி கோபம் வந்து டான்ஸ் ஆடுவீங்க?”
“அப்படி கணக்கெல்லாம் கிடையாது. இந்த வாரத்தில் மட்டும் என்னை இரண்டு தடவை ஒரு ஆள் டிஸ்டர்ப் பன்னிட்டான். அதான்.. “
“அது கேட்கலாமானு தெரியலை?”
அவன் முகத்தை கூர்ந்து பார்த்தாள் மனோஷா.
“இல்லை. அந்த மாதிரி பிராபளம் இல்லை. இது எப்படி சொல்லலாம். என்னோட பாஸ்ட்டில் இருந்த ஒரு ஆளு. இப்ப தெரியாமல் பிரசண்ட்டில் இருக்கான். அது அவனு தெரியாமல் ராங்க் பூட்டில் ஸ்டார்ட் பன்னிட்டோம். அவனுமே அப்படித்தான். ஆனால் நான் கொஞ்சம் லிமிட்டை கிராஸ் பன்னேனு சொன்னாலும் என் மேல் தப்பு இல்லைனு சொல்லுவேன். அடிச்சுட்டேன். அவனும் அதை ஏத்துகிட்டு அதுக்கு சாரியும் கேட்டுட்டான். சரி அதோட முடிஞ்சுது விட்டுட்டா. இன்னிக்கு மறுபடியும் என் முன்னாடி இருக்கான். அது ஒரு புது டிமாண்ட் வைக்கிறான்.”
“கொஞ்சம் காம்பிளிகேட்டடு. பட் எனக்கு என்னமோ நீங்க சொல்ற பர்சன் நிஜமாவே இன்னிக்கு ஏதோ தேவையோடதான் உங்ககிட்ட வந்துருக்கார்னு நினைக்கிறேன். எந்த ஒரு மேனும் தன்னை அடிச்ச பொண்ணுகிட்ட போய் சாரி கேட்கறது கஷ்டம். ஆனால் அதோட இன்னிக்கு உங்கிட்ட ஒரு ஹெல்ப்னு வந்து நிக்கிறார். ஏதோ நிஜமான பிராபளம் இருக்க வாய்ப்பு இருக்கலாம்தான்.”
“நீங்க சொல்றதும் கரக்ட்தான். இல்லைனு சொல்லலை. அது ஒரு பாசிபிளிட்டி. ஆனால் இது ஏன் அவனை அடிச்ச என்னை பழிவாங்க ஒரு சந்தர்ப்பமா போட்ட திட்டமா இருக்கக் கூடாது? ஆனால் அவன் அப்படிபட்டவன் இல்லை.”
-ஊஞ்சலாடும்..
