அத்தியாயம்-25
மேக்ஸிசம் ஆளுங்களுக்கு பன் அப்படின்னா பார்ட்டி பன்றது, தண்ணி அடிக்கறது இப்படித்தான். சிலர் டிரிப் போவாங்க. ஆனால் உண்மையான சந்தோஷம் என்னன்ன? நமக்கு பிடிச்சவங்க கூட இருக்கறது. அவங்க கூட நாம எங்க போனாலும் சந்தோஷமா இருக்கும். அப்படித்தான் இவனும். சிலருக்கு தனியா இருந்தாலும் சந்தோஷம்தான். இப்படி இருந்தால் தான் சந்தோசம் அப்படி யாரும் வரையறுக்க முடியாது. அதே மாதிரி கல்யாணம் பன்னிட்டு வாழறது மட்டும்தான் சந்தோஷம் அப்படினு யாரும் சொல்லிட முடியாது. கல்யாணம் பன்னிட்டு வாழற பலரை கேட்டுப் பாருங்க? ஆர் யூ ஹேப்பினு? என்னோட அம்மாவுக்கு எதிரா வச்ச ஆர்க்யூமெண்ட்சில் இதுவும் ஒன்னு.
-மனோ.
“என்ன தெரிகிறது?” என இழுத்தபடியே மனோஷாவிடம் கேட்டான் அருண்.
“ஒரு மண்ணும் இல்லை.” என தலையை சிலுப்பியபடியே கூறினாள்.
“அதுதான் கீழ இருக்குல்ல. மேல என்ன இருக்குனு தான் கேட்டேன்.”
மீண்டும் அவன் தோளில் அடித்தவள், “நீ போடற மொக்கையை கேட்க முடியலை. சிட்டிக்குள்ளதான் அப்படினா இங்க கொஞ்சமாவது அமைதி கிடைக்கும்னு வந்தா, உன்னோட பிளேடை தாங்க முடியலை.
ஷப்பா..” என்றாள்.
இருந்தாலும் அவள் முகத்தில் புன்னகை ஒன்று குடி இருந்தது.
“இப்படி உன்னோட பூரிக்கட்டை கையால் அடிச்சு என்னோட எலும்ப உடைச்சிடாத.” என்றாள். அவனை மேலிருந்து கீழ் வரை பார்த்தான்.
“ஷ்ஷ்ஷ். என்னால் முடியலை. ஏண்டா சிக்ஸ் பீட் இருப்ப.. சிக்ஸ் பேக்கும் வச்சுருக்கற மாதிரி தெரியுது. இதில் நான் அடிச்சு உன்னோட எலும்பு உடையப் போகுது. போடா.. உன்னை தள்ளி விடறதுக்கு பதிலா நானே இங்க இருந்து குதிச்சுருவேன். கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இரு பக்கி.”
அருணும் என்ன தோன்றியதோ அமைதியாகி விட்டான். கைப்பேசியில் பாடலை போட்டுவிட்டு பூளுடூத் ஏர் பட்சில் கனக்ட் செய்தவள் அதை காதில் பொறுத்திக் கொண்டாள். அமைதியாக அரை மணி நேரம் கழிந்தது.
“அருண் போட்டோ எடுக்கலாம்.”
“இது வேறயா?”
“செஃல்பி பர்ஸ்ட்.” அவனுடன் அமர்ந்தவாறு செல்பி எடுத்துக் கொண்டாள். அருணும் சிரித்தபடியே போஸ் கொடுத்தான்.
“பரவால்லை. போட்டாவில் மூஞ்சி பார்க்கற மாதிரித்தான் இருக்கு.”
“இது உனக்கே ஓவராத் தெரியலை.”
“சரி சரி உனக்கு பேன் கிளப் இருக்குனு தெரியும். அதை விடு.” என வித விதமான போஸ்களில் போட்டோ எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
“பொறாமை.”
இருவரும் தனித்தனியாகவும் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டனர்.
“ இன்ஸ்டா ஐடி என்ன?”
“அக்கவுண்ட் இல்லை.”
“அப்ப எஃப் பி ஐடி?”
“அதிலும் இல்லை.” என்றவுடன் அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்தாள்.
“ஓ மைகாட். இந்த காலத்தில் இப்படி ஒரு பையனா? என்னால நம்பவே முடியலை. ஏன் அக்கவுண்ட் இல்லை?”
“முன்னாடி இருந்துச்சு.. ஆனால் இப்ப எல்லாம் போர் அடிச்சுருச்சு. அதான் அக்கவுண்ட் டெலிட் பன்னிட்டேன்.”
“ஓ.. சிலர் அப்படியும் பன்னுவாங்க..”
“சரி போட்டோஸ் வாட்ஸப்பில் அனுப்பறேன்.”
“ஹே அப்புறம் வாட்ஸப்பில் ஸ்டேட்ட்ஸ் போட வேண்டாம்.”
இப்போது உண்மையாகவே கேள்வியுடன் அவனை நோக்கினாள்.
“இல்லை.. என்னோட போட்டோ பார்த்து உன்னோட காண்டாக்டில் இருக்கற பொண்ணுங்க எல்லாரும் என்னோட நம்பர் கேட்டால் உன்னால சமாளிக்க முடியாது. உன்னோட நல்லதுக்குத்தான் சொன்னேன்.”
தன்னுடைய போனுடன் அவனை கையெடுத்துக் கும்பிட்டு விட்டாள் மனோஷா.
“அப்பா! சாமி என்னை விட்ரு. நான் ஸ்டேட்டசே போடலை.. போதுமா” என்றாள்.
அவள் செய்கையில் சிரித்த அருண் முன்னே நடக்க ஆரம்பித்தான். அவனைத் தொடர்ந்தபடியே மனோஷா பின்னே நடந்தாள். இருவரும் தங்களது பயணத்தை வீட்டை நோக்கித் தொடர்ந்தனர்.
“மனோ இன்னிக்கு ஆபிஸ் போகனுமா?”
“ஆமாண்டா போகனும். இன்னிக்கு பைல்ஸ் ஆரேஞ்ச் பன்னனும். டைப் செய்யனும்.”
“பாய் நானும் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு செண்டர் போகனும். சரி பார்க்கலாம்.”
புன்னகைத்தபடியே விடை கொடுத்தாள் மனோஷா. அவளும் சிறிது நேரம் வீட்டில் ஒய்வெடுத்து கூறியபடியே தன்னுடைய கவுன்சிலிங்க் செண்டர் சென்றாள்.
கனிக்கு இன்று விடுமுறை கொடுத்திருந்தாள்.
டாப் மற்றும் மிடியம் ஸ்கர்ட்டுடன் கணினி முன் தன் வேலையை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள். ஒவ்வொரு கேஸையும் மீண்டும் ஒரு முறை படித்து அவற்றை ஒழுங்கு படுத்த ஆரம்பித்தாள். முடிந்த கேஸ்களின் பிரிண்ட் அவுட்டை பெரிய ஃபைலில் போட்டு மூடினாள்.
அடுத்து அவள் அறையில் உள்ள பீரோவில் வைக்க அதைத் திறந்தாள்.
“அடடா! மேலதான் வைக்கனும் போல..” அருகில் ஏறுவதற்கு வசதியாக உள்ள பொருளைப் பார்த்தாள். அதில் அவளுடைய நாற்காலிதான் பட்டது. ஏர்கோனமிக்ஸ் சேர் அது.
‘தோ இதில் ஏறுவோம். இந்த கனி வேற குட்டி ஸ்டூலை எங்க வச்சானு தெரியலை. இதை வச்சே டிரை பன்னுவோம்.”
அருகில் உள்ள தன்னுடைய மேசையில் பைலை வைத்தவள் சேரை பிரோவின் அருகில் ஒட்டிப் போட்டு அலுங்காமல் ஏறி விட்டாள். பிரோவின் ஒரு கதவைப் பிடித்துக் கொண்டு ஃபைலை எடுத்து மேலே வைத்தாள். இன்னொரு ஃபைலும் இருந்தது.
“அச்சோ.. இது வேற இருக்கே..”
அதையும் எடுத்தவள் மீண்டும் வைக்க அந்த ரோலிங்க் சேர் நகர ஆரம்பித்தது. மேலே நின்றவள் தடுமாற ஆரம்பித்தாள்.
ரோலிங்க் சேரை கீழே குனிந்து பிடிக்க முயன்றாள். ஆனால் அது இன்னும் வழுக்கி ஓட ஆரம்பித்தது. நேராக எதிரில் இருக்கும் சுவற்றில் மோதி விழப் போகிறோம் என்று தெரிந்து விட்டது மனோஷாவுக்கு. உடனே கண்களை மூடி கீழே குதிக்க முயன்றாள். கீழ குதிக்க முயன்றவளின் இடை நேராக ஆதித்தின் கைகளில் சிக்கி இருந்தது.
அவள் கீழே விழாமல் பிடித்திருந்தான் ஆதித். எப்போதும் போல் கிளினிக் வந்த ஆதித் முன் பக்கம் யாருமில்லை என்பதால் உள்ளே நுழைந்திருந்தான். அலுவலகம் திறந்திருக்கிறது. ஆனால் யாரும் இல்லை என்பதால் முன்னேறினான்.
அப்போதுதான் ரோலிங்க் சேரில் முன்னோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த மனோஷாதான் பட்டாள். அவள் குதிக்க முற்படுவதை உணர்ந்த ஆதித் நேராக சென்று அவளைப் பிடித்திருந்தான்.
விழாமல் இருக்க தானாக அவன் சட்டையை இறுக்கிப் பிடித்திருந்தாள் மனோஷா. கண்களை திறக்க அவள் எதிரில் ஆங்கிலத்தில் எ மற்றும் இ இனிஷியல் போட்ட டாலர் பட்டது. மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
அத்தியாயம்-26
என்னோட அண்ணா இருக்கானே சாரி சாரி இருக்காரே. ஹீஸ் இஸ் தி கூலஸ்ட். ரொம்ப நிதானம், அமைதி. அது மட்டுமில்லாமல் எதை எடுத்தாலும் அதை பர்பெக்ட்டா செய்வான். அதைப் பார்த்தால் எனக்கு சில சமயங்களில் பொறாமையாகக் கூட இருக்கும். என்னோட அம்மா அடிக்கடி அண்ணாவை வச்சு திட்டுவாங்க. கஷ்டமா இருக்கும். ஆனால் அண்ணா ஒரு நாள் கூட ஆட்டியூட் எல்லாம் காட்ட மாட்டான். ரொம்ப சிம்பில் பர்சன். அவங்கிட்ட நிறைய டேலண்ட் இருக்கு. ஆனால் அதை வெளிப்படுத்த மாட்டான். வெளிப்படுத்தினாலும் அதை மத்தவங்களுக்குத் தெரிய விட மாட்டான்.
-அகல் நிலா.
மனோஷா பிடித்ததில் ஆதித்தின் வெண்ணிறச் சட்டையில் இருந்து காலருக்கு கீழிருந்த இரண்டு பட்டன்கள் தெறித்து விழுந்தது. கண்களைத் திறந்து பார்த்தவளுக்கு அவன் கழுத்தில் இருந்த டாலர்தான் பட்டது. நிமிர்ந்து பார்க்க குனிந்தபடி, “ஆர் யூ ஆல் ரைட்?” என்று சிவந்த உதடுகள் அவளைப் பார்த்து கேட்டது.
கண்கள் கவலையுடன் சுருங்கி இருந்தது.
‘ஹீ இஸ் ஹேண்ட்சம். ஆனால் ஏன் இவனோட ஃபேஸ் மறுபடியும் பெமிலியரா இருக்க மாதிரி இருக்கு?’ என மனோஷாவின் சிந்தனை சென்றது. அவன் பிடித்ததில் மிடியின் டாப் சற்று மேலேறி இருந்தது.
அவள் பதில் சொல்லாமல் இருப்பதைப் பார்த்து அருகில் இருந்த மேசையின் மீது அமர வைத்தவன் இருபக்க தோள்களையும் பிடித்து உலுக்கியவன் மேலே ஏறி இருந்த மிடியின் டாப்ஸையும் இழுத்து விட்டான்.
“ஆர் யூ ஓகே?”
சட்டென்று தன் யோசனையில் இருந்து விடுபட்டவள் இமைகளை ஒன்று புரியாமல் மூடித் திறந்தாள்.
“நான் உன்னை டச் பன்னனும் தொடலை. நீ கீழ குதிக்கறப்ப அடிபட்டா.. சட்டுனு தோணுச்சு அதான் பிடிச்சுட்டேன். சாரி.”
விழிகளை மூடித் திறந்து ஒரு பெருமூச்சு விட்டாள் மனோஷா.
“இட்ஸ் ஓகே. தேங்க்ஸ். சேர் அப்படி ரோல் ஆகும்னு நான் எதிர்பார்க்கலை. லாக் பன்னி இருந்தேன். என்னாச்சுனு தெரியலை. தேங்க்ஸ் அகெய்ன்.” அருகில் நிற்பவனை கையால் தள்ளியபடி மேசையில் இருந்து இறங்கினாள்.
“உனக்கு அடிபடலையே?”
“ஐம் ஆல் ரைட். அதான் நீங்க பிடிச்சுட்டீங்கள்ள..”
தன் ரோலிங்க் சேரை எடுத்துப் போட்டு மீண்டும் அமர்ந்தவள் அவனை அமரும்படி கை காட்டினாள். அவள் எதிரே இருந்த தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து அவளுக்குத் திறந்து கொடுத்தான்.
மறுக்காமல் வாங்கிக் குடித்தவள் அமைதியாக எதிரே இருப்பவனை நோக்கினாள்.
வெண்ணிற சர்ட், பிளாக் பேண்ட், பிளாக் ஷூ, கலையாமல் இடது பக்கம் ஒதுக்கிய கேசம் என ஆபிஸ் லுக்கில் இருந்தான். ஆனால் அவனுடைய இரண்டு பட்டன்கள் மட்டும் சட்டையில் இல்லை.
அவள் கைபட்டு சட்டை கசங்கி இருந்தது.
“சொல்லுங்க.. உங்களுக்கு என்ன வேணும்?”
எதிரில் இருப்பவன் அவளை நம்பாமல் பார்த்தான்.
“நீங்க நினைக்கறதுதான். உங்களுக்கு நான் என்ன செய்யனும்?”
“ஓ காட்! அப்ப இதில் உனக்கு சம்மதமா?”
“ம்ம்ம்.”
“கண்டிப்பா.. நான் என்னோட டாஸ்க்கில் பெயில்தான் நினைச்சேன். பைனலி ஐ காட் இட்.”
தன் கடிகாரத்தைப் பார்த்த மனோஷா ஒரு புன்னகையைப் பரிசளித்தாள்.
“டெக்னிக்கலா நீங்க பெயில் தான். நீங்களும் நானும் சேலஞ்ச் செஞ்ச ஒன் மந்த் டைம் முடிஞ்சு சரியாக பத்து நிமிஷம் ஆச்சு. வின்னர் நான் தான்.”
எதிரில் இருந்தவளை வியப்புடன் பார்த்தான் ஆதித்.
“வாட்? எனக்கு டைம் ரொம்ப இம்பார்டண்ட். அதுவும் சேலஞ்ச்க்கு, நீங்க தோத்துட்ட காரணத்தால் உங்க விஷ் நான் நிறைவேத்துறேன். சொல்லுங்க? நான் என்ன செய்யனும்?”
“அது மட்டும்தான் ரீசனா? இல்லை முன்னாடியே நீ டிசைட் பன்னிட்டு சேலஞ்சில் ஜெயிக்கனும் அப்படிங்கறதுக்காக…”
அவள் முறைத்ததில் அதன் பின் வாயை மூடிக் கொண்டான் ஆதித்.
“அப்படியே இருந்தாலும் அது இப்ப தேவை இல்லை. உங்க பிராபளத்தை கேட்டே ஆகனும்னு என்னோட பிரண்ட் ஸ்ட்ராங்கா ரெகமண்ட் பன்னி இருக்காரு.”
“ அப்ப உங்க பிரண்டுகிட்ட எல்லாம் பேசற அளவுக்கு என்னோட பர்சுவேசன் இருந்துருக்கு.” அவன் குரலில் சிறிதும் அலட்சியமோ திமிரோ வெளிப்படவில்லை. அமைதியாக பணிவான தொனியில் ஒலித்தது. ஆனால் அது எதிராளியின் மனதில் ஆழ்ந்த பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது.
ஆனால் அதை முகத்தில் காட்டி விட்டால் அது மனோஷா இல்லையே. அவன் சரியாக கூறி விட்டாலும் அதிலிருந்து மனோஷாவுக்கு தப்பிக்கத் தெரியும்.
“கேஸ் டிஸ்கஷன். சொல்லுங்க இப்ப விஷயத்திற்கு வருவோம்.”
“இங்க வேண்டாம். கேன் வீ கோ அவுட்? ஒரு ஐஸ்கீரிம் சாப்பிட்டு பேசலாமா?”
கண்களைச் சுருக்கி அவனைப் பார்த்தாள்.
“விஷயம் பெரிசு போல. என்னோட பீஸ் எவ்வளவு தெரியுமா?”
“தெரியும்.”
“ஐ வில் கிவ்யூ ஃபைவ் லேக்ஸ்.”
“வாட்?” தன் நாற்காலியில் இருந்து எழுந்து விட்டாள் மனோஷா. ஆனால் அதற்கு மாறாக அமைதியாக அமர்ந்திருந்தான் ஆதித்.
“யெஸ்.. அது பத்தலைனா எய்ட் லேக்ஸ்?”
“ஓ மை காட். ஆர் யூ ரிச்?”
“நோ.” மறுத்தான் ஆதித்.
“இப்ப தான் உங்க மேல எனக்கு ரொம்ப சந்தேகமா இருக்கு?”
“என்னோட சேவிங்க்ஸ் அமவுண்ட்.”
“ஹே வாட் ஆர் யூ சேயிங்க்? அப்படி என்ன விஷயம்?”
“இருக்கு. அதுக்கு நீ கொஞ்ச நாள் கோயம்புத்தூரில் இல்லாத மாதிரி இருக்கும். ஆனால் இந்த விஷயம் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம். அதுக்காக நான் என்ன வேணாலும் செய்ய தயாராக இருக்கேன்.”
மனோஷா அவனது முக பாவனையும், குரலில் இருந்த உறுதியையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“பர்ஸ்ட் ஒரு விஷயம் எனக்குக் கிளியரா தெரியனும். இது என்னை உன்னை அடிச்சதுக்காக பழிவாங்கப் போடற திட்டமா?”
“ஏன்மா நீ நிறைய ஆன்ட்டி ஹிரோ படம் பார்ப்பயோ?”
“ நிறைய கேஸ் ஸ்டீஸ் படிப்பேன். தட்ஸ் ஆல்.”
“நிச்சயமா இல்லை. அந்த மாதிரி ஆளும் நான் இல்லை. அந்த இன்சிடெண்டுக்கு அப்புறம் உன்னைப் பார்க்கவே கூடாதுனு முடிவில் இருந்தேன். ஆனாலும் இதுக்கு நீதான் சூட்டபிள் அப்படினு தோணுச்சு. சரி ஐஸ்கீரிம் பார்லர் போயிட்டு பேசுவோமா?”
இருவரும் சித்ராவில் இருந்த ஒரு ஐஸ்கீரிம் பார்லரில் அமர்ந்திருந்திருந்தனர். ஆதித் மெதுவாக விஷயத்தைச் சொல்ல மனோஷாவின் நாக்கில் அந்த ஐஸ்கீரிம் இனிக்கவில்லை.
-ஊஞ்சலாடும்..
மேக்ஸிசம் ஆளுங்களுக்கு பன் அப்படின்னா பார்ட்டி பன்றது, தண்ணி அடிக்கறது இப்படித்தான். சிலர் டிரிப் போவாங்க. ஆனால் உண்மையான சந்தோஷம் என்னன்ன? நமக்கு பிடிச்சவங்க கூட இருக்கறது. அவங்க கூட நாம எங்க போனாலும் சந்தோஷமா இருக்கும். அப்படித்தான் இவனும். சிலருக்கு தனியா இருந்தாலும் சந்தோஷம்தான். இப்படி இருந்தால் தான் சந்தோசம் அப்படி யாரும் வரையறுக்க முடியாது. அதே மாதிரி கல்யாணம் பன்னிட்டு வாழறது மட்டும்தான் சந்தோஷம் அப்படினு யாரும் சொல்லிட முடியாது. கல்யாணம் பன்னிட்டு வாழற பலரை கேட்டுப் பாருங்க? ஆர் யூ ஹேப்பினு? என்னோட அம்மாவுக்கு எதிரா வச்ச ஆர்க்யூமெண்ட்சில் இதுவும் ஒன்னு.
-மனோ.
“என்ன தெரிகிறது?” என இழுத்தபடியே மனோஷாவிடம் கேட்டான் அருண்.
“ஒரு மண்ணும் இல்லை.” என தலையை சிலுப்பியபடியே கூறினாள்.
“அதுதான் கீழ இருக்குல்ல. மேல என்ன இருக்குனு தான் கேட்டேன்.”
மீண்டும் அவன் தோளில் அடித்தவள், “நீ போடற மொக்கையை கேட்க முடியலை. சிட்டிக்குள்ளதான் அப்படினா இங்க கொஞ்சமாவது அமைதி கிடைக்கும்னு வந்தா, உன்னோட பிளேடை தாங்க முடியலை.
ஷப்பா..” என்றாள்.
இருந்தாலும் அவள் முகத்தில் புன்னகை ஒன்று குடி இருந்தது.
“இப்படி உன்னோட பூரிக்கட்டை கையால் அடிச்சு என்னோட எலும்ப உடைச்சிடாத.” என்றாள். அவனை மேலிருந்து கீழ் வரை பார்த்தான்.
“ஷ்ஷ்ஷ். என்னால் முடியலை. ஏண்டா சிக்ஸ் பீட் இருப்ப.. சிக்ஸ் பேக்கும் வச்சுருக்கற மாதிரி தெரியுது. இதில் நான் அடிச்சு உன்னோட எலும்பு உடையப் போகுது. போடா.. உன்னை தள்ளி விடறதுக்கு பதிலா நானே இங்க இருந்து குதிச்சுருவேன். கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இரு பக்கி.”
அருணும் என்ன தோன்றியதோ அமைதியாகி விட்டான். கைப்பேசியில் பாடலை போட்டுவிட்டு பூளுடூத் ஏர் பட்சில் கனக்ட் செய்தவள் அதை காதில் பொறுத்திக் கொண்டாள். அமைதியாக அரை மணி நேரம் கழிந்தது.
“அருண் போட்டோ எடுக்கலாம்.”
“இது வேறயா?”
“செஃல்பி பர்ஸ்ட்.” அவனுடன் அமர்ந்தவாறு செல்பி எடுத்துக் கொண்டாள். அருணும் சிரித்தபடியே போஸ் கொடுத்தான்.
“பரவால்லை. போட்டாவில் மூஞ்சி பார்க்கற மாதிரித்தான் இருக்கு.”
“இது உனக்கே ஓவராத் தெரியலை.”
“சரி சரி உனக்கு பேன் கிளப் இருக்குனு தெரியும். அதை விடு.” என வித விதமான போஸ்களில் போட்டோ எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
“பொறாமை.”
இருவரும் தனித்தனியாகவும் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டனர்.
“ இன்ஸ்டா ஐடி என்ன?”
“அக்கவுண்ட் இல்லை.”
“அப்ப எஃப் பி ஐடி?”
“அதிலும் இல்லை.” என்றவுடன் அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்தாள்.
“ஓ மைகாட். இந்த காலத்தில் இப்படி ஒரு பையனா? என்னால நம்பவே முடியலை. ஏன் அக்கவுண்ட் இல்லை?”
“முன்னாடி இருந்துச்சு.. ஆனால் இப்ப எல்லாம் போர் அடிச்சுருச்சு. அதான் அக்கவுண்ட் டெலிட் பன்னிட்டேன்.”
“ஓ.. சிலர் அப்படியும் பன்னுவாங்க..”
“சரி போட்டோஸ் வாட்ஸப்பில் அனுப்பறேன்.”
“ஹே அப்புறம் வாட்ஸப்பில் ஸ்டேட்ட்ஸ் போட வேண்டாம்.”
இப்போது உண்மையாகவே கேள்வியுடன் அவனை நோக்கினாள்.
“இல்லை.. என்னோட போட்டோ பார்த்து உன்னோட காண்டாக்டில் இருக்கற பொண்ணுங்க எல்லாரும் என்னோட நம்பர் கேட்டால் உன்னால சமாளிக்க முடியாது. உன்னோட நல்லதுக்குத்தான் சொன்னேன்.”
தன்னுடைய போனுடன் அவனை கையெடுத்துக் கும்பிட்டு விட்டாள் மனோஷா.
“அப்பா! சாமி என்னை விட்ரு. நான் ஸ்டேட்டசே போடலை.. போதுமா” என்றாள்.
அவள் செய்கையில் சிரித்த அருண் முன்னே நடக்க ஆரம்பித்தான். அவனைத் தொடர்ந்தபடியே மனோஷா பின்னே நடந்தாள். இருவரும் தங்களது பயணத்தை வீட்டை நோக்கித் தொடர்ந்தனர்.
“மனோ இன்னிக்கு ஆபிஸ் போகனுமா?”
“ஆமாண்டா போகனும். இன்னிக்கு பைல்ஸ் ஆரேஞ்ச் பன்னனும். டைப் செய்யனும்.”
“பாய் நானும் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு செண்டர் போகனும். சரி பார்க்கலாம்.”
புன்னகைத்தபடியே விடை கொடுத்தாள் மனோஷா. அவளும் சிறிது நேரம் வீட்டில் ஒய்வெடுத்து கூறியபடியே தன்னுடைய கவுன்சிலிங்க் செண்டர் சென்றாள்.
கனிக்கு இன்று விடுமுறை கொடுத்திருந்தாள்.
டாப் மற்றும் மிடியம் ஸ்கர்ட்டுடன் கணினி முன் தன் வேலையை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள். ஒவ்வொரு கேஸையும் மீண்டும் ஒரு முறை படித்து அவற்றை ஒழுங்கு படுத்த ஆரம்பித்தாள். முடிந்த கேஸ்களின் பிரிண்ட் அவுட்டை பெரிய ஃபைலில் போட்டு மூடினாள்.
அடுத்து அவள் அறையில் உள்ள பீரோவில் வைக்க அதைத் திறந்தாள்.
“அடடா! மேலதான் வைக்கனும் போல..” அருகில் ஏறுவதற்கு வசதியாக உள்ள பொருளைப் பார்த்தாள். அதில் அவளுடைய நாற்காலிதான் பட்டது. ஏர்கோனமிக்ஸ் சேர் அது.
‘தோ இதில் ஏறுவோம். இந்த கனி வேற குட்டி ஸ்டூலை எங்க வச்சானு தெரியலை. இதை வச்சே டிரை பன்னுவோம்.”
அருகில் உள்ள தன்னுடைய மேசையில் பைலை வைத்தவள் சேரை பிரோவின் அருகில் ஒட்டிப் போட்டு அலுங்காமல் ஏறி விட்டாள். பிரோவின் ஒரு கதவைப் பிடித்துக் கொண்டு ஃபைலை எடுத்து மேலே வைத்தாள். இன்னொரு ஃபைலும் இருந்தது.
“அச்சோ.. இது வேற இருக்கே..”
அதையும் எடுத்தவள் மீண்டும் வைக்க அந்த ரோலிங்க் சேர் நகர ஆரம்பித்தது. மேலே நின்றவள் தடுமாற ஆரம்பித்தாள்.
ரோலிங்க் சேரை கீழே குனிந்து பிடிக்க முயன்றாள். ஆனால் அது இன்னும் வழுக்கி ஓட ஆரம்பித்தது. நேராக எதிரில் இருக்கும் சுவற்றில் மோதி விழப் போகிறோம் என்று தெரிந்து விட்டது மனோஷாவுக்கு. உடனே கண்களை மூடி கீழே குதிக்க முயன்றாள். கீழ குதிக்க முயன்றவளின் இடை நேராக ஆதித்தின் கைகளில் சிக்கி இருந்தது.
அவள் கீழே விழாமல் பிடித்திருந்தான் ஆதித். எப்போதும் போல் கிளினிக் வந்த ஆதித் முன் பக்கம் யாருமில்லை என்பதால் உள்ளே நுழைந்திருந்தான். அலுவலகம் திறந்திருக்கிறது. ஆனால் யாரும் இல்லை என்பதால் முன்னேறினான்.
அப்போதுதான் ரோலிங்க் சேரில் முன்னோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த மனோஷாதான் பட்டாள். அவள் குதிக்க முற்படுவதை உணர்ந்த ஆதித் நேராக சென்று அவளைப் பிடித்திருந்தான்.
விழாமல் இருக்க தானாக அவன் சட்டையை இறுக்கிப் பிடித்திருந்தாள் மனோஷா. கண்களை திறக்க அவள் எதிரில் ஆங்கிலத்தில் எ மற்றும் இ இனிஷியல் போட்ட டாலர் பட்டது. மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
அத்தியாயம்-26
என்னோட அண்ணா இருக்கானே சாரி சாரி இருக்காரே. ஹீஸ் இஸ் தி கூலஸ்ட். ரொம்ப நிதானம், அமைதி. அது மட்டுமில்லாமல் எதை எடுத்தாலும் அதை பர்பெக்ட்டா செய்வான். அதைப் பார்த்தால் எனக்கு சில சமயங்களில் பொறாமையாகக் கூட இருக்கும். என்னோட அம்மா அடிக்கடி அண்ணாவை வச்சு திட்டுவாங்க. கஷ்டமா இருக்கும். ஆனால் அண்ணா ஒரு நாள் கூட ஆட்டியூட் எல்லாம் காட்ட மாட்டான். ரொம்ப சிம்பில் பர்சன். அவங்கிட்ட நிறைய டேலண்ட் இருக்கு. ஆனால் அதை வெளிப்படுத்த மாட்டான். வெளிப்படுத்தினாலும் அதை மத்தவங்களுக்குத் தெரிய விட மாட்டான்.
-அகல் நிலா.
மனோஷா பிடித்ததில் ஆதித்தின் வெண்ணிறச் சட்டையில் இருந்து காலருக்கு கீழிருந்த இரண்டு பட்டன்கள் தெறித்து விழுந்தது. கண்களைத் திறந்து பார்த்தவளுக்கு அவன் கழுத்தில் இருந்த டாலர்தான் பட்டது. நிமிர்ந்து பார்க்க குனிந்தபடி, “ஆர் யூ ஆல் ரைட்?” என்று சிவந்த உதடுகள் அவளைப் பார்த்து கேட்டது.
கண்கள் கவலையுடன் சுருங்கி இருந்தது.
‘ஹீ இஸ் ஹேண்ட்சம். ஆனால் ஏன் இவனோட ஃபேஸ் மறுபடியும் பெமிலியரா இருக்க மாதிரி இருக்கு?’ என மனோஷாவின் சிந்தனை சென்றது. அவன் பிடித்ததில் மிடியின் டாப் சற்று மேலேறி இருந்தது.
அவள் பதில் சொல்லாமல் இருப்பதைப் பார்த்து அருகில் இருந்த மேசையின் மீது அமர வைத்தவன் இருபக்க தோள்களையும் பிடித்து உலுக்கியவன் மேலே ஏறி இருந்த மிடியின் டாப்ஸையும் இழுத்து விட்டான்.
“ஆர் யூ ஓகே?”
சட்டென்று தன் யோசனையில் இருந்து விடுபட்டவள் இமைகளை ஒன்று புரியாமல் மூடித் திறந்தாள்.
“நான் உன்னை டச் பன்னனும் தொடலை. நீ கீழ குதிக்கறப்ப அடிபட்டா.. சட்டுனு தோணுச்சு அதான் பிடிச்சுட்டேன். சாரி.”
விழிகளை மூடித் திறந்து ஒரு பெருமூச்சு விட்டாள் மனோஷா.
“இட்ஸ் ஓகே. தேங்க்ஸ். சேர் அப்படி ரோல் ஆகும்னு நான் எதிர்பார்க்கலை. லாக் பன்னி இருந்தேன். என்னாச்சுனு தெரியலை. தேங்க்ஸ் அகெய்ன்.” அருகில் நிற்பவனை கையால் தள்ளியபடி மேசையில் இருந்து இறங்கினாள்.
“உனக்கு அடிபடலையே?”
“ஐம் ஆல் ரைட். அதான் நீங்க பிடிச்சுட்டீங்கள்ள..”
தன் ரோலிங்க் சேரை எடுத்துப் போட்டு மீண்டும் அமர்ந்தவள் அவனை அமரும்படி கை காட்டினாள். அவள் எதிரே இருந்த தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து அவளுக்குத் திறந்து கொடுத்தான்.
மறுக்காமல் வாங்கிக் குடித்தவள் அமைதியாக எதிரே இருப்பவனை நோக்கினாள்.
வெண்ணிற சர்ட், பிளாக் பேண்ட், பிளாக் ஷூ, கலையாமல் இடது பக்கம் ஒதுக்கிய கேசம் என ஆபிஸ் லுக்கில் இருந்தான். ஆனால் அவனுடைய இரண்டு பட்டன்கள் மட்டும் சட்டையில் இல்லை.
அவள் கைபட்டு சட்டை கசங்கி இருந்தது.
“சொல்லுங்க.. உங்களுக்கு என்ன வேணும்?”
எதிரில் இருப்பவன் அவளை நம்பாமல் பார்த்தான்.
“நீங்க நினைக்கறதுதான். உங்களுக்கு நான் என்ன செய்யனும்?”
“ஓ காட்! அப்ப இதில் உனக்கு சம்மதமா?”
“ம்ம்ம்.”
“கண்டிப்பா.. நான் என்னோட டாஸ்க்கில் பெயில்தான் நினைச்சேன். பைனலி ஐ காட் இட்.”
தன் கடிகாரத்தைப் பார்த்த மனோஷா ஒரு புன்னகையைப் பரிசளித்தாள்.
“டெக்னிக்கலா நீங்க பெயில் தான். நீங்களும் நானும் சேலஞ்ச் செஞ்ச ஒன் மந்த் டைம் முடிஞ்சு சரியாக பத்து நிமிஷம் ஆச்சு. வின்னர் நான் தான்.”
எதிரில் இருந்தவளை வியப்புடன் பார்த்தான் ஆதித்.
“வாட்? எனக்கு டைம் ரொம்ப இம்பார்டண்ட். அதுவும் சேலஞ்ச்க்கு, நீங்க தோத்துட்ட காரணத்தால் உங்க விஷ் நான் நிறைவேத்துறேன். சொல்லுங்க? நான் என்ன செய்யனும்?”
“அது மட்டும்தான் ரீசனா? இல்லை முன்னாடியே நீ டிசைட் பன்னிட்டு சேலஞ்சில் ஜெயிக்கனும் அப்படிங்கறதுக்காக…”
அவள் முறைத்ததில் அதன் பின் வாயை மூடிக் கொண்டான் ஆதித்.
“அப்படியே இருந்தாலும் அது இப்ப தேவை இல்லை. உங்க பிராபளத்தை கேட்டே ஆகனும்னு என்னோட பிரண்ட் ஸ்ட்ராங்கா ரெகமண்ட் பன்னி இருக்காரு.”
“ அப்ப உங்க பிரண்டுகிட்ட எல்லாம் பேசற அளவுக்கு என்னோட பர்சுவேசன் இருந்துருக்கு.” அவன் குரலில் சிறிதும் அலட்சியமோ திமிரோ வெளிப்படவில்லை. அமைதியாக பணிவான தொனியில் ஒலித்தது. ஆனால் அது எதிராளியின் மனதில் ஆழ்ந்த பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது.
ஆனால் அதை முகத்தில் காட்டி விட்டால் அது மனோஷா இல்லையே. அவன் சரியாக கூறி விட்டாலும் அதிலிருந்து மனோஷாவுக்கு தப்பிக்கத் தெரியும்.
“கேஸ் டிஸ்கஷன். சொல்லுங்க இப்ப விஷயத்திற்கு வருவோம்.”
“இங்க வேண்டாம். கேன் வீ கோ அவுட்? ஒரு ஐஸ்கீரிம் சாப்பிட்டு பேசலாமா?”
கண்களைச் சுருக்கி அவனைப் பார்த்தாள்.
“விஷயம் பெரிசு போல. என்னோட பீஸ் எவ்வளவு தெரியுமா?”
“தெரியும்.”
“ஐ வில் கிவ்யூ ஃபைவ் லேக்ஸ்.”
“வாட்?” தன் நாற்காலியில் இருந்து எழுந்து விட்டாள் மனோஷா. ஆனால் அதற்கு மாறாக அமைதியாக அமர்ந்திருந்தான் ஆதித்.
“யெஸ்.. அது பத்தலைனா எய்ட் லேக்ஸ்?”
“ஓ மை காட். ஆர் யூ ரிச்?”
“நோ.” மறுத்தான் ஆதித்.
“இப்ப தான் உங்க மேல எனக்கு ரொம்ப சந்தேகமா இருக்கு?”
“என்னோட சேவிங்க்ஸ் அமவுண்ட்.”
“ஹே வாட் ஆர் யூ சேயிங்க்? அப்படி என்ன விஷயம்?”
“இருக்கு. அதுக்கு நீ கொஞ்ச நாள் கோயம்புத்தூரில் இல்லாத மாதிரி இருக்கும். ஆனால் இந்த விஷயம் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம். அதுக்காக நான் என்ன வேணாலும் செய்ய தயாராக இருக்கேன்.”
மனோஷா அவனது முக பாவனையும், குரலில் இருந்த உறுதியையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“பர்ஸ்ட் ஒரு விஷயம் எனக்குக் கிளியரா தெரியனும். இது என்னை உன்னை அடிச்சதுக்காக பழிவாங்கப் போடற திட்டமா?”
“ஏன்மா நீ நிறைய ஆன்ட்டி ஹிரோ படம் பார்ப்பயோ?”
“ நிறைய கேஸ் ஸ்டீஸ் படிப்பேன். தட்ஸ் ஆல்.”
“நிச்சயமா இல்லை. அந்த மாதிரி ஆளும் நான் இல்லை. அந்த இன்சிடெண்டுக்கு அப்புறம் உன்னைப் பார்க்கவே கூடாதுனு முடிவில் இருந்தேன். ஆனாலும் இதுக்கு நீதான் சூட்டபிள் அப்படினு தோணுச்சு. சரி ஐஸ்கீரிம் பார்லர் போயிட்டு பேசுவோமா?”
இருவரும் சித்ராவில் இருந்த ஒரு ஐஸ்கீரிம் பார்லரில் அமர்ந்திருந்திருந்தனர். ஆதித் மெதுவாக விஷயத்தைச் சொல்ல மனோஷாவின் நாக்கில் அந்த ஐஸ்கீரிம் இனிக்கவில்லை.
-ஊஞ்சலாடும்..
