மொழி 10 (1)
கரையோரம் படர்ந்திருந்த அந்த ரோசா வண்ண மலர்களில் சில மலர்கள், காற்றில் உந்தப் பட்டுக் கடலினுள் சென்று விழ, அந்த மலர்களை மீண்டும் அள்ளி வந்து கரோயோடு சேர்க்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தன கடல் அலைகள்.
மலர்களோடு வந்த கடல் அலைகள் கரையைத் தழுவிச் செல்வதையே வேடிக்கை பார்த்தபடி மரக்குற்றி ஒன்றில் அமர்ந்திருந்தாள் தேனு.
அதே குற்றியில் சற்று இடைவெளி விட்டு அமர்ந்திருந்தான் இசை. நெடு நேரமாக இருவரும் மௌனத் தவத்தில் இருக்க, அந்தத் தவத்தினை தேனுவே மெல்லக் கலைத்தாள்.
"ஏதவோ கதைக்கோணும் எண்டு சொல்லீட்டு.. இப்புடி சைலன்டா இருந்தால் என்ன அர்த்தம்.."
"கதைக்க வந்த விஷயத்தை எப்புடி ஆரம்பிக்கிறதுன்டு யோசிக்கிறேனென்டு அர்த்தம்.."
"ஓ.."
"ம்ம்.."
"இன்னும் யோசிச்சு முடியலியோ.."
எனத் தேனு கேட்டு முடிக்கும் போதே, இசைக்குத் தெரிந்த நண்பர்கள் இருவர் அவனை நோக்கி வந்து சேர்ந்தார்கள்.
அவர்கள் இருவரும் தங்களுக்கு நடுவில் வந்ததால்,தேனுவிடம் மனம் விட்டுப் பேச நினைத்ததைப் பேச முடியவில்லையே என்கிற கடுப்பு இசைக்கு.
"டேய் மச்சான் இங்க என்னடா செய்றாய்.."
"ஆ.. கத்தரிக்காய் புடலங்காய் வாங்கலாம் என்டு வந்தனான்.."
"அது சரி.. கடற்கரையில அது எல்லாமா விளையுது.."
"ஓமோம் அது தான் விளையது.."
"அது சரி.. சிஸ்டர் யாரு உன்னோட ஆளோ.."
என வந்தவர்கள் கேட்க, ஒரு கணம் திடுக்கிட்டுப் போய்த் தேன்மதியைப் பார்த்தவன், அவளும் தன்னைத் திடுக்கிட்டுப் போய்ப் பார்ப்பதைப் பார்த்ததும், கொஞ்சம் கூட தாமதிக்காமல்
"ஓம்.. எப்புடிக் கண்டு பிடிச்சீங்கள்.."
என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் தேன்மதியைப் பார்த்தான்.
அவளோ பதில் சொல்லாமல் அவனை முறைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
"முயல் பிடிக்கிற நாயை மூஞ்சையைப் பாத்தா தெரியுமேடா.. அது தான் சிஸ்டரைப் பாக்கும் போது உன்ரை கண்ணுக்குள்ள காதல் பொங்கி வழியுதே பிறகென்ன.."
"ஓ.. அது வேறை உங்கடை கண்ணுகளுக்குத் தெரியுதா.."
"தெரியாம பின்னே.. எங்கடை வேலையே அது தானே.."
"தெரியுதில்லே.. பிறகென்ன சிவபூசைக்குள்ள எருமை மாதிரி.. நிண்டு கொண்டு கொஞ்சம் தனிய விட்டிட்டுப் போறது.."
"அதென்னடா சிவபூசைக்குள்ள எருமை.. அது கரடி எல்லோ.."
"நீங்கள் ரெண்டு பேரும் எருமை தானே.."
"அது சரி இதுக்கு மேல நிண்டால்.. பிடிச்சுக் கடலுக்க போட்டாலும் போட்ருவாய் நீ.. நாங்கள் போய்த் தொலையிறம்.. நீ உன்ரை காதல் பயிரை வளரு.."
"நீங்கள் விட்டாத் தானே வளக்க.."
"கல்யாணத்துக்கு மறக்காமச் சொல்லுடா.."
"சீக்கிரமா இடத்தைக் காலி செஞ்சீங்கன்னா சொல்றதைப் பத்தி யோசனை செய்யப்படும்.."
என இசை முடிப்பதற்குள், அந்த இடத்தை விட்டு அவனது நண்பர்கள் ஓடியே போய் விட்டார்கள்.
அவர்கள் சென்ற பிற்பாடு, இசையைப் பிலுபிலுவெனப் பிடித்துக் கொண்டாள் தேன்மதி.
"என்ன நீங்கள்.."
"என்ன நான்.."
"என்னையப் பாத்து அவையள் உங்கடை ஆளோ எண்டு கேக்க ஓம் எண்டு சொல்லுறியள்.."
"சரி நான் தான் ஓம் எண்டு சொன்னான்.. நீ டக்கெண்டு இல்லை எண்டு சொல்ல வேண்டியது தானே.."
"அது.."
"ஆ என்ன அது.."
"நீங்கள் ஏன் இல்லை எண்டு சொல்லேல்லை.."
"இல்லை எண்டால் தானே இல்லை எண்டு சொல்லோணும்.."
என்றவனின் பதிலில் வேகமாக எழுந்தவள், அங்கிருந்து செல்ல முயல, அவள் எழுந்த வேகத்தில் அவளது வலது பக்கத் தொடை வலி காணவே, கால் தடுமாறிக் கீழே விழப் போனவளை, மெல்லத் தாங்கித் தன் மடியில் அமர்த்திக் கொண்டான் இசை.
சில நிமிடங்கள் அவன் மடியில் இருந்து தன்னை ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டவள், அதன் பின்னரே தான் இருக்கும் நிலையை உணர்ந்து பதறிக் கொண்டு மீண்டும் வேகமாக எழப் போக, சட்டென்று அவளைப் பிடித்துக் கொண்டான் இசை.
"இரு இரு.. திரும்ப வேகமா எழும்பி விழுந்து வைக்காத.. நானே இறக்கி இருத்தி விடுறன்.."
என்று கொண்டே அவளை மெல்லத் தூக்கி அந்தக் குற்றியில் அமர வைக்கப் போனான் அவன்.
அந்த நேரத்தில் கைகளைக் கோர்த்தபடி வான்மதியும் தமிழ்பரிதியும் தங்களை நோக்கி வருவதைப் பார்த்த தேன்மதியோ சங்கடத்தில் நெளிந்தாள்.
"ஏய்.. நெளியாதடி நீ நெளியிற நெளிவுக்கு கீழ எங்கயும் போட்டுறப் போறன்.."
என இசை சொல்ல, இவன் செய்யக் கூடியவன் தான் என்பது போல, சட்டென்று அவனை இறுகப் பற்றிக் கொண்டாள் தேனு.
அருகில் வந்ததும் தேனுவின் முகத்தில் தெரிந்த வலியின் கோடுகளில்
"என்ன தேனுக்குட்டீ.. கால் ஏதும் நோகுதோ.."
எனப் பதறிக் கொண்டு வந்தான் தமிழ்.
"கொஞ்சம் நோகுது தான் தமிழ்த்தான்.."
"ஏன் என்ன நடந்த.."
"அது.. ஒண்டுமில்லை தமிழத்தான்.."
"உன்ரை முகமே சரியில்லையே.. இவன் ஏதாச்சும் வம்பிழுத்தவனோ.."
"சே சே.. அப்புடி எல்லாம் இல்லை.."
என வேகமாகச் சொன்ன தேன்மதியை, இமைக்காமல் பார்த்திருந்தான் இசை.
தம்பியின் பார்வையில் எதையோ புரிந்து கொண்ட தமிழ்
"உனக்கு நடக்கக் கஷ்டமா இருக்கும்.. ஆட்டோ பிடிச்சு விடுறன்.. நீ அக்காவோட வீட்டை போ.."
என்று கொண்டே ஆட்டோ ஒன்றை வரவழைத்து தமக்கை தங்கை இருவரையும் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்து விட்டுத் தம்பியின் பக்கம் திரும்பினான்.
"என்னடா நடக்குது இங்க.."
"என்ன நடக்குது.. அங்கா ஒரு நாய் நடக்குது.. பக்கத்துல மனுஷர் நடக்கினம்.. அவ்வளவு ஏன் இப்பக் கொஞ்சம் முதல் நீங்களும் கூட நடந்து தானே வந்தனீங்கள்.."
"பார்ரா.. என்ரை தம்பிக்கு சமாளிக்கச் சுத்தமாவே வருகுது இல்லை.."
"தெரியுதில்லே பிறகு என்ன கேள்வியாம்.."
"சரி சொல்லு.. தேனுட்டை உன்னோட லவ்வை சொல்லீட்டியோ.."
"எப்புடிண்ணா.. எப்புடி உங்களுக்குத் தெரியும் நான் அவளை லவ் பண்றது.."
"அதென்ன பெரிய விஷயம்.. அது தான்.."
"போதும் நிப்பாட்டுங்கோ.. இப்ப என்ன முயல் பிடிக்கிற நாயை மூஞ்சியைப் பாத்தாத் தெரியும் எண்டு சொல்லப் போறியள் அப்புடித் தானே.."
"கரெக்டு.."
"இப்போ யாரு முயல் யாரு நாயி.."
"அதெல்லாம் நான் சொல்ல மாட்டன்.."
"அப்புறம்.."
"நீ சொல்லு உன்னோட காதல் கதையை.."
"என்னத்தைச் சொல்ல.. அவ ஏத்துக்குவாளோ இல்லையோனு உள்ளூர பதட்டமா இருக்கு.. இருந்தாலும் ஒரு நம்பிக்கை.."
"அது சரி.. எப்ப பாரு கீரியும் பாம்பும் மாதிரி நம்மக்கிட்டே சண்டையாப் போடுறவன் தீடீரெண்டு வந்து.. லவ்வை சொன்னா எந்தப் பொண்ணு தான் ஏத்துப்பா சொல்லு.."
"அப்போ என்னதாண்ணா செய்யிறது.."
"அண்ணா உனக்கு ஐடியா குடுக்கிறேன்.."
"அடிகிடி வாங்க வேண்டிய தேவை வராதே.."
"சே சே.. அந்தளவுக்கு போகாது.."
"அப்புடியெண்டால் சரி தான்.. சொல்லுங்கோ அந்த ஐடியாவைக் கேப்பம்.."
"இப்போ நீயாப் போய் காதலை சொன்னால் தானே தேனு அடிக்க வரும் எண்டு யோசிக்கிறாய்.."
"நிஜமாவே அடிப்பாளா அண்ணா.."
"சொல்ல ஏலாது எல்லோ.."
"அதுவும் சரி தான்.. சரி சொல்லுங்கோ.. நானா போய் சொன்னால் அடிக்க வருவாள் எண்டால்.. வேறை ஆரைத் தூது விடுறது.."
"அம்மாவை விடுவம்.."
"அவா என்னைய ஓட விட்டு அடிக்கவா.."
"அப்புடி இல்லைடா.. அம்மாட்டைப் போயி அம்மா நானு தேனுவை விரும்புறன் அவளை எனக்குக் கட்டித் தருவீங்களானு கேளு.."
"கேட்டா.."
"கேட்டுப் பாரு.."
"அதுவும் சரி தான்.."
"சரி இப்ப சொல்லு.. எப்போ காதல் கடல்ல தொபுக்கடீரெண்டு குதிச்சனீ.."
"அது தான் எனக்கே தெரியாத சங்கதி.. எப்ப பாரு அவளோட சண்டைக்குப் போய் தனகிறது தான் எனக்கு வேலை.. எப்ப அவளைக் காதலிக்க தொடங்கினேன்னு தெரியலை.."
"ஏதோ ரெண்டு பேரும் பிடுங்குப்பாடு இல்லாமல் சேர்ந்தால் சரி தான்.."
"ஆனா ஒரு விஷயம் மட்டும் அண்ணா.. அவ வாழ்க்கையில கண்டு வந்த கஷ்டங்களைக் கேட்டதும் கொஞ்சம் உள்ளுக்க ஒரு மாதிரி போயிட்டுது.. அதைக் கேட்ட பிறகு அவளோட சண்டைக்குப் போறதை நான் விட்டால்.. அதை அவளால ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.. எங்க தன்ரை வாழ்க்கையில நடந்த கஷ்டங்களால தான் நான் தன்னில அனுதாபம் காட்டுறனோன்டு அவளுக்குத் தோணக்கூடாதெல்லோ.. அதோட அவளோட தனகாட்டிக்கு எனக்குத் தூக்கமே வராதண்ணா.. கடைசியா இப்ப நான் எடுத்த முடிவு அவளோட சண்டை போட்டுக் கொண்டே அவளுக்கு எப்பவுமே நான் துணையா இருக்கோணும் எண்டது மட்டும் தான் அண்ணா.."
"எனக்கு உன்னோட மனசு புரியுது இசை.. கண்டிப்பா அவ உன்னைய ஏத்துப்பாடா.. வா அம்மாவோட காதுல போட்டு வைப்பம்.."
என்று கொண்டே தன் தம்பியுடையானை அழைத்துக் கொண்டு வீடு நோக்கிப் புறப்பட்டான் தமிழ்.
அவர்கள் இருவரும் வீட்டினுள் நுழையும் போதே, அம்பிகையும் அமுதாவும் ஏதோ காரசாரமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
அவர்கள் இருவரும் வீட்டினுள் நுழைந்ததை மற்ற இருவரையும் கவனிக்கவில்லை.
"அம்மா.. உங்களுக்கு என்ன தான் பிரச்சினை சொல்லுங்கோ.."
"எனக்கு என்ன பிரச்சினை.. உங்களுக்குத் தான் பிரச்சினை எண்டு நினைக்கிறன்.. மூத்தவனுக்குத் தான் உங்கடை இஷ்டம் போல கலியாணம் நடத்தப் போறியள்.. சின்னவனுக்கு எண்டாலும் நான் வரன் பாக்கக் கூடாதோ சொல்லு.."
"நல்லா பாருங்கோவன் ஆர் உங்களை வேண்டாம் எண்டு சொன்னது.. ஆனா அவனுக்கு எண்டும் ஏதாச்சும் விருப்பம் இருக்குமெல்லோ.. அவன் ஆரும் பிள்ளையை விரும்பியிருந்தால் உங்கடை பாட்டுல வரன் பாத்து வீண் மனஸ்தாபங்கள் தான் மிஞ்சும்.. அதனால அவனிட்டை ஒரு வார்த்தை கேட்டிட்டுப் பாருங்கோண்டு தானே சொல்லுறன் அம்மா.."
"அவனிட்டை என்னடி கேக்கிறது.. அவன் நான் சொன்னால் மற்றக் கதை கதைக்கவே மாட்டான்.. அதோட அவன் ஒண்டும் உந்த லவ்வு கிவ்வு எண்டு போக மாட்டான் சரியோ.."
"உங்கடைபாட்டில ஒரு முடிவு எடுத்திட்டுப் பிறகு முகத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு தான் நிக்கப் போறியள் நீங்கள்.."
"அதையும் ஒருக்காப் பாப்பம்.."
"என்ரை சிவனே.. உங்களுக்கு என்ன தான் நடந்தது.. நல்லாத் தானேம்மா இருந்தனீங்கள்.. கொஞ்ச நாளாவே உங்கடை எண்ணம் கதை ஒண்டுமே சரியில்லை.. ஆரவோ உங்களுக்குச் செய்வினை சூனியம் வைச்சிட்டாங்கள் எண்டு நினைக்கிறன்.."
என்று அமுதா அலுத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, அவர்களுக்கு அருகில் வந்து நின்றான் இசை.
"அவனே வந்திட்டான்.. அவன் பார் நான் சொல்லுறதை தான் கேப்பான்.. இசைக்குட்டீ இங்க பாரன்.."
"அம்மம்மா.. நான் தேனுவை விரும்புறன்.. அவளைத் தான் கல்யாணம் செய்யப் போறன்.. அதனால நீங்கள் கஷ்டப் பட்டு எனக்கு வரன் பாக்க வேண்டாம்.."
"என்னடா உளறுறாய்.. அவளுக்கும் உனக்கும் எத்தினை வயசு வித்தியாசம்.. அதோட அவளுந்தை கால் வேறை பிரச்சினை.."
"உங்களுக்கு அவளிந்தை வயசு பிரச்சினையோ இல்லாட்டிங்கு அவளிந்தை கால் பிரச்சினையோ.."
"ரெண்டுமே பிரச்சினை தான்.."
"எனக்கு அது பிரச்சினை இல்லை அம்மம்மா.. எனக்கு அவள் தான் எண்டு எப்பவோ முடிவு செய்திட்டன்.."
"அப்ப இந்த வீட்டுல பெரிய மனுஷி எண்டு நான் இருக்கிறதால எனக்கென்ன மரியாதை.."
"ஒரு கேள்வி கேக்கவா.. உங்களுக்கும் ஐயாவுக்கும் எத்தினை வயசு வித்தியாசம் அம்மம்மா.."
"அது.."
"என்ன அது.. பத்து வயசு வித்தியாசம்.. எனக்கும் அவளுக்கும் உங்கடை ஜோடியை விட ஒண்டு தானே குறைவு.. அதோட ஐயா நடக்கவே மாட்டாத ஆள் எண்டு தெரிஞ்சு தானே அவருக்குக் கழுத்தை நீட்டினீங்கள்.."
"அதெல்லாம் அந்தக் காலம்.."
"வேண்டாம் அம்மம்மா.. நான் உங்கடை மனசை நோகடிக்க விரும்பேல்லை.. நீங்களும் என்ரை மனசை நோகடிக்க மாட்டீங்கன்னு நினைக்கிறன்.."
என அத்தோடு அந்தப் பேச்சு வார்த்தை முடிந்தது என்பது போலத் தாயின் பக்கம் திரும்பினான் இசை.
"அம்மா.. நான் ஏதாவது தப்பாக் கதைச்சிட்டன் எண்டு நீங்கள் நினைக்கிறிங்களோ.."
"சத்தியமா நான் அப்புடி நினைக்கேல்லை.. இன்னும் சொல்லப் போனால் தேனுவை நீ கலியாணம் செய்தால் சந்தோஷப் படுற முதல் ஆள் நானாத் தான் இருப்பன்.."
"ரொம்ப ரொம்ப நன்றிம்மா.."
"நான் எப்பவுமே தமிழுக்கு ஒருமாதிரி உனக்கு ஒருமாதிரி நடந்து கொள்ளவே மாட்டன்.. எனக்கு ரெண்டு பேரும் ஒண்டு தான்.. உங்கடை சந்தோஷம் எங்க இருக்குதோ அங்க தான் என்ரை சந்தோஷமும் இருக்கும்.."
என்ற தாயை இசை இறுக அணைத்துக் கொள்ள, சற்றே தள்ளி நின்றிருந்த அம்பிகையைத் தமிழ் அணைத்துக் கொண்டான்.
அவனது அணைப்பில் இருந்து விலக முயன்றவரை இறுகக் கட்டிக் கொண்டு
"எங்கடை அம்மம்மாக் குட்டி நல்ல பிள்ளை எல்லோ.. அவா எங்களை நல்ல விஷயங்கள் சொல்லிக் குடுத்துத் தானே வளத்தவா.. பிறகு அவாவே திடீரெண்டு இப்புடி எல்லாம் நடந்து கொள்ளலாமோ.. நீங்கள் தானே சொல்லிக் குடுத்தனீங்கள் மனுஷரோட குணத்தை மட்டும் தான் பாக்க வேணும் மற்றக் குறையளைப் பாக்கவே கூடாதெண்டு.."
எனக் கேட்ட தமிழின் வார்த்தைகளில், நிஜமாகவே அம்பிகை மனங்கலங்கித் தான் போனார்.
'என் பேரன் சொல்வது சரி தானே.. நான் எப்போது இப்படி ஆனேன்.. நல்லூரானே நல்ல காலம் என்ரை பேரன்ரை சொல்லு மூலமா என்ரை கண்ணைத் திறந்து விட்டியே..'
என நினைத்துக் கொண்டவர், தான் பேசியதற்கு தன் மகளிடமும் சின்னப் பேரனிடமும் மன்னிப்புக் கேட்கவும் தவறவில்லை.
கரையோரம் படர்ந்திருந்த அந்த ரோசா வண்ண மலர்களில் சில மலர்கள், காற்றில் உந்தப் பட்டுக் கடலினுள் சென்று விழ, அந்த மலர்களை மீண்டும் அள்ளி வந்து கரோயோடு சேர்க்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தன கடல் அலைகள்.
மலர்களோடு வந்த கடல் அலைகள் கரையைத் தழுவிச் செல்வதையே வேடிக்கை பார்த்தபடி மரக்குற்றி ஒன்றில் அமர்ந்திருந்தாள் தேனு.
அதே குற்றியில் சற்று இடைவெளி விட்டு அமர்ந்திருந்தான் இசை. நெடு நேரமாக இருவரும் மௌனத் தவத்தில் இருக்க, அந்தத் தவத்தினை தேனுவே மெல்லக் கலைத்தாள்.
"ஏதவோ கதைக்கோணும் எண்டு சொல்லீட்டு.. இப்புடி சைலன்டா இருந்தால் என்ன அர்த்தம்.."
"கதைக்க வந்த விஷயத்தை எப்புடி ஆரம்பிக்கிறதுன்டு யோசிக்கிறேனென்டு அர்த்தம்.."
"ஓ.."
"ம்ம்.."
"இன்னும் யோசிச்சு முடியலியோ.."
எனத் தேனு கேட்டு முடிக்கும் போதே, இசைக்குத் தெரிந்த நண்பர்கள் இருவர் அவனை நோக்கி வந்து சேர்ந்தார்கள்.
அவர்கள் இருவரும் தங்களுக்கு நடுவில் வந்ததால்,தேனுவிடம் மனம் விட்டுப் பேச நினைத்ததைப் பேச முடியவில்லையே என்கிற கடுப்பு இசைக்கு.
"டேய் மச்சான் இங்க என்னடா செய்றாய்.."
"ஆ.. கத்தரிக்காய் புடலங்காய் வாங்கலாம் என்டு வந்தனான்.."
"அது சரி.. கடற்கரையில அது எல்லாமா விளையுது.."
"ஓமோம் அது தான் விளையது.."
"அது சரி.. சிஸ்டர் யாரு உன்னோட ஆளோ.."
என வந்தவர்கள் கேட்க, ஒரு கணம் திடுக்கிட்டுப் போய்த் தேன்மதியைப் பார்த்தவன், அவளும் தன்னைத் திடுக்கிட்டுப் போய்ப் பார்ப்பதைப் பார்த்ததும், கொஞ்சம் கூட தாமதிக்காமல்
"ஓம்.. எப்புடிக் கண்டு பிடிச்சீங்கள்.."
என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் தேன்மதியைப் பார்த்தான்.
அவளோ பதில் சொல்லாமல் அவனை முறைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
"முயல் பிடிக்கிற நாயை மூஞ்சையைப் பாத்தா தெரியுமேடா.. அது தான் சிஸ்டரைப் பாக்கும் போது உன்ரை கண்ணுக்குள்ள காதல் பொங்கி வழியுதே பிறகென்ன.."
"ஓ.. அது வேறை உங்கடை கண்ணுகளுக்குத் தெரியுதா.."
"தெரியாம பின்னே.. எங்கடை வேலையே அது தானே.."
"தெரியுதில்லே.. பிறகென்ன சிவபூசைக்குள்ள எருமை மாதிரி.. நிண்டு கொண்டு கொஞ்சம் தனிய விட்டிட்டுப் போறது.."
"அதென்னடா சிவபூசைக்குள்ள எருமை.. அது கரடி எல்லோ.."
"நீங்கள் ரெண்டு பேரும் எருமை தானே.."
"அது சரி இதுக்கு மேல நிண்டால்.. பிடிச்சுக் கடலுக்க போட்டாலும் போட்ருவாய் நீ.. நாங்கள் போய்த் தொலையிறம்.. நீ உன்ரை காதல் பயிரை வளரு.."
"நீங்கள் விட்டாத் தானே வளக்க.."
"கல்யாணத்துக்கு மறக்காமச் சொல்லுடா.."
"சீக்கிரமா இடத்தைக் காலி செஞ்சீங்கன்னா சொல்றதைப் பத்தி யோசனை செய்யப்படும்.."
என இசை முடிப்பதற்குள், அந்த இடத்தை விட்டு அவனது நண்பர்கள் ஓடியே போய் விட்டார்கள்.
அவர்கள் சென்ற பிற்பாடு, இசையைப் பிலுபிலுவெனப் பிடித்துக் கொண்டாள் தேன்மதி.
"என்ன நீங்கள்.."
"என்ன நான்.."
"என்னையப் பாத்து அவையள் உங்கடை ஆளோ எண்டு கேக்க ஓம் எண்டு சொல்லுறியள்.."
"சரி நான் தான் ஓம் எண்டு சொன்னான்.. நீ டக்கெண்டு இல்லை எண்டு சொல்ல வேண்டியது தானே.."
"அது.."
"ஆ என்ன அது.."
"நீங்கள் ஏன் இல்லை எண்டு சொல்லேல்லை.."
"இல்லை எண்டால் தானே இல்லை எண்டு சொல்லோணும்.."
என்றவனின் பதிலில் வேகமாக எழுந்தவள், அங்கிருந்து செல்ல முயல, அவள் எழுந்த வேகத்தில் அவளது வலது பக்கத் தொடை வலி காணவே, கால் தடுமாறிக் கீழே விழப் போனவளை, மெல்லத் தாங்கித் தன் மடியில் அமர்த்திக் கொண்டான் இசை.
சில நிமிடங்கள் அவன் மடியில் இருந்து தன்னை ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டவள், அதன் பின்னரே தான் இருக்கும் நிலையை உணர்ந்து பதறிக் கொண்டு மீண்டும் வேகமாக எழப் போக, சட்டென்று அவளைப் பிடித்துக் கொண்டான் இசை.
"இரு இரு.. திரும்ப வேகமா எழும்பி விழுந்து வைக்காத.. நானே இறக்கி இருத்தி விடுறன்.."
என்று கொண்டே அவளை மெல்லத் தூக்கி அந்தக் குற்றியில் அமர வைக்கப் போனான் அவன்.
அந்த நேரத்தில் கைகளைக் கோர்த்தபடி வான்மதியும் தமிழ்பரிதியும் தங்களை நோக்கி வருவதைப் பார்த்த தேன்மதியோ சங்கடத்தில் நெளிந்தாள்.
"ஏய்.. நெளியாதடி நீ நெளியிற நெளிவுக்கு கீழ எங்கயும் போட்டுறப் போறன்.."
என இசை சொல்ல, இவன் செய்யக் கூடியவன் தான் என்பது போல, சட்டென்று அவனை இறுகப் பற்றிக் கொண்டாள் தேனு.
அருகில் வந்ததும் தேனுவின் முகத்தில் தெரிந்த வலியின் கோடுகளில்
"என்ன தேனுக்குட்டீ.. கால் ஏதும் நோகுதோ.."
எனப் பதறிக் கொண்டு வந்தான் தமிழ்.
"கொஞ்சம் நோகுது தான் தமிழ்த்தான்.."
"ஏன் என்ன நடந்த.."
"அது.. ஒண்டுமில்லை தமிழத்தான்.."
"உன்ரை முகமே சரியில்லையே.. இவன் ஏதாச்சும் வம்பிழுத்தவனோ.."
"சே சே.. அப்புடி எல்லாம் இல்லை.."
என வேகமாகச் சொன்ன தேன்மதியை, இமைக்காமல் பார்த்திருந்தான் இசை.
தம்பியின் பார்வையில் எதையோ புரிந்து கொண்ட தமிழ்
"உனக்கு நடக்கக் கஷ்டமா இருக்கும்.. ஆட்டோ பிடிச்சு விடுறன்.. நீ அக்காவோட வீட்டை போ.."
என்று கொண்டே ஆட்டோ ஒன்றை வரவழைத்து தமக்கை தங்கை இருவரையும் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்து விட்டுத் தம்பியின் பக்கம் திரும்பினான்.
"என்னடா நடக்குது இங்க.."
"என்ன நடக்குது.. அங்கா ஒரு நாய் நடக்குது.. பக்கத்துல மனுஷர் நடக்கினம்.. அவ்வளவு ஏன் இப்பக் கொஞ்சம் முதல் நீங்களும் கூட நடந்து தானே வந்தனீங்கள்.."
"பார்ரா.. என்ரை தம்பிக்கு சமாளிக்கச் சுத்தமாவே வருகுது இல்லை.."
"தெரியுதில்லே பிறகு என்ன கேள்வியாம்.."
"சரி சொல்லு.. தேனுட்டை உன்னோட லவ்வை சொல்லீட்டியோ.."
"எப்புடிண்ணா.. எப்புடி உங்களுக்குத் தெரியும் நான் அவளை லவ் பண்றது.."
"அதென்ன பெரிய விஷயம்.. அது தான்.."
"போதும் நிப்பாட்டுங்கோ.. இப்ப என்ன முயல் பிடிக்கிற நாயை மூஞ்சியைப் பாத்தாத் தெரியும் எண்டு சொல்லப் போறியள் அப்புடித் தானே.."
"கரெக்டு.."
"இப்போ யாரு முயல் யாரு நாயி.."
"அதெல்லாம் நான் சொல்ல மாட்டன்.."
"அப்புறம்.."
"நீ சொல்லு உன்னோட காதல் கதையை.."
"என்னத்தைச் சொல்ல.. அவ ஏத்துக்குவாளோ இல்லையோனு உள்ளூர பதட்டமா இருக்கு.. இருந்தாலும் ஒரு நம்பிக்கை.."
"அது சரி.. எப்ப பாரு கீரியும் பாம்பும் மாதிரி நம்மக்கிட்டே சண்டையாப் போடுறவன் தீடீரெண்டு வந்து.. லவ்வை சொன்னா எந்தப் பொண்ணு தான் ஏத்துப்பா சொல்லு.."
"அப்போ என்னதாண்ணா செய்யிறது.."
"அண்ணா உனக்கு ஐடியா குடுக்கிறேன்.."
"அடிகிடி வாங்க வேண்டிய தேவை வராதே.."
"சே சே.. அந்தளவுக்கு போகாது.."
"அப்புடியெண்டால் சரி தான்.. சொல்லுங்கோ அந்த ஐடியாவைக் கேப்பம்.."
"இப்போ நீயாப் போய் காதலை சொன்னால் தானே தேனு அடிக்க வரும் எண்டு யோசிக்கிறாய்.."
"நிஜமாவே அடிப்பாளா அண்ணா.."
"சொல்ல ஏலாது எல்லோ.."
"அதுவும் சரி தான்.. சரி சொல்லுங்கோ.. நானா போய் சொன்னால் அடிக்க வருவாள் எண்டால்.. வேறை ஆரைத் தூது விடுறது.."
"அம்மாவை விடுவம்.."
"அவா என்னைய ஓட விட்டு அடிக்கவா.."
"அப்புடி இல்லைடா.. அம்மாட்டைப் போயி அம்மா நானு தேனுவை விரும்புறன் அவளை எனக்குக் கட்டித் தருவீங்களானு கேளு.."
"கேட்டா.."
"கேட்டுப் பாரு.."
"அதுவும் சரி தான்.."
"சரி இப்ப சொல்லு.. எப்போ காதல் கடல்ல தொபுக்கடீரெண்டு குதிச்சனீ.."
"அது தான் எனக்கே தெரியாத சங்கதி.. எப்ப பாரு அவளோட சண்டைக்குப் போய் தனகிறது தான் எனக்கு வேலை.. எப்ப அவளைக் காதலிக்க தொடங்கினேன்னு தெரியலை.."
"ஏதோ ரெண்டு பேரும் பிடுங்குப்பாடு இல்லாமல் சேர்ந்தால் சரி தான்.."
"ஆனா ஒரு விஷயம் மட்டும் அண்ணா.. அவ வாழ்க்கையில கண்டு வந்த கஷ்டங்களைக் கேட்டதும் கொஞ்சம் உள்ளுக்க ஒரு மாதிரி போயிட்டுது.. அதைக் கேட்ட பிறகு அவளோட சண்டைக்குப் போறதை நான் விட்டால்.. அதை அவளால ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது.. எங்க தன்ரை வாழ்க்கையில நடந்த கஷ்டங்களால தான் நான் தன்னில அனுதாபம் காட்டுறனோன்டு அவளுக்குத் தோணக்கூடாதெல்லோ.. அதோட அவளோட தனகாட்டிக்கு எனக்குத் தூக்கமே வராதண்ணா.. கடைசியா இப்ப நான் எடுத்த முடிவு அவளோட சண்டை போட்டுக் கொண்டே அவளுக்கு எப்பவுமே நான் துணையா இருக்கோணும் எண்டது மட்டும் தான் அண்ணா.."
"எனக்கு உன்னோட மனசு புரியுது இசை.. கண்டிப்பா அவ உன்னைய ஏத்துப்பாடா.. வா அம்மாவோட காதுல போட்டு வைப்பம்.."
என்று கொண்டே தன் தம்பியுடையானை அழைத்துக் கொண்டு வீடு நோக்கிப் புறப்பட்டான் தமிழ்.
அவர்கள் இருவரும் வீட்டினுள் நுழையும் போதே, அம்பிகையும் அமுதாவும் ஏதோ காரசாரமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
அவர்கள் இருவரும் வீட்டினுள் நுழைந்ததை மற்ற இருவரையும் கவனிக்கவில்லை.
"அம்மா.. உங்களுக்கு என்ன தான் பிரச்சினை சொல்லுங்கோ.."
"எனக்கு என்ன பிரச்சினை.. உங்களுக்குத் தான் பிரச்சினை எண்டு நினைக்கிறன்.. மூத்தவனுக்குத் தான் உங்கடை இஷ்டம் போல கலியாணம் நடத்தப் போறியள்.. சின்னவனுக்கு எண்டாலும் நான் வரன் பாக்கக் கூடாதோ சொல்லு.."
"நல்லா பாருங்கோவன் ஆர் உங்களை வேண்டாம் எண்டு சொன்னது.. ஆனா அவனுக்கு எண்டும் ஏதாச்சும் விருப்பம் இருக்குமெல்லோ.. அவன் ஆரும் பிள்ளையை விரும்பியிருந்தால் உங்கடை பாட்டுல வரன் பாத்து வீண் மனஸ்தாபங்கள் தான் மிஞ்சும்.. அதனால அவனிட்டை ஒரு வார்த்தை கேட்டிட்டுப் பாருங்கோண்டு தானே சொல்லுறன் அம்மா.."
"அவனிட்டை என்னடி கேக்கிறது.. அவன் நான் சொன்னால் மற்றக் கதை கதைக்கவே மாட்டான்.. அதோட அவன் ஒண்டும் உந்த லவ்வு கிவ்வு எண்டு போக மாட்டான் சரியோ.."
"உங்கடைபாட்டில ஒரு முடிவு எடுத்திட்டுப் பிறகு முகத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு தான் நிக்கப் போறியள் நீங்கள்.."
"அதையும் ஒருக்காப் பாப்பம்.."
"என்ரை சிவனே.. உங்களுக்கு என்ன தான் நடந்தது.. நல்லாத் தானேம்மா இருந்தனீங்கள்.. கொஞ்ச நாளாவே உங்கடை எண்ணம் கதை ஒண்டுமே சரியில்லை.. ஆரவோ உங்களுக்குச் செய்வினை சூனியம் வைச்சிட்டாங்கள் எண்டு நினைக்கிறன்.."
என்று அமுதா அலுத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, அவர்களுக்கு அருகில் வந்து நின்றான் இசை.
"அவனே வந்திட்டான்.. அவன் பார் நான் சொல்லுறதை தான் கேப்பான்.. இசைக்குட்டீ இங்க பாரன்.."
"அம்மம்மா.. நான் தேனுவை விரும்புறன்.. அவளைத் தான் கல்யாணம் செய்யப் போறன்.. அதனால நீங்கள் கஷ்டப் பட்டு எனக்கு வரன் பாக்க வேண்டாம்.."
"என்னடா உளறுறாய்.. அவளுக்கும் உனக்கும் எத்தினை வயசு வித்தியாசம்.. அதோட அவளுந்தை கால் வேறை பிரச்சினை.."
"உங்களுக்கு அவளிந்தை வயசு பிரச்சினையோ இல்லாட்டிங்கு அவளிந்தை கால் பிரச்சினையோ.."
"ரெண்டுமே பிரச்சினை தான்.."
"எனக்கு அது பிரச்சினை இல்லை அம்மம்மா.. எனக்கு அவள் தான் எண்டு எப்பவோ முடிவு செய்திட்டன்.."
"அப்ப இந்த வீட்டுல பெரிய மனுஷி எண்டு நான் இருக்கிறதால எனக்கென்ன மரியாதை.."
"ஒரு கேள்வி கேக்கவா.. உங்களுக்கும் ஐயாவுக்கும் எத்தினை வயசு வித்தியாசம் அம்மம்மா.."
"அது.."
"என்ன அது.. பத்து வயசு வித்தியாசம்.. எனக்கும் அவளுக்கும் உங்கடை ஜோடியை விட ஒண்டு தானே குறைவு.. அதோட ஐயா நடக்கவே மாட்டாத ஆள் எண்டு தெரிஞ்சு தானே அவருக்குக் கழுத்தை நீட்டினீங்கள்.."
"அதெல்லாம் அந்தக் காலம்.."
"வேண்டாம் அம்மம்மா.. நான் உங்கடை மனசை நோகடிக்க விரும்பேல்லை.. நீங்களும் என்ரை மனசை நோகடிக்க மாட்டீங்கன்னு நினைக்கிறன்.."
என அத்தோடு அந்தப் பேச்சு வார்த்தை முடிந்தது என்பது போலத் தாயின் பக்கம் திரும்பினான் இசை.
"அம்மா.. நான் ஏதாவது தப்பாக் கதைச்சிட்டன் எண்டு நீங்கள் நினைக்கிறிங்களோ.."
"சத்தியமா நான் அப்புடி நினைக்கேல்லை.. இன்னும் சொல்லப் போனால் தேனுவை நீ கலியாணம் செய்தால் சந்தோஷப் படுற முதல் ஆள் நானாத் தான் இருப்பன்.."
"ரொம்ப ரொம்ப நன்றிம்மா.."
"நான் எப்பவுமே தமிழுக்கு ஒருமாதிரி உனக்கு ஒருமாதிரி நடந்து கொள்ளவே மாட்டன்.. எனக்கு ரெண்டு பேரும் ஒண்டு தான்.. உங்கடை சந்தோஷம் எங்க இருக்குதோ அங்க தான் என்ரை சந்தோஷமும் இருக்கும்.."
என்ற தாயை இசை இறுக அணைத்துக் கொள்ள, சற்றே தள்ளி நின்றிருந்த அம்பிகையைத் தமிழ் அணைத்துக் கொண்டான்.
அவனது அணைப்பில் இருந்து விலக முயன்றவரை இறுகக் கட்டிக் கொண்டு
"எங்கடை அம்மம்மாக் குட்டி நல்ல பிள்ளை எல்லோ.. அவா எங்களை நல்ல விஷயங்கள் சொல்லிக் குடுத்துத் தானே வளத்தவா.. பிறகு அவாவே திடீரெண்டு இப்புடி எல்லாம் நடந்து கொள்ளலாமோ.. நீங்கள் தானே சொல்லிக் குடுத்தனீங்கள் மனுஷரோட குணத்தை மட்டும் தான் பாக்க வேணும் மற்றக் குறையளைப் பாக்கவே கூடாதெண்டு.."
எனக் கேட்ட தமிழின் வார்த்தைகளில், நிஜமாகவே அம்பிகை மனங்கலங்கித் தான் போனார்.
'என் பேரன் சொல்வது சரி தானே.. நான் எப்போது இப்படி ஆனேன்.. நல்லூரானே நல்ல காலம் என்ரை பேரன்ரை சொல்லு மூலமா என்ரை கண்ணைத் திறந்து விட்டியே..'
என நினைத்துக் கொண்டவர், தான் பேசியதற்கு தன் மகளிடமும் சின்னப் பேரனிடமும் மன்னிப்புக் கேட்கவும் தவறவில்லை.
