சீஃப் டாக்டர் கூறிய செய்தியில் துஷ்யந்த் அதிர்ச்சியில் உறைய, சகுந்தலாவின் கண்களிலோ கண்ணீர் குளம் கட்டியது.
துஷ்யந்த், "அப்போ ட்ரீட்மெண்ட் மூலமா.....?" எனக் கேள்வியாக நிறுத்த, "கொஞ்சம் வருஷத்துக்கு கொண்டு போகலாம். இல்ல கொஞ்சம் மாசத்துக்கு... இல்ல சில வாரங்களுக்கு மட்டும்... எதையும் கன்ஃபார்மா சொல்ல முடியாது துஷ்யந்த். ஏஸ் அ டாக்டர் நான் என்ன சொல்ல வரேன்னு உங்களுக்கு புரியும்னு நினைக்கிறேன்." எனக் கையை விரித்தார் சீஃப் டாக்டர்.
'இதய மாற்று அறுவை சிகிச்சை நடாத்தாவிட்டால் எத்தனை நாட்களுக்கு மரணத்தைத் தள்ளி வைக்கலாம் என சொல்லாமல் சொல்கிறார். எதற்காக இச் சிறிய வயதில் இப்படி ஒரு தண்டனை? இவ்வளவு உற்சாகமாக மகிழ்ச்சியுடன் இருக்கும் பிள்ளைக்கா இந்த நிலை?' என்பது தான் துஷ்யந்த்தின் எண்ணமாக இருந்தது.
ஒரு மருத்துவராக சூழ்நிலையைப் புரிந்து கொண்டாலும் சகுந்தலாவின் கண்களில் இருந்து பெருக்கெடுத்த கண்ணீர் அவனையும் நிலை குலையச் செய்தது.
துளிர்த்து சில நொடிகளிலேயே கருகிப் போன தன் காதலை விட, தன் நெஞ்சில் குடி புகுந்தவளின் கண்ணீரைத் துடைப்பதே அவனுக்கு முக்கியமாகப் பட்டது.
ஒருவாறு தன்னை சமன் செய்து கொண்ட துஷ்யந்த், "ஓக்கே டாக்டர்... இப்போ நான் என்ன பண்ணணும்?" எனக் கேட்டான்.
"ட்ரீட்மெண்ட் மூலமா ஹன்ட்ரட் பர்சன்ட் குணப்படுத்த முடியலன்னாலும் அந்தப் பையனோட ஹெல்த்த நம்மளால முடிஞ்ச அளவு இம்ப்ரூவ் பண்ண முடியும். நீங்க அப்ரோட் போய் கார்டியோ டிசீஸ் பத்தி நிறைய ரீசர்ச் பண்ணி இருக்கீங்க. முக்கியமா NDCM பத்தி. யூ ஆர் அ கார்டியோலஜிஸ்ட் ஸ்பெஷலிஸ்ட். நம்ம ஹாஸ்பிடல்ல இந்த டிசீஸ் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சவரும் அதுக்குரிய ட்ரீட்மெண்ட் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சவரும் நீங்க மட்டும் தான். சோ மத்த டாக்டர்ஸ விட இந்த ட்ரீட்மெண்ட்ட உங்களால தான் சக்சஸ்ஃபுல்லா பண்ண முடியும்னு நான் நம்புறேன். ஏன்னா நமக்கு மேட்ச்சிங் டோனர் கிடைச்சாலும் பரத்துக்கு அந்த ஹார்ட் பொருந்த அவர் ஹெல்த் ஓரளவாவது நல்லா இருக்கணும். அதனால தான் துஷ்யந்த்." என சீஃப் டாக்டர் கூறவும் அவனையே ஏக்கத்துடனும் எதிர்ப்பார்ப்புடனும் நோக்கினாள் சகுந்தலா.
சில கணங்கள் யோசித்த துஷ்யந்த் ஒரு தெளிவான முடிவுடன், "ஷியுர் டாக்டர். என்னால முடிஞ்சத கண்டிப்பா நான் பண்ணுவேன்." என்றவன் சீஃப் டாக்டரிடம் சற்று நேரம் பேசி விட்டு வெளியேறினான்.
அவனைப் பின் தொடர்ந்து வந்த சகுந்தலா, "தேங்க் யூ..." என்றாள் துஷ்யந்த்திடம் கண்ணீருடன்.
அவளைப் பார்த்து லேசாகப் புன்னகைத்த துஷ்யந்த், "ஒரு டாக்டரா இது என்னோட கடமை. டோன்ட் வொர்ரி சகுந்தலா. பரத்துக்கு எதுவும் ஆகாது. என்ட் ஃப்ரெண்ட்ஸுக்குள்ள சாரி என்ட் தேங்க்ஸ் எல்லாம் அவசியமா? ஃப்ரெண்ட்ஸ் தானே..." எனத் தன் கரத்தை நீட்டவும் பதிலுக்கு கை குலுக்கிய சகுந்தலா, "ஃப்ரெண்ட்ஸ்..." என்றாள் புன்னகையுடன்.
சகுந்தலாவின் முகத்தில் இருந்த புன்னகை துஷ்யந்த்தின் மனதில் இதத்தைப் பரப்பியது.
துஷ்யந்த் தன்னை மறந்து விழி அகற்றாமல் சகுந்தலாவையே நோக்க, "நீங்க இவ்வளவு எல்லாம் பேசுவீங்கன்னு எனக்கு இன்னைக்கு தான் தெரியும்." என்றாள் சகுந்தலா திடீரென்று.
அதில் தன்னிலை அடைந்த துஷ்யந்த், "அப்போ அப்படி இருந்ததனால தான் நான் இன்னைக்கு இந்த நிலைல இருக்கேன்." என்றவனின் குரலில் அப்படி ஒரு பெருமை.
இருவரும் சாதாரணமாகப் பேசியவாறே துஷயந்த்தின் அறையை அடைந்தனர்.
சகுந்தலாவுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த துஷ்யந்த்திற்கு அப்போது தான் ஒன்று உரைத்தது.
சகுந்தலாவின் கழுத்தில் தாலியோ, நெற்றியில் குங்குமமோ, இல்லை ஒரு மோதிரம் கூட அணிந்து இருக்கவில்லை.
இக் காலத்தில் அது ஒரு பெரிய விஷயம் இல்லாவிடினும் துஷ்யந்த்தின் மனது அதை அறிய குறுகுறுத்தது.
"உன் ஹஸ்பன்ட் என்ன பண்ணுறார்?" எனக் கேட்ட துஷ்யந்த்தின் இதயம் இரு மடங்கு வேகத்தில் துடித்தது.
ஆனால் துஷ்யந்த்தின் கேள்வியில் இவ்வளவு நேரமும் மலர்ந்திருந்த சகுந்தலாவின் முகம் இறுகிப் போனது.
தான் ஏதாவது தவறாகக் கேட்டு விட்டோமோ எனப் பதறிய துஷ்யந்த், "ஹேய் சாரி சாரி... நீ தனியா வந்ததால கேட்டேன்." என்றான் அவசரமாக.
"ஐம் அ டிவோர்சி. பரத்துக்கு அப்பா, அம்மா, ஃபேமிலி எல்லாம் நான் மட்டும் தான்." என்றாள் சகுந்தலா இறுகிய குரலில்.
சகுந்தலாவின் வாழ்வை எண்ணி துஷ்யந்த்தின் மனம் ஒரு புறம் வாடினாலும் இன்னொரு புறம் உள்ளுக்குள் குத்தாட்டம் போட வேண்டும் போல் இருந்தது.
துளிர்த்து சில நொடிகளில் கருகிய தன் காதல் மீண்டும் துளிர் விட்ட உணர்வு அவனுக்கு.
துஷ்யந்த் வேறு ஏதாவது கேட்கும் முன் முகத்தில் வரவழைக்கப்பட்ட புன்னகையுடன், "உங்க வைஃப் என்ன பண்ணுறாங்க?" எனக் கேட்டாள்.
சகுந்தலா தன் கடந்தகாலத்தைப் பற்றி பேச விரும்பவில்லை எனப் புரிந்து கொண்ட துஷ்யந்த் அவளை மேலும் சங்கடப்படுத்த விரும்பாது, "ஐம் அ ஃப்ரீ பர்ட்." என்றான் நாற்காலியில் நன்றாக சாய்ந்து அமர்ந்து.
அவன் சொன்ன பாணியில் பக்கென வாய் விட்டுச் சிரித்தாள் சகுந்தலா.
துஷ்யந்த் தன்னை மறந்து சகுந்தலாவை நோக்க, "மம்மி..." எனக் கத்திக் கொண்டு பரத் அங்கு வரவும் இருவரும் தன்னிலை அடைந்தனர்.
ஓடி வந்து சகுந்தலாவின் மடியில் ஏறி அமர்ந்த பரத், "ஹை... சாக்லெட் அங்கிளும் இங்க தான் இருக்கீங்களா?" எனக் கேட்டான் ஆவலாக.
துஷ்யந்த் பரத்தின் மழலைப் பேச்சில் புன்னகைத்தான்.
"மம்மி... நம்ம வீட்டுக்கு போலாம். எனக்கு இங்க பிடிக்கவே இல்ல. பேட் ஸ்மெல்லா இருக்குது. டாக்டர்ஸ பார்த்தா பயமா இருக்கு." என பரத் சிணுங்க, அவனை வாரி அணைத்து கன்னத்தில் முத்தமிட்ட சகுந்தலா, "சீக்கிரம் நம்ம வீட்டுக்கு போலாம் கண்ணா. ஆனா அதுக்கு முன்னாடி பரத் கியூர் ஆகணும்ல. அப்போ தான் உன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூட ஜாலியா விளையாடலாம்." என மகனை சமாதானப்படுத்தினாள்.
ஆனால் பரத்தின் முகம் வாடிப் போயே இருக்கவும் தன் இருக்கையை விட்டு எழுந்த துஷ்யந்த் பரத்திடம் சென்று, "பரத்... உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா? சேம்ப்ஸ் எல்லாம் ரொம்ப ஸ்ட்ரோங்கா இருப்பாங்க. யாருக்கும் பயப்பட மாட்டாங்க." என்க, "சூப்பர் ஹீரோஸ் போலவா?" எனக் கேட்டான் பரத் கண்கள் மின்ன.
பரத்தைத் தூக்கிய துஷ்யந்த், "யா. சூப்பர் ஹீரோஸ் போல ரொம்ப ஸ்ட்ரோங்கா இருப்பாங்க. யாருக்கும் பயப்பட மாட்டாங்க. தானும் சேஃபா இருந்து அவங்க மம்மீஸையும் சேஃபா வெச்சிப்பாங்க. மம்மீ கண் கலங்காம பார்த்துப்பாங்க. முக்கியமா ஹெல்த்தியா இருக்க என்ன வேணாலும் பண்ணுவாங்க. நிறைய ரிஸ்க் எடுப்பாங்க. குட் பாயா இருப்பாங்க. இப்போ சொல்லுங்க. பரத் சூப்பர் ஹீரோஸ் போல சேம்ப்பா இருக்க விரும்புறீங்களா? இல்ல கர்ள்ஸ் போல எல்லாத்துக்கும் பயந்து அழுதுட்டு இருக்க போறீங்களா?" என்றவன் பரத்தின் முடியைக் கலைத்து விட்டான்.
தாடையில் விரல் பதித்து சில நொடிகள் ஏதோ யோசித்த பரத், "ஐம் ஆல்சோ அ சேம்ப் சாக்லெட் அங்கிள். நானும் இனிமே குட் பாயா நடந்துப்பேன். டாக்டர்ஸ பார்த்து பயப்பட மாட்டேன். ஸ்மைல் பண்ணுவேன். சாக்லெட் அங்கிள். உங்களுக்கு ஒன்னு தெரியுமா? எங்க மம்மி டெய்லி அழுவாங்க. நான் இனிமே மம்மி அழாம பார்த்துப்பேன்." என்கவும் துஷ்யந்த்தின் மனம் வேதனைப்பட்டது.
சகுந்தலாவோ கலங்கிய கண்களுடன் அவர்களையே நோக்கினாள்.
துஷ்யந்த்தும் பரத்தும் பல நாள் பழகியது போல் சிரித்துப் பேசி மகிழ, தன் உதிரத்தின் முகத்தில் இருந்த புன்னகையைப் பார்த்து சகுந்தலாவின் மனம் குளிர்ந்தது.
ஆனால் இடையில் ஒரு எண்ணம் எழுந்து சகுந்தலாவின் முகத்தில் கசந்த புன்னகையை வரவழைத்தது.
துஷ்யந்த்துடன் பேசிக் கொண்டிருந்த பரத் தூங்கி வழியவும் அவனை சகுந்தலாவிடம் ஒப்படைத்த துஷ்யந்த், "நாளைக்கு சில டெஸ்ட் எடுக்க வேண்டி இருக்கு சகுந்தலா. மார்னிங்கே வந்துடுங்க. ஆமா... சென்னைல இருந்து ட்ரீட்மெண்ட்டுக்காக வந்திருக்கன்னு சொன்னேல்ல. எங்க தங்கி இருக்க இப்போ?" எனக் கேட்டான்.
"இப்போதைக்கு ஹாட்டல்ல தான் தங்கி இருக்கேன். சீக்கிரம் வீடு பார்க்கணும். ட்ரீட்மெண்ட் எவ்வளவு நாள் போகும்னு சொல்ல முடியாதே." எனத் தோளைக் குலுக்கினாள் சகுந்தலா.
"ம்ம்ம்... கரெக்ட் தான். ஹாட்டல்ல தங்குறது உங்க ரெண்டு பேருக்குமே சேஃபா இருக்காது. எனக்கு தெரிஞ்சவங்க கிட்ட சொல்லி நான் வீட்டுக்கு ஏற்பாடு பண்றேன். சோ அதைப் பத்தி வொரி பண்ணிக்க வேணாம். போய்ட்டு ரெண்டு பேரும் நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க." என துஷ்யந்த் கூறவும் பதிலுக்கு புன்னகைத்த சகுந்தலா, "தேங்க் யூ துஷ்யந்த்." என்றாள்
பின் தன் கைப்பேசி எண்ணை துஷ்யந்த்துடன் பறிமாறிக் கொண்டு சகுந்தலா விடை பெற, "சகுந்தலா..." என அவளை நிறுத்திய துஷ்யந்த்தை கேள்வியாக ஏறிட்டாள் அவள்.
"அது... பரத் கண்டிப்பா க்யூர் ஆவான். டோன்ட் லாஸ் யுவர் ஹோப்..." என துஷ்யந்த் தயக்கமாகக் கூறவும் புன்னகைத்த சகுந்தலா, "முன்னாடி கொஞ்சம் பயம் இருந்தது உண்மை தான். ஆனா எப்போ நீங்க தான் ட்ரீட்மெண்ட் பண்ண போறீங்கன்னு தெரிஞ்சிச்சோ அப்போவே எனக்கு நம்பிக்கை வந்திடுச்சு. என் பையனுக்கு எதுவும் ஆகாது." என்றாள் உறுதியாய்.
சகுந்தலா பரத்தை அழைத்துக்கொண்டு டாக்சி பிடித்து அங்கிருந்து கிளம்பி விட, அவர்கள் சென்ற திக்கையே சில நொடிகள் வெறித்தான் துஷ்யந்த்.
அவர்களைத் தன்னுடனே அழைத்துச் செல்லக் கூறியது அவன் மனம்.
ஆனால் அதிலுள்ள சாதக, பாதகங்களை அவன் மூளை எடுத்துரைக்க, துஷ்யந்த்தால் பெருமூச்சு மட்டுமே விட முடிந்தது.
_______________________________________________
தாம் தங்கி இருந்த ஹோட்டல் அறைக்கு வந்த சகுந்தலா பரத்தை குளிக்க வைத்து உடை மாற்றி விட்டு உறங்கிய பின் தனக்கென சில மணித்துளிகள் எடுத்துக் கொண்டாள்.
திறந்திருந்த ஜன்னல் வழியாக நிலவொளி அவ் அறையெங்கும் பட்டுத் தெறிக்க, ஜன்னல் அருகே சென்று நின்ற சகுந்தலா கனத்த மனதுடன் நிலவை வெறித்தாள்.
பல வருடங்கள் கழித்து துஷ்யந்த்தைக் கண்டதும் அவளுள் ஏதேதோ உணர்வுகள்.
ப்ளஸ் டூ படிக்கும் போது இருவரின் பெயர்ப் பொருத்தத்தை வைத்து அவர்களின் வகுப்பில் உள்ள அனைவரும் அவர்களைக் கேலி செய்ய, முதலில் அதனைப் பெரிதாகக் கண்டு கொள்ளாத சகுந்தலாவை இவ்வளவு நடந்தும் படிப்பே கண்ணாக இருக்கும் துஷ்யந்த்தின் குறிக்கோளும் அவனின் கண்ணியமும் வெகுவாகக் கவர்ந்தது.
அதன் பின் வந்த நாட்களில் சகுந்தலாவே தன்னை மறந்து அடிக்கடி துஷ்யந்த்தைப் பார்க்கலானாள்.
ஆனால் ஓரிரண்டு முறை தவிர துஷ்யந்த்தின் பார்வை சகுந்தலாவின் மீது படிந்ததில்லை.
அந் நாட்களின் நினைவில் மூழ்கி இருந்த சகுந்தலாவைக் கலைத்தது பரத்தின் சிணுங்கல்.
சட்டென தன்னிலை அடைந்தவள் தன் கன்னத்தைத் தொட்டுப் பார்க்க, அதுவோ ஈரமாக இருக்கவும் சகுந்தலாவின் முகத்தில் ஒரு விரக்திப் புன்னகை.
பரத் மீண்டும் சிணுங்கவும் தன் மன வேதனைகளை ஒதுக்கித் தள்ளிய சகுந்தலா பரத்தின் அருகே சென்று அவனை அணைத்தவாறு படுத்துக் கொண்டாள்.
ஆனால் உறக்கம் தான் வருவேனா என அடம் பிடித்தது.
_______________________________________________
மறுநாள் துஷ்யந்த் கூறிய நேரத்தில் பரத்துடன் மருத்துவமனையை அடைந்தாள் சகுந்தலா.
முன் தினம் போல் இல்லாது உற்சாகமாகக் காணப்பட்டான் பரத்.
அவர்கள் இருவரும் துஷ்யந்த்தைத் தேடிச் செல்லும் போதே முன் தினம் பரத்தைக் கவனித்துக் கொண்ட தாதி இடைப்பட்டார்.
சகுந்தலா அவரைக் கேள்வியாக நோக்க, "நீங்க ரெண்டு பேரும் வந்தா கூட்டிட்டுப் போய் தேவையான டெஸ்ட் எல்லாம் எடுக்க சொன்னார் டாக்டர். வாங்க." என்றார் அத் தாதி.
துஷ்யந்த்தைக் காணாதது ஏனோ சகுந்தலாவுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது.
அத் தாதி கூறிய வழியில் பரத்துடன் அவரைப் பின் தொடர்ந்த சகுந்தலா, "அது... ம்ம்ம்... துஷ்... சாரி... டாக்டர் எங்க?" எனக் கேட்டாள் தன்னை மீறி தயக்கமாக.
"டாக்டருக்கு ஒரு இமர்ஜென்சி கேஸ் வந்திடுச்சு. அதனால தான் நீங்க வந்ததும் கையோட கூட்டிட்டுப் போய் டெஸ்ட் எடுக்க சொன்னார். ஃப்ரீ ஆனதும் வந்து பார்க்குறேன்னு சொன்னார்." என்கவும் தான் சகுந்தலாவுக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது.
தான் எதற்காக துஷ்யந்த்தை எதிர்ப்பார்க்கிறோம் என மனசாட்சி வேறு அவளைக் கேள்வி கேட்க, சகுந்தலாவிற்கு தான் ஒரே குழப்பம்.
ஏதோ தவறு செய்து விட்டவள் போல் பரத்தின் கரத்தை அழுத்தமாகப் பற்றிக் கொண்ட சகுந்தலா முயன்று துஷ்யந்த் பற்றிய எண்ணத்தை உள்ளுக்குள் பூட்டினாள்.
துஷ்யந்த், "அப்போ ட்ரீட்மெண்ட் மூலமா.....?" எனக் கேள்வியாக நிறுத்த, "கொஞ்சம் வருஷத்துக்கு கொண்டு போகலாம். இல்ல கொஞ்சம் மாசத்துக்கு... இல்ல சில வாரங்களுக்கு மட்டும்... எதையும் கன்ஃபார்மா சொல்ல முடியாது துஷ்யந்த். ஏஸ் அ டாக்டர் நான் என்ன சொல்ல வரேன்னு உங்களுக்கு புரியும்னு நினைக்கிறேன்." எனக் கையை விரித்தார் சீஃப் டாக்டர்.
'இதய மாற்று அறுவை சிகிச்சை நடாத்தாவிட்டால் எத்தனை நாட்களுக்கு மரணத்தைத் தள்ளி வைக்கலாம் என சொல்லாமல் சொல்கிறார். எதற்காக இச் சிறிய வயதில் இப்படி ஒரு தண்டனை? இவ்வளவு உற்சாகமாக மகிழ்ச்சியுடன் இருக்கும் பிள்ளைக்கா இந்த நிலை?' என்பது தான் துஷ்யந்த்தின் எண்ணமாக இருந்தது.
ஒரு மருத்துவராக சூழ்நிலையைப் புரிந்து கொண்டாலும் சகுந்தலாவின் கண்களில் இருந்து பெருக்கெடுத்த கண்ணீர் அவனையும் நிலை குலையச் செய்தது.
துளிர்த்து சில நொடிகளிலேயே கருகிப் போன தன் காதலை விட, தன் நெஞ்சில் குடி புகுந்தவளின் கண்ணீரைத் துடைப்பதே அவனுக்கு முக்கியமாகப் பட்டது.
ஒருவாறு தன்னை சமன் செய்து கொண்ட துஷ்யந்த், "ஓக்கே டாக்டர்... இப்போ நான் என்ன பண்ணணும்?" எனக் கேட்டான்.
"ட்ரீட்மெண்ட் மூலமா ஹன்ட்ரட் பர்சன்ட் குணப்படுத்த முடியலன்னாலும் அந்தப் பையனோட ஹெல்த்த நம்மளால முடிஞ்ச அளவு இம்ப்ரூவ் பண்ண முடியும். நீங்க அப்ரோட் போய் கார்டியோ டிசீஸ் பத்தி நிறைய ரீசர்ச் பண்ணி இருக்கீங்க. முக்கியமா NDCM பத்தி. யூ ஆர் அ கார்டியோலஜிஸ்ட் ஸ்பெஷலிஸ்ட். நம்ம ஹாஸ்பிடல்ல இந்த டிசீஸ் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சவரும் அதுக்குரிய ட்ரீட்மெண்ட் பத்தி நல்லா தெரிஞ்சவரும் நீங்க மட்டும் தான். சோ மத்த டாக்டர்ஸ விட இந்த ட்ரீட்மெண்ட்ட உங்களால தான் சக்சஸ்ஃபுல்லா பண்ண முடியும்னு நான் நம்புறேன். ஏன்னா நமக்கு மேட்ச்சிங் டோனர் கிடைச்சாலும் பரத்துக்கு அந்த ஹார்ட் பொருந்த அவர் ஹெல்த் ஓரளவாவது நல்லா இருக்கணும். அதனால தான் துஷ்யந்த்." என சீஃப் டாக்டர் கூறவும் அவனையே ஏக்கத்துடனும் எதிர்ப்பார்ப்புடனும் நோக்கினாள் சகுந்தலா.
சில கணங்கள் யோசித்த துஷ்யந்த் ஒரு தெளிவான முடிவுடன், "ஷியுர் டாக்டர். என்னால முடிஞ்சத கண்டிப்பா நான் பண்ணுவேன்." என்றவன் சீஃப் டாக்டரிடம் சற்று நேரம் பேசி விட்டு வெளியேறினான்.
அவனைப் பின் தொடர்ந்து வந்த சகுந்தலா, "தேங்க் யூ..." என்றாள் துஷ்யந்த்திடம் கண்ணீருடன்.
அவளைப் பார்த்து லேசாகப் புன்னகைத்த துஷ்யந்த், "ஒரு டாக்டரா இது என்னோட கடமை. டோன்ட் வொர்ரி சகுந்தலா. பரத்துக்கு எதுவும் ஆகாது. என்ட் ஃப்ரெண்ட்ஸுக்குள்ள சாரி என்ட் தேங்க்ஸ் எல்லாம் அவசியமா? ஃப்ரெண்ட்ஸ் தானே..." எனத் தன் கரத்தை நீட்டவும் பதிலுக்கு கை குலுக்கிய சகுந்தலா, "ஃப்ரெண்ட்ஸ்..." என்றாள் புன்னகையுடன்.
சகுந்தலாவின் முகத்தில் இருந்த புன்னகை துஷ்யந்த்தின் மனதில் இதத்தைப் பரப்பியது.
துஷ்யந்த் தன்னை மறந்து விழி அகற்றாமல் சகுந்தலாவையே நோக்க, "நீங்க இவ்வளவு எல்லாம் பேசுவீங்கன்னு எனக்கு இன்னைக்கு தான் தெரியும்." என்றாள் சகுந்தலா திடீரென்று.
அதில் தன்னிலை அடைந்த துஷ்யந்த், "அப்போ அப்படி இருந்ததனால தான் நான் இன்னைக்கு இந்த நிலைல இருக்கேன்." என்றவனின் குரலில் அப்படி ஒரு பெருமை.
இருவரும் சாதாரணமாகப் பேசியவாறே துஷயந்த்தின் அறையை அடைந்தனர்.
சகுந்தலாவுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த துஷ்யந்த்திற்கு அப்போது தான் ஒன்று உரைத்தது.
சகுந்தலாவின் கழுத்தில் தாலியோ, நெற்றியில் குங்குமமோ, இல்லை ஒரு மோதிரம் கூட அணிந்து இருக்கவில்லை.
இக் காலத்தில் அது ஒரு பெரிய விஷயம் இல்லாவிடினும் துஷ்யந்த்தின் மனது அதை அறிய குறுகுறுத்தது.
"உன் ஹஸ்பன்ட் என்ன பண்ணுறார்?" எனக் கேட்ட துஷ்யந்த்தின் இதயம் இரு மடங்கு வேகத்தில் துடித்தது.
ஆனால் துஷ்யந்த்தின் கேள்வியில் இவ்வளவு நேரமும் மலர்ந்திருந்த சகுந்தலாவின் முகம் இறுகிப் போனது.
தான் ஏதாவது தவறாகக் கேட்டு விட்டோமோ எனப் பதறிய துஷ்யந்த், "ஹேய் சாரி சாரி... நீ தனியா வந்ததால கேட்டேன்." என்றான் அவசரமாக.
"ஐம் அ டிவோர்சி. பரத்துக்கு அப்பா, அம்மா, ஃபேமிலி எல்லாம் நான் மட்டும் தான்." என்றாள் சகுந்தலா இறுகிய குரலில்.
சகுந்தலாவின் வாழ்வை எண்ணி துஷ்யந்த்தின் மனம் ஒரு புறம் வாடினாலும் இன்னொரு புறம் உள்ளுக்குள் குத்தாட்டம் போட வேண்டும் போல் இருந்தது.
துளிர்த்து சில நொடிகளில் கருகிய தன் காதல் மீண்டும் துளிர் விட்ட உணர்வு அவனுக்கு.
துஷ்யந்த் வேறு ஏதாவது கேட்கும் முன் முகத்தில் வரவழைக்கப்பட்ட புன்னகையுடன், "உங்க வைஃப் என்ன பண்ணுறாங்க?" எனக் கேட்டாள்.
சகுந்தலா தன் கடந்தகாலத்தைப் பற்றி பேச விரும்பவில்லை எனப் புரிந்து கொண்ட துஷ்யந்த் அவளை மேலும் சங்கடப்படுத்த விரும்பாது, "ஐம் அ ஃப்ரீ பர்ட்." என்றான் நாற்காலியில் நன்றாக சாய்ந்து அமர்ந்து.
அவன் சொன்ன பாணியில் பக்கென வாய் விட்டுச் சிரித்தாள் சகுந்தலா.
துஷ்யந்த் தன்னை மறந்து சகுந்தலாவை நோக்க, "மம்மி..." எனக் கத்திக் கொண்டு பரத் அங்கு வரவும் இருவரும் தன்னிலை அடைந்தனர்.
ஓடி வந்து சகுந்தலாவின் மடியில் ஏறி அமர்ந்த பரத், "ஹை... சாக்லெட் அங்கிளும் இங்க தான் இருக்கீங்களா?" எனக் கேட்டான் ஆவலாக.
துஷ்யந்த் பரத்தின் மழலைப் பேச்சில் புன்னகைத்தான்.
"மம்மி... நம்ம வீட்டுக்கு போலாம். எனக்கு இங்க பிடிக்கவே இல்ல. பேட் ஸ்மெல்லா இருக்குது. டாக்டர்ஸ பார்த்தா பயமா இருக்கு." என பரத் சிணுங்க, அவனை வாரி அணைத்து கன்னத்தில் முத்தமிட்ட சகுந்தலா, "சீக்கிரம் நம்ம வீட்டுக்கு போலாம் கண்ணா. ஆனா அதுக்கு முன்னாடி பரத் கியூர் ஆகணும்ல. அப்போ தான் உன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூட ஜாலியா விளையாடலாம்." என மகனை சமாதானப்படுத்தினாள்.
ஆனால் பரத்தின் முகம் வாடிப் போயே இருக்கவும் தன் இருக்கையை விட்டு எழுந்த துஷ்யந்த் பரத்திடம் சென்று, "பரத்... உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா? சேம்ப்ஸ் எல்லாம் ரொம்ப ஸ்ட்ரோங்கா இருப்பாங்க. யாருக்கும் பயப்பட மாட்டாங்க." என்க, "சூப்பர் ஹீரோஸ் போலவா?" எனக் கேட்டான் பரத் கண்கள் மின்ன.
பரத்தைத் தூக்கிய துஷ்யந்த், "யா. சூப்பர் ஹீரோஸ் போல ரொம்ப ஸ்ட்ரோங்கா இருப்பாங்க. யாருக்கும் பயப்பட மாட்டாங்க. தானும் சேஃபா இருந்து அவங்க மம்மீஸையும் சேஃபா வெச்சிப்பாங்க. மம்மீ கண் கலங்காம பார்த்துப்பாங்க. முக்கியமா ஹெல்த்தியா இருக்க என்ன வேணாலும் பண்ணுவாங்க. நிறைய ரிஸ்க் எடுப்பாங்க. குட் பாயா இருப்பாங்க. இப்போ சொல்லுங்க. பரத் சூப்பர் ஹீரோஸ் போல சேம்ப்பா இருக்க விரும்புறீங்களா? இல்ல கர்ள்ஸ் போல எல்லாத்துக்கும் பயந்து அழுதுட்டு இருக்க போறீங்களா?" என்றவன் பரத்தின் முடியைக் கலைத்து விட்டான்.
தாடையில் விரல் பதித்து சில நொடிகள் ஏதோ யோசித்த பரத், "ஐம் ஆல்சோ அ சேம்ப் சாக்லெட் அங்கிள். நானும் இனிமே குட் பாயா நடந்துப்பேன். டாக்டர்ஸ பார்த்து பயப்பட மாட்டேன். ஸ்மைல் பண்ணுவேன். சாக்லெட் அங்கிள். உங்களுக்கு ஒன்னு தெரியுமா? எங்க மம்மி டெய்லி அழுவாங்க. நான் இனிமே மம்மி அழாம பார்த்துப்பேன்." என்கவும் துஷ்யந்த்தின் மனம் வேதனைப்பட்டது.
சகுந்தலாவோ கலங்கிய கண்களுடன் அவர்களையே நோக்கினாள்.
துஷ்யந்த்தும் பரத்தும் பல நாள் பழகியது போல் சிரித்துப் பேசி மகிழ, தன் உதிரத்தின் முகத்தில் இருந்த புன்னகையைப் பார்த்து சகுந்தலாவின் மனம் குளிர்ந்தது.
ஆனால் இடையில் ஒரு எண்ணம் எழுந்து சகுந்தலாவின் முகத்தில் கசந்த புன்னகையை வரவழைத்தது.
துஷ்யந்த்துடன் பேசிக் கொண்டிருந்த பரத் தூங்கி வழியவும் அவனை சகுந்தலாவிடம் ஒப்படைத்த துஷ்யந்த், "நாளைக்கு சில டெஸ்ட் எடுக்க வேண்டி இருக்கு சகுந்தலா. மார்னிங்கே வந்துடுங்க. ஆமா... சென்னைல இருந்து ட்ரீட்மெண்ட்டுக்காக வந்திருக்கன்னு சொன்னேல்ல. எங்க தங்கி இருக்க இப்போ?" எனக் கேட்டான்.
"இப்போதைக்கு ஹாட்டல்ல தான் தங்கி இருக்கேன். சீக்கிரம் வீடு பார்க்கணும். ட்ரீட்மெண்ட் எவ்வளவு நாள் போகும்னு சொல்ல முடியாதே." எனத் தோளைக் குலுக்கினாள் சகுந்தலா.
"ம்ம்ம்... கரெக்ட் தான். ஹாட்டல்ல தங்குறது உங்க ரெண்டு பேருக்குமே சேஃபா இருக்காது. எனக்கு தெரிஞ்சவங்க கிட்ட சொல்லி நான் வீட்டுக்கு ஏற்பாடு பண்றேன். சோ அதைப் பத்தி வொரி பண்ணிக்க வேணாம். போய்ட்டு ரெண்டு பேரும் நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க." என துஷ்யந்த் கூறவும் பதிலுக்கு புன்னகைத்த சகுந்தலா, "தேங்க் யூ துஷ்யந்த்." என்றாள்
பின் தன் கைப்பேசி எண்ணை துஷ்யந்த்துடன் பறிமாறிக் கொண்டு சகுந்தலா விடை பெற, "சகுந்தலா..." என அவளை நிறுத்திய துஷ்யந்த்தை கேள்வியாக ஏறிட்டாள் அவள்.
"அது... பரத் கண்டிப்பா க்யூர் ஆவான். டோன்ட் லாஸ் யுவர் ஹோப்..." என துஷ்யந்த் தயக்கமாகக் கூறவும் புன்னகைத்த சகுந்தலா, "முன்னாடி கொஞ்சம் பயம் இருந்தது உண்மை தான். ஆனா எப்போ நீங்க தான் ட்ரீட்மெண்ட் பண்ண போறீங்கன்னு தெரிஞ்சிச்சோ அப்போவே எனக்கு நம்பிக்கை வந்திடுச்சு. என் பையனுக்கு எதுவும் ஆகாது." என்றாள் உறுதியாய்.
சகுந்தலா பரத்தை அழைத்துக்கொண்டு டாக்சி பிடித்து அங்கிருந்து கிளம்பி விட, அவர்கள் சென்ற திக்கையே சில நொடிகள் வெறித்தான் துஷ்யந்த்.
அவர்களைத் தன்னுடனே அழைத்துச் செல்லக் கூறியது அவன் மனம்.
ஆனால் அதிலுள்ள சாதக, பாதகங்களை அவன் மூளை எடுத்துரைக்க, துஷ்யந்த்தால் பெருமூச்சு மட்டுமே விட முடிந்தது.
_______________________________________________
தாம் தங்கி இருந்த ஹோட்டல் அறைக்கு வந்த சகுந்தலா பரத்தை குளிக்க வைத்து உடை மாற்றி விட்டு உறங்கிய பின் தனக்கென சில மணித்துளிகள் எடுத்துக் கொண்டாள்.
திறந்திருந்த ஜன்னல் வழியாக நிலவொளி அவ் அறையெங்கும் பட்டுத் தெறிக்க, ஜன்னல் அருகே சென்று நின்ற சகுந்தலா கனத்த மனதுடன் நிலவை வெறித்தாள்.
பல வருடங்கள் கழித்து துஷ்யந்த்தைக் கண்டதும் அவளுள் ஏதேதோ உணர்வுகள்.
ப்ளஸ் டூ படிக்கும் போது இருவரின் பெயர்ப் பொருத்தத்தை வைத்து அவர்களின் வகுப்பில் உள்ள அனைவரும் அவர்களைக் கேலி செய்ய, முதலில் அதனைப் பெரிதாகக் கண்டு கொள்ளாத சகுந்தலாவை இவ்வளவு நடந்தும் படிப்பே கண்ணாக இருக்கும் துஷ்யந்த்தின் குறிக்கோளும் அவனின் கண்ணியமும் வெகுவாகக் கவர்ந்தது.
அதன் பின் வந்த நாட்களில் சகுந்தலாவே தன்னை மறந்து அடிக்கடி துஷ்யந்த்தைப் பார்க்கலானாள்.
ஆனால் ஓரிரண்டு முறை தவிர துஷ்யந்த்தின் பார்வை சகுந்தலாவின் மீது படிந்ததில்லை.
அந் நாட்களின் நினைவில் மூழ்கி இருந்த சகுந்தலாவைக் கலைத்தது பரத்தின் சிணுங்கல்.
சட்டென தன்னிலை அடைந்தவள் தன் கன்னத்தைத் தொட்டுப் பார்க்க, அதுவோ ஈரமாக இருக்கவும் சகுந்தலாவின் முகத்தில் ஒரு விரக்திப் புன்னகை.
பரத் மீண்டும் சிணுங்கவும் தன் மன வேதனைகளை ஒதுக்கித் தள்ளிய சகுந்தலா பரத்தின் அருகே சென்று அவனை அணைத்தவாறு படுத்துக் கொண்டாள்.
ஆனால் உறக்கம் தான் வருவேனா என அடம் பிடித்தது.
_______________________________________________
மறுநாள் துஷ்யந்த் கூறிய நேரத்தில் பரத்துடன் மருத்துவமனையை அடைந்தாள் சகுந்தலா.
முன் தினம் போல் இல்லாது உற்சாகமாகக் காணப்பட்டான் பரத்.
அவர்கள் இருவரும் துஷ்யந்த்தைத் தேடிச் செல்லும் போதே முன் தினம் பரத்தைக் கவனித்துக் கொண்ட தாதி இடைப்பட்டார்.
சகுந்தலா அவரைக் கேள்வியாக நோக்க, "நீங்க ரெண்டு பேரும் வந்தா கூட்டிட்டுப் போய் தேவையான டெஸ்ட் எல்லாம் எடுக்க சொன்னார் டாக்டர். வாங்க." என்றார் அத் தாதி.
துஷ்யந்த்தைக் காணாதது ஏனோ சகுந்தலாவுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது.
அத் தாதி கூறிய வழியில் பரத்துடன் அவரைப் பின் தொடர்ந்த சகுந்தலா, "அது... ம்ம்ம்... துஷ்... சாரி... டாக்டர் எங்க?" எனக் கேட்டாள் தன்னை மீறி தயக்கமாக.
"டாக்டருக்கு ஒரு இமர்ஜென்சி கேஸ் வந்திடுச்சு. அதனால தான் நீங்க வந்ததும் கையோட கூட்டிட்டுப் போய் டெஸ்ட் எடுக்க சொன்னார். ஃப்ரீ ஆனதும் வந்து பார்க்குறேன்னு சொன்னார்." என்கவும் தான் சகுந்தலாவுக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது.
தான் எதற்காக துஷ்யந்த்தை எதிர்ப்பார்க்கிறோம் என மனசாட்சி வேறு அவளைக் கேள்வி கேட்க, சகுந்தலாவிற்கு தான் ஒரே குழப்பம்.
ஏதோ தவறு செய்து விட்டவள் போல் பரத்தின் கரத்தை அழுத்தமாகப் பற்றிக் கொண்ட சகுந்தலா முயன்று துஷ்யந்த் பற்றிய எண்ணத்தை உள்ளுக்குள் பூட்டினாள்.
நன்றி சகி 
